Предыдущая публикация
ԱՍԱ ԱՅՆ, ԻՆՉ ԿԱ
Պարզապես ասա՝ քեզ համար չեմ ես,
Պարզապես ասա՝ ինձ համար չես դու:
Դու միշտ՝ վերևում, ես՝ գետնին կպած:
Դու միշտ՝ սավառնում, ես իմ խոհերում՝
Ծանր քարի պես արդեն մամռոտած:
Դու երազատեսիլ մշուշի նման
Տարածվում հեռվում ու հոգեհմա՝
Նվաճում ես ինձ,
Ես ծանրանում եմ սրտիդ անկյունում
Եվ հեղձուկի պես երբեմն խեղդում:
Դու քամու վետ-վետ թևերով անցնում
Ու հովացնում ես իմ անապատի եռքը ավազե,
Իսկ ես երբեմն մթին ամպի պես
Խոժոռվում եմ քո գլխավերևում:
Ես քարայծի պես քերծերից կախվում,
Բայց համառորեն վեր եմ բարձրանում,
Դու պաղ ապակու կաթիլի նման
Զգույշ վար ես սահում եւ անհետանում:
Պարզապես ասա՝ քեզ համար չեմ ես,
Պարզապես ասա՝ ինձ համար չես դու:
Երբ դու վերևից ներքև ես նայում,
Մեր միջև վիհ է անվերջ խորանում:
ԱՐՓԻՆԵ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Следующая публикация
Нет комментариев