հատկապես քեզ...եթե անգամ գիտես` դա անհնար է: Դու բոլոր-բոլոր սրտխփոցներիս մեղավորն ես...բայց այս կյանքում ամեն ինչ անցողիկ է, սիրելիս...
Դու պետք է որ լինեիր այն միակն, ում ես պատմելու էի ամեն-ամեն ինչ, ում ներկայությունն ինձ երկինք էր հասցնելու, ստիպելու միշտ փայլել...ում խորհուրդներն ինձ դարձնելու էին ինքնավստահ ու ամենազոր, «ստիպելու» անգամ «աշխարհ շուռ տալ»...դու պետք է որ լինեիր իմ միակը...
...փոխարենը դու «ՄԵԿՆ ես»` մի քիչ ընկեր, մի քիչ հարազատ, մի քիչ մտերիմ, մի քիչ սիրելի...ընդամենը...մի քիչ...ԵՎ ԱՄԵՆ ԻՆՉ...
Մենք իրար չընտրեցինք, և երևի հենց դա է մեր ամենաճիշտ ընտրությունը..
ես առաջվա պես պատրաստ եմ քեզ տալ ամենը, դու հոսում ես իմ երակներում...
Չգիտեմ` կարո՞ղ եմ առանց քեզ, առանց քո հոգատարության, երբեմն նյարդայնության հասցնող, բայց և այնքան սիրելի կասկածների ու հսկողության...
ԵՍ ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ ՔԵԶ...
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев