Он всю жизнь прожил в Монголии, с малых лет пас овец, потом стал спортсменом (учился в спортивной школе), связистом, министром связи, транспорта, послом МНР во Вьетнаме и Болгарии, председателем Народного контроля МНР. Я читал его книгу на халха-монгольском языке. Весь текст – история, о людях, их образе жизни. Кстати, в начальных классах он учился в нашем селе Соловьёвское, что у самой границы.
Он старший (сводный) брат братьев Соктоевых – Будожаба, Жимба-Доржи (Балданов), Цыренжаба и Цыдена Сокшигбоевичей. Когда я читаю строки этой песни, то вижу как все они стоят в привольной степи и подпевают своему старшему брату.
Такие были люди…
Нутаг (Нютаг)
Араараал л харгытай Аятамнай
Ардагхан моринайм нютаг юм.
Аагтайгаар гараһан духариамнай
Авын хүбүүнэй зугаа юм.
Эврээрээ л харгытай обоотнуудтай
Эмээлтэл моринайм нютаг юм.
Эршэтэйгээр гараһан духариамнай
Ээжийн үринэрэй зугаа юм.
Утахан Улзын хаялгаар
Унагшаа тавихадам гоёл байна даа
Унаган хөлгийн хурдаар
Ургалжа барихадам хабатай л даа
Хужир намагтай нуурууднай
Хүн гарвалайм өлгий л дөө
Хоргодон байж нийдэһээр
Хурмастын орондоо ошигшо л доо.
1943 он.
На снимке: Братья. В центре - Л. Дамдинжав
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев