Предыдущая публикация
Թե իմանան կարոտում ես,
Քեզ կներեն...
Թող չզանգես, չհարցնես,
Է՜, ի՞ն չ կա որ,
Լինու՞մ է չէ՞,
Մեկի հետ ես
Միշտ մտքերով,
Բայց չես զանգում,
Չես հարցնում տարիներով:
Բա՛րդ է հոգին,
Մարդն ի՛նքն է բարդ
ՈՒ չգիտի ինչ է ուզում:
Հոգին մի տեղ,
Միտքն՝ ուրիշ տեղ,
Խիղճն էլ ներսից է բզկտում:
Անվերջ տալիս ու առնում,
Ճիշտ ապրելու ելքեր փնտրում:
Սե՞ր է փնտրում, բայց նույն պահին
Սարսափահար նրան վանում:
Շատ է ուզում գրկել, սիրել,
Բայց միտքն անվերջ
Դիմադրում է ու արգելում:
Փոքր վեճից կորցնում են
Մի ողջ տիեզերք.
Այնինչ հոգում սե՛րն է՝
Անափ ու անեզերք:
Հպարտություն, սեր
Դնում են մի նժարին,
ՈՒ այդ քնքուշ սերը զոհում
Հպարտության ծանր բեռին:
Երջանկություն են երազում,
Այնինչ հոգում ցավն են
Փայում ու գուրգուրում:
Այս խենթ կյանքն են սիրոմ անհուն,
Բայց սեփական կյանքն
Ինչու՞ են անխիղճ վատնում:
Տվե՛ք հոգուն ազատություն
ՈՒ բաց պահեք դուռը նրա,
Թե կա ներսում սեր, ջերմություն,
Բաշխեք սրտանց ու անխնա:
Սերն ինչու՞ եք բանտում ասե՛ք,
Թե ողջ կյանքում անուրջներում
Սեր եք հյուսում:
Երջանկությունը երազած
Սիրո հետ է միայն
Ամուր դաշինք կապում:
Следующая публикация
Нет комментариев