Предыдущая публикация
«Կորստի զգացողություն»
Գրելիս այս նամակը շատ տխուր էի, չգիտեմ զգացել ես թե չէ, բայց այս վերջերս տրամադրությունս շատ փոփոխական էր, չնայած ամեն կերպ փորձում էի խեղդել իմ մեջ այդ, ինձ այդքան տանջող մտքերս, վերջապես ուժ գտա այս ամենի մասին գրել քեզ, հանձնելով մտքերս թղթին: Կարծում եմ չես նկատել անվստահությունս և տխրությունս, ես ամեն կերպ փորձում էի խեղդել իմ մեջ այն, ինչ պարբերաբար կոչում էի «կորստի զգացողություն»:
Այն երբեմն այնքան ուժեղ է լինում, որ քեզ ասում եմ դրա մասին, զգում եմ, որ քո սերը իմ նկատմամբ այլևս այն նույն խենթ զգացմունքը չէ, որը թույլ էր տալիս քեզ մոռանալ այն բոլոր կանանց մասին, որոնք եղել են քո կյանքում: Երևի թե այն ինչ հիմա կասեմ կհիասթափեցնի քեզ, բայց ուզում եմ խոստովանել, որ մի այդպիսի օր, երբ այդ ահավոր «կորստի զգացողությունը» պատել էր ոգիս և սիրտս, օգտվելով քո բացակայությունից և այն փաստից, որ facebook-իտ էջը բաց էր, նայեցի քո քրոնիկան: Հիմա մտածում եմ երանի տեսած չլինեյի, երանի չհասկանայի պատճառները իմ այդ տարօրինակ «կորստի զգացողության»:
Տեսա, որ ազատ ժամանակ փնտրում ես տարբեր աղջիկների, որոնցից շատերի հետ անցյալում հանդիպել ես, սիրահետել և միգուցե նույնիսկ ուզել ընտանիք կառուցել: Հասկացա, որ մտածում ես, որ դեռ չես գտել քոնին, փնտրում ես, փնտրում ես անցյալում, ներկայում և ապագայում, ուզում ես նոր մարդկանց հետ շփվել կամ էլ միգուցե կարոտել ես այն մարդկանց ում հետ շփվում էիր անցյալում: Ինձ տանջում էր այս միտքը սակայն չէի կարողանում ուժ գտնել քեզ հետ կիսվել, ասել որ տեսել եմ, տեսել եմ որ փնտրում ես մարդկանց ում հեռախոսազանգերին չէիր պատասխանում ընդհամենը մեկ տարի առաջ, չէիր պատասխանում, որովհետև մտքումտ ես էի: Հիմա փնտրում ես, որովհետև ես այլևս չկամ և այդ դատարկությունը լցվում է անցյալի ուրվականների որոնումներով: Իրանք վերադառնում են քո միտք, քո կյանք և միգուցե նաև ցանկություն: Պառադոկս է` մեկ տարի առաջ համարյա ամեն օր իրենք էին փնտրում քեզ սոցիալական ցանցերով, բայց քեզ համար դա ոչ մի նշանակություն չուներ, դու գտել էիր քոնին, քո միակին, քո ձաքուկին, իսկ հիմա փնտրում ես դու...
Փնտրում ես նրանից հետո, երբ ժամեր առաջ անկողնում շոյում էիր մազերս և կրքոտ գիշերվանից դեռ տաք մարմինս, գեղեցիկ մատներտ դիպչում էին մեջքիս, ամուր սեղմում կրցքիթ և համբուրելով ասում էիր. - Բարի լույս իմ ձաքուկ: Ինձ ամենա երջանիկ կինն էի զգում, զգում էի, որ միակն եմ և ամենա սիրելին:
Այդ տեսնելուց հետո, ամեն վարկյան մտացում էի. –Հիմա նորից փնտրում է, փնտրում է, որ գտնի ինձանից լավին, իր կարծիքով իրեն արժանիին, կամ էլ միգուցե փնտրում է, որովհետև կարոտել է: Մի անբացատրելի զգացողություն էր` մեկ-մեկ նախանձ, մեկ-մեկ թախիծ ու լքվածություն: Տանջվում էի, բայց շարունակում էի լռել, լռում էի, որովհետև ուզում եմ վայլել այն րոպեները, երբ գրկում ես ինձ, համբուրում և ասում, որ սիրում ես:
Հիշում ես, մի երեկո ասեցի, որ ուզում եմ տեսնել քո քրոնիկան: Բացեցիր, ցույց տվեցիր, ամբողջ մեջս այրվում էր, միտքս ինձ ստիպում էր ասել. – Սեղմիր այն կոճակը, որ ցույց է տալիս, թե ում ես փնտրում, բայց չկարողացա, չկարողացա ուժ գտնել ասել դա: Չեի ուզում վիճել, չեի ուզում զգալ ինձ այդքան տանջող և տագնապ առաջացնող այդ սարսափելի «կորստի զգացողությունը», չեի ուզում զգալ ինձ այն ինչ մի օր ասեցիր իմ հարցին պատասխանելիս, թե արդյոք քո ընտրությունն եմ. –«Ունեմ այն, ինչ ունեմ», չէի ուզում ինձ զգալ, որպես «ուղղակի » մի կին քո կյանքում: Ուզում էի շարունակել հավատալ և վստահ լինել, որ գտել ես նրան ում այդքան երկար փնտրում էիր և դա` Ես եմ:
Չեմ ուզում հիմա խոսել այս ամենի մասին, քանի որ մեղավոր եմ նրանում, որ ինձ թույլ եմ տվել նայել, չեմ ուզում խոսել այս ամենի մասին, որովհետև ուզում եմ ապրել այն հավատով, որ այն միակն եմ, ով քո սրտում, մտքում և ցանկություններում է:
Այս նամակը գրելիս լացում էի: Անչափ ուզում եմ մոռանալ այս մտորումներս: Աննկարագրելի վախենում եմ քեզ կորցնել, ուզում եմ նորից դառնալ ամենա ցանկալի ընտրությունտ, կյանքիտ ընտրությունը, այն թանկագին էակը, ում հետ երազում էիր ընտանիք կազմել, որից երեխաներ էիր ուզում, ում հետ երազում էիր ծերանալ:
Չեմ վախենում նրանից, որ կարող ես ուրիշների ընտրությունը դառնալ, վախենում եմ նրանից որ ուրիշ կանայք կարող են դառնալ քո ընտրությունը: Այս միտքը տակնուվրա է անում ներսս …
Խնդրում եմ արի չխոսենք այս նամակի մասին, ուզում էի ուղակի ներողություն խնդրել որ առանց թույլ տվության նայել եմ ու ասել, որ այլևս երբեք չեմ անի այդպես: Ուզում եմ ամուր գրկել քեզ և շարունակել հավատալ, որ բացի ինձանից քեզ այլևս ոչ-ոք պետք չէ:
Սիրում եմ քեզ...
❤️ ❤️ ❤️ ❤️ ❤️
Следующая публикация
Нет комментариев