Предыдущая публикация
Օրհնեցեք ձեր որդիներին,
Սիրելի հայրեր,
Որ նրանք լինեն Հիսուսին արժանի
Անառիկ այրեր:
Հայրական օրհնությունը մնում է օջախի վրա սերնդե – սերունդ:
Հայրական օրհնությունը որդուդ փրկությունն է:
Փրկությունը՝ անիրավ մտքերից ու գործերից:
Իսկ մեղքերի թողությունը թողնենք մեր Տեր Հիսուսին:
Հիշելով հայրական օջախը, իմ շատ սիրելի բանաստեղծ Համո Սահյանը ասել է. «Լույսի հոտ է, մոր ծոցի հոտ, հացի հոտ է, պապիս մի բուռ հողի հոտ:» Մեր հոր ձայնը հիշելիս, արդյոք օրհնության խոսքեր ենք հիշում: Նույն պատշգամբում, հարևանցիօրեն, մի տարեց մարդու հետ ենք բնակվում: Անվերջ օրհնության խոսքեր է մրմնջում: Նայում եմ չորս կողմս, մարդ չկա. «Պապի էդ ու՞մ հետ ես» - հարցնում եմ: «Էն օդում թռչող ինքնաթիռի համար եմ աղոթում, մեր կողքի փողոցով անցնող բոլոր մեքենանաերի հաջող տեղ հասնելու համար եմ աղոթում»
Հայրական օրհնությունը ուժ ունի, ինձ հավատացե՛ք,
Ինչքան կարող եք օրհնության խոսքեր ասե՛ք, մի զլացեք:
Շատ ասելուց ձեր սիրտն էլ կփոխվի,
Ձեր որդու հետ ձեր հոգին էլ կփրկվի:
Ինչպես Եհովան պատվիրեց Մովսեսին,
Այնպես էլ ես եմ խնդրում ձեզ՝ իմ եղբայրներին.
Օրհնեցե՛ք ձեր որդիներին, (թվոց 6: 23-27)
Եվ Եհովան կօրհնի նրանց ինչպես խոստացել է:
Վկայություն ունեմ բազում,
Որ Հիսուսը փրկության է մեզ կանչում:
«Եկեք ինձի, բոլոր հոգնածներ և բեռնավորվածներ,
Եվ ես ձեզ կհանգստացնեմ:»
Խոստում ունի նա մեզ տված
Ու գործում է իրավունքով Հորից տրված:
Ով որ նախանձ ունի սրտում՝
Աստծո տունը երթալուն:
Որոշ մարդիկ Հակոբին միշտ մեղադրում,
Շատ անգամ էլ պիտակներ են կպցնում:
Թե. – Հակոբը հորը խաբել՝
Ավագ եղբոր օրհնությունն է գողացել:
Մեր Հակոբը դեռ վաղ մանկուց,
Փափագ ուներ օրհնության,
Եվ խնդրում էր մեծ եղբորից
Անդրանիկությունը իր հոր տան:
Խնդրում էր հոր օրհնությունը.
Դիմեց ամեն միջոցի:
Օրհնության մեջ փրկությունը
Կյանքից՝ այրող հնոցի:
Որ մեծացա ու իմացա,
Հայրս Հակոբ է ինձ կոչել,
Ու նրանով ես հիացա,
Ձգտում եմ Աստծո սերը վայելել:
Իմ անունն էլ Հովսեփ կնքեց
Ու ինձանից բոլոր մեղքերը ցրեց:
Մեղքեր, որոնք ինձ կպատեն,
Բայց Աստծո օրհնությունով կշրջանցեն:
Ով Աստծո օրհնությունը վայելե,
Լավ իմացեք, ապրած կյանքը Նրանն է:
Իսկ ով լսի, կողքով անցնի,
Վառվող հնոցին արժան կլինի:
Դեռ շատ մանկուց Հակոբը իր որդիներին
Աստծո խոսք էր խոսում:
Եվ կարծես թե իր տան մեջ
Օրհնություն էր հոսում:
Եկավ մի պահ՝ նախանձն իշխեց,
Եվ որդիներին իրար դեմ հանեց:
Նախանձեցին Հովսեփին,
Վաճառեցին իսմայելացիներին: (Ծննդոց 36:27-29)
Հորից լսած Աստծո խոսքը,
Ականջին պինդ օղ էր արել:
Եղբայրների բռնած գործը,
Աստծո կամքին թող էր արել:
Աստված կոփեց, ձուլեց, թրծեց
Ու իր ձեռքին գործիք շինեց:
Գործիք՝ մի մեծ ազգի համար,
Որին ինքը ընտրեց:
Մեր ազգն էլ մենք ենք սիրում,
Բայց մեր սրտին Տերն է տիրում:
Թող Տիրոջը կամքը լինի,
Մեր ազգին էլ ողորմություն կլինի:
Следующая публикация
Комментарии 3
Te Astvacashunch girqn eq uzum?
Ete chuneq, onlayn ogtveq , aha dzez lav tarberak, bacatrutyunnerov