/ ԳԵՎՈՐԳ ԷՄԻՆ /
Ջնջվո՜ւմ է,
Կորչո՜ւմ
Իմ ազնիվ սերմը,
Տեսակն ու սեռը
Եվ ինչպե՜ս մնար,
Ինչպե՜ս դիմանար,
Երբ մենք թվով՝ քիչ,
Սակայն եզակի որակ ենք եղել,
Քանակի աշխա՜րհ…
Նետ ու աղեղի փոխարեն տավիղ
Եվ գի՜ր ենք պաշտել սրի փոխարեն
Եվ զենքի տեղ՝ ե՛րգ,
Զորքի տեղ՝ ցնորք,
Զենքի, զորքի ու բանակի աշխարհ:
Մենք՝ մարդկության ու պատմության դոնո՛ր,
Ամեն մի դարի արդար պայքարի
Արյո՜ւն ենք տվել,
Արյունը մեր քիչ,
Արյունը մեր թանկ:
Դրա փոխարեն
Մեզ գովք շռայլող,
Թանաքի աշխարհ…
Ինչքա՜ն էլ դժվար,
Հաճախ՝ անհնա՜ր,
Բայց ի՜նչ էլ լիներ,
Միշտ ՄԱՐԴ ենք եղել
Ու ՄԱՐԴ մնացել
Տմարդի՛ աշխարհ…
,,Ո՜վ , մարդկայի՛ն արդարություն,
Թո՛ղ ես թքեմ քո ճակատին,,
Թքել եմ բոլոր
Չարին ծառայող
Եվ բարուն դավող
Գրքերի վրա,
Բոլոր երգերի, ներկերի վրա
Եվ արվեստների,
Եվ արհեստների,
Խաբող հույսերի,
Նենգող հույզերի
Եվ սին մոռացում բերող
Տենչերի ու երազների
Իսկ ամենի՜ց շատ,
Ամենի՜ց ավել
Մեծ-մեծ խոսքերի,
Մեծ-մեծ զորքերի,
Մեծ-մեծ աչքերի,
/Որոնք չեն տեսնում
տեսածը իրենց…/
Եվ արդարությա՜ն,
Եվ արդարությա՛ն…
Թքել եմ, այո՛,
Եթե մի փոքրի՜կ,
Հանճարեղ մի ազգ,
Որը դարերով
Կերտել է միայն,
Ու որտեղ միայն
Ազնիվն ու բարին
Այս էլ քանի՜ դար
Մորթվո՜ւմ է, մորթվո՜ւմ
Եվ ամենի՜ց շատ,
Ամենի՜ց դաժան
Այս…իբրև հույսի՜
Եվ… լույսի դարում…
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 1