Непасрэдным повадам для заснавання канцлагера было забойства 15 чэрвеня 1934 году году міністра ўнутраных справаў Польшчы Браніслава Перацкага ўкраінскімі нацыяналістамі.
З 1934 па 1939 гады ў ім утрымліваліся па абвінавачванні ў «антыдзяржаўнай дзейнасці» праціўнікі ўлады: палітычныя апаненты Юзафа Пілсудскага, у тым ліку польскія радыкальныя нацыяналісты і камуністы, дзеячы габрэйскага, украінскага і беларускага нацыянальных рухаў. У верасні 1939 гады пасля пачатку вайны з Германіяй у лагеры ўтрымліваліся нямецкія ваеннапалонныя, пасля далучэння тэрыторыі да БССР – польскія палонныя.
У лагеры Бяроза-Картузская дазвалялася ўтрымліваць людзей да трох месяцаў без суда, выключна па адміністрацыйным рашэнні паліцыі або кіраўніка ваяводства.
Сярод знакамітых «сядзельцаў» лагера былі:
украінскія нацыяналісты – Дмітро Данцоў, Раман Шухевіч, Васіль і Сцяпаны Бандэры, украінскія камуністы – Мікалай Максімовіч, будучы рэктар Львоўскага ўніверсітэта і паэт – Аляксандр Гаўрылюк, удзельнік антыбальшавіцкага паўстання – Слуцкага збройнага чыну, беларускі грамадскі дзеяч – Арсен Паўлюкевіч, беларускі паэт, краязнаўца, сябра Беларускай рабоча-сялянскай грамады Уладзіслаў Паўлюкоўскі, польскі паэт і камуніст – Лявон Пастэрнак, беларускі праваслаўны і палітычны дзеяч – Вячаслаў Багдановіч, будучы старшыня ўрада Польшчы ў выгнанні, польскі нацыяналіст і манархіст – Станіслаў Мацкевіч, польскі нацыяналіст і будучы вайсковы злачынец – Рамуальд Адам Райс.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев