Այս համարը հասկանալու համար ճիշտ կլինի զուգահեռներ անցկացնենք Բ Պետր. 2:22-ի հետ: Այդ համարում նույնպես խոսվում է երկու կենդանիների մասին միասին, որոնք են շունը և խոզը: Այդ երկու կենդանիներն էլ սիրում են կեղտոտությունը և խորհրդապատկերում</...ЕщёԱյս համարը հասկանալու համար ճիշտ կլինի զուգահեռներ անցկացնենք Բ Պետր. 2:22-ի հետ: Այդ համարում նույնպես խոսվում է երկու կենդանիների մասին միասին, որոնք են շունը և խոզը: Այդ երկու կենդանիներն էլ սիրում են կեղտոտությունը և խորհրդապատկերում են այն մարդկանց, որոնք սիրում են մեղքը և շտապում են մեղք գործելու: Նշանակում է այդպիսի մարդկանց մենք չպետք է տանք սուրբ բանը: Այն, ինչ պատկանում է Աստծուն, այն, ինչ առանձնացված է Աստծո համար` սուրբ է: Աստծո Խոսքը սուրբ է: Աստծո Խոսքը տարբեր խորհրդապատկերներ ունի, այստեղ բերված է մարգարիտ խորհրդապատկերը: Իմ կարծիքով այս խորհրդապատկերը խոսում է խրատների ու հանդիմանությունների մասին, որոնք շատ թանկարժեք են, ինչպես մարգարիտը, գեղեցկացնում ու հարստացնում են մարդուն, ինչպես մարգարիտը:
Մենք հանդիմանություն ու խրատ չպետք է տանք նրանց, որոնք իմաստուն չեն, որոնք պատրաստ չեն հանդիմանություն ու խրատ ընդունելու: Հակառակ դեպքում, նրանք կչարանան մեր վրա, կատեն և նույնիսկ կհարձակվեն մեր վրա: Դա պարզ է ասում Աստվածաշունչը: Իմ կարծիքով Աստվածաշնչում ոչ մի տեղ</s
...Ещё
Մենք հանդիմանություն ու խրատ չպետք է տանք նրանց, որոնք իմաստուն չեն, որոնք պատրաստ չեն հանդիմանություն ու խրատ ընդունելու: Հակառակ դեպքում, նրանք կչարանան մեր վրա, կատեն և նույնիսկ կհարձակվեն մեր վրա: Դա պարզ է ասում Աստվածաշունչը: Իմ կարծիքով Աստվածաշնչում ոչ մի տեղ գրված չի, որ մենք պետք է հանդիմանենք մեղավոր մարդկանց իրենց գործած մեղքերի համար: Առանց մեր հանդիմանելու էլ նրանց խիղճը հանդիմանում է իրենց, նրանք մեզանից լավ գիտեն, որ մեղավոր են: Բացի դրանից նրանց հանդիմանում են մնացած մարդիկ: Հանդիմանությունը ու խրատ պետք է ու նույնիսկ պարտավոր ենք տալ իմաստուններին, այսինքն` խրատ ընդունողներին (Առ.
9:7-9): Աստված նույնպես հանդիմանում ու ծեծում է իրեններին, Իր զավակներին (Եբր. 12:5-11):
Մատթևոս ավետարանի 7-րդ գլխի 6-րդ խոսքը սխալ հասկանալու պատճառով ոմանք մտածում են, որ եթե իրենք խոսել են մեկի հետ Աստծո Խոսքը և նրանք այն չեն ընդունել, ուրեմն իրենք իրենց մարգարիտները խոզերի ու շների առաջ են գցել ...ЕщёՄատթևոս ավետարանի 7-րդ գլխի 6-րդ խոսքը սխալ հասկանալու պատճառով ոմանք մտածում են, որ եթե իրենք խոսել են մեկի հետ Աստծո Խոսքը և նրանք այն չեն ընդունել, ուրեմն իրենք իրենց մարգարիտները խոզերի ու շների առաջ են գցել և իրենք իրենց մեղավոր են զգում: Բայց դա այդպես չի: Աստվածաշունչը շատ խորհրդապատկերներ ունի: Դրանք ցույց են տալիս Աստծո Խոսքի առանձահատկությունները: Աստծո Խոսքը ևս մի խորհրդապատկեր ունի, որն է սերմը (Մատթ. 13:4-23): Աստծո խոսքը իր մեջ կյանք ունի և այն մենք որպես սերմնացաններ պետք է ցանենք բոլոր մարդկանց սրտերի մեջ: Այդ սերմերից որոշները պտուղ չեն տա, միայն քիչ մասը պտուղ կտա: Բայց մենք մեղավոր չենք լինի եթե նրանք չընդունեն Աստծո Խոսքը ու չապաշխարեն:
Մենք սխալ կլինենք, եթե նրանց չխոսենք ու չավետենք փրկության մասին: Սերմնացանի սերմը դա ավետարանի խոսքն է, Հիսուսի կատարած գործի մասին խոսելը, որպեսզի մարդիկ հավատան Աստծուն, դարձի գան իրենց մեղքերից, ստանան մեղքերի թողություն և ազատվելով դժոխքից` արժանանան հավիտենական կյանքի: Ուրեմն մենք<
...Ещё
Մենք սխալ կլինենք, եթե նրանց չխոսենք ու չավետենք փրկության մասին: Սերմնացանի սերմը դա ավետարանի խոսքն է, Հիսուսի կատարած գործի մասին խոսելը, որպեսզի մարդիկ հավատան Աստծուն, դարձի գան իրենց մեղքերից, ստանան մեղքերի թողություն և ազատվելով դժոխքից` արժանանան հավիտենական կյանքի: Ուրեմն մենք պարտավոր ենք բոլորին ավետարանի փրկության բարի լուրը պատմել` անկախ նրանից, նրանք կընդունեն, թե ոչ, բայց հանդիմանությունը միայն նրանց համար է, որոնք արդեն ընդունել են Հիսուսին իրենց սրերի մեջ որպես կյանքի Տեր ու Փրկիչ, որպեսզի նրանք հարստացնեն իրենց կյանքը և զարդարվեն Հիսուսի համար:
Ռուսերեն թարգմանության մեջ այդ համարը գրված է մոտավորապես այսպես. <Ամեն ինչ որ կարող է անել ձեռքդ, քո ողջ ուժովն արա, որովհետև գերեզմանի մեջ, որտեղ դու գնալու ես, չկա ոչ աշխատանք, ոչ մտահղացում, ոչ գիտություն, ոչ իմաստություն>: Ուշադրություն դարձրեք, հայերեն գրված. <մյուս աշխարհում> բառի փոխարեն ռուսերենում գրված է. <գերեզմանի մեջ>: Ռուսերենն ավելի ճիշտ թարգմանություն է, որովհետև չի հակասում ողջ Աստվածաշնչի կոնտեքստին: Ընդհանրապես ճիշտ է, որ Սուրբ Գրքից ինչ որ համար հասկանալու համար ուշադրություն դարձնենք բնագրին կամ այլ թարգմանություններին: Սողոմոնի ասածի իմաստը այն է, որ քանի դեռ մենք երկրի վրա ենք, պետք է գործենք, որովհետև դրանից հետո արդեն շատ ուշ է լինելու: Նրա այս գրվածքը մտել է Աստվածաշնչի մեջ, որովհետև պարունակում է մեծ ճշմարտություն. քանի դեռ մենք երկրի վրա ենք, ունենք Աստծուն դառնալու ու ապաշխարելու հնարավորություն: Եթե ուշացնենք, արդեն շատ ուշ կլինի: Քանի դեռ մենք երկրի վրա ենք, կարող ենք ծառայել Աստծուն, մարդկանց փրկության բերենք, բ...ЕщёՌուսերեն թարգմանության մեջ այդ համարը գրված է մոտավորապես այսպես. <Ամեն ինչ որ կարող է անել ձեռքդ, քո ողջ ուժովն արա, որովհետև գերեզմանի մեջ, որտեղ դու գնալու ես, չկա ոչ աշխատանք, ոչ մտահղացում, ոչ գիտություն, ոչ իմաստություն>: Ուշադրություն դարձրեք, հայերեն գրված. <մյուս աշխարհում> բառի փոխարեն ռուսերենում գրված է. <գերեզմանի մեջ>: Ռուսերենն ավելի ճիշտ թարգմանություն է, որովհետև չի հակասում ողջ Աստվածաշնչի կոնտեքստին: Ընդհանրապես ճիշտ է, որ Սուրբ Գրքից ինչ որ համար հասկանալու համար ուշադրություն դարձնենք բնագրին կամ այլ թարգմանություններին: Սողոմոնի ասածի իմաստը այն է, որ քանի դեռ մենք երկրի վրա ենք, պետք է գործենք, որովհետև դրանից հետո արդեն շատ ուշ է լինելու: Նրա այս գրվածքը մտել է Աստվածաշնչի մեջ, որովհետև պարունակում է մեծ ճշմարտություն. քանի դեռ մենք երկրի վրա ենք, ունենք Աստծուն դառնալու ու ապաշխարելու հնարավորություն: Եթե ուշացնենք, արդեն շատ ուշ կլինի: Քանի դեռ մենք երկրի վրա ենք, կարող ենք ծառայել Աստծուն, մարդկանց փրկության բերենք, բարին անենք, որովհետև մահից հետո պետք է վարձք ստանանք դրա համար ու արդեն ուշ կլինի ինչ-որ բան անել, ինչ-որ բան ավելացնել մեր արածի վրա: Մենք դատվելու կամ վարձք ենք ստանալու Աստծո առաջ այն բանի համար, թե ինչ ձևով ենք ապրել երկրի վրա: Այդ հասկանալով մենք ավելի իմաստուն ձևով կապրենք, չենք խնայի մեջ ջանքերը Աստծուն ծառայելու գործում ու չենք վատնի մեր ժամանակը անիմաստ ու անպտղաբեր գործերում:
Սողոմոնը իր գիրքը գրել է անապաշխար, Աստծուց հեռու ապրողների տեսանկյունից: Դրա համար նա շատ է օգտագործում. <Ունայնություն ունայնության, ամեն բան ունայն է> արտահայտությունը: Իրականում առանց Աստծո ամեն բան ունայն ու դատարկ է: Սողոմոնը ուշադրություն է դարձնում մարդու կյանքի դրվագներին մինչև գերեզման ու դրանից այն կողմ չի կարողանում տեսնել: Բայց Նա Ժողովողի գիրքը գրել է այն բանի համար, որ մեզ սահուն ձևով բերի ու հասցնի նրան, որ հասկանանք` կա Աստված, կա հարություն մեռելներից ու դատաստան, ու խորհուրդ է տալիս մեզ` վախենալ Աստծուց ու պահել Նրա պատվիրանները, որովհետև Աստված դատելու է ամեն մեկին իր արածների համար (Ժող. 12:13-14): Ողջ Ժողովող գրքի նպատակն ու իմաստը հենց այդ վերջին երկու համարների մեջ է:
Մենք իրավունք չունենք Աստվածաշնչի մի համարը կոնտեկստից կտրելով մեկնենք այնպես, ինչպես մենք ենք ուզում ու դա վարդապետություն դարձնենք: Շատ հաճախ ոմանք հենց այդպես էլ անում են, դրա համար էլ այսօր աղանդների պակասություն չունենք: Աստվածաշնչային վարդապետություն կարող է համարվել միայն այն ուսմունքը, որին Սուրբ Գրքից ամենաքիչը երկու կամ երեք համարներ հաստատում են: Աստվածաշնչային վարդապետություն կարող է համարվել միայն այն ուսմունքը, որը չի հակասում Աստվածաշնչի հոգուն, որովհետև Աստվածաշունչը չի կարող հակասել ինքն իրեն: Ղազարոսի պատմության մեջ մենք կարդում ենք Աբրահամի մասին, ով վաղուց մահացած էր, բայց նա կարողանում էր խոսել մեծահարուստի հետ, կարողանում էր տրամաբանել... Իսկ մեծահարուստը, ով նույնիսկ դժոխքում էր, կարողանում էր զգալ ծարավ, տանջանք, կարողանում էր հիշել իր մեղավոր ապրած կյանքը, կարողանում էր խոսել, փորձում էր առաջարկել, խորհուրդ տալ... Նշանակում է մահից հետո մենք անգիտակից վիճակում չենք լինելու, անկախ նրանից` կլինենք դժոխքում, թե դրախտում ...ЕщёՄենք իրավունք չունենք Աստվածաշնչի մի համարը կոնտեկստից կտրելով մեկնենք այնպես, ինչպես մենք ենք ուզում ու դա վարդապետություն դարձնենք: Շատ հաճախ ոմանք հենց այդպես էլ անում են, դրա համար էլ այսօր աղանդների պակասություն չունենք: Աստվածաշնչային վարդապետություն կարող է համարվել միայն այն ուսմունքը, որին Սուրբ Գրքից ամենաքիչը երկու կամ երեք համարներ հաստատում են: Աստվածաշնչային վարդապետություն կարող է համարվել միայն այն ուսմունքը, որը չի հակասում Աստվածաշնչի հոգուն, որովհետև Աստվածաշունչը չի կարող հակասել ինքն իրեն: Ղազարոսի պատմության մեջ մենք կարդում ենք Աբրահամի մասին, ով վաղուց մահացած էր, բայց նա կարողանում էր խոսել մեծահարուստի հետ, կարողանում էր տրամաբանել... Իսկ մեծահարուստը, ով նույնիսկ դժոխքում էր, կարողանում էր զգալ ծարավ, տանջանք, կարողանում էր հիշել իր մեղավոր ապրած կյանքը, կարողանում էր խոսել, փորձում էր առաջարկել, խորհուրդ տալ... Նշանակում է մահից հետո մենք անգիտակից վիճակում չենք լինելու, անկախ նրանից` կլինենք դժոխքում, թե դրախտում (Ղուկ. 16:19-31): Հայտնության գրքում մենք նույնպես կարդում ենք այն մարդկանց մասին, որոնք նահատակվել էին Տիրոջ անվան համար, բայց նրանք չէին կորցրել իրենց հիշելու, մտածելու, խոսելու... մի խոսքով էակին հատուկ հատկանիշները (Հայտ. 6:9-11):
Հոբի երեք ընկերների վարդապետությունը դժբախտությունների մասին սխալ էր: Նրանք մտածում էին, որ եթե մարդը այդքան մեծ կորուստներ է ունենցել, ինչպես որ ունեցավ Հոբը և հիվանդություն ունի, ուրեմն նա մեղք ունի ու դրա համար պատժվում է Աստծուց: Այդ սխալ հասկացողության պատճառով նրանք մեղադրում<
...Ещё
Հոբի երեք ընկերների վարդապետությունը դժբախտությունների մասին սխալ էր: Նրանք մտածում էին, որ եթե մարդը այդքան մեծ կորուստներ է ունենցել, ինչպես որ ունեցավ Հոբը և հիվանդություն ունի, ուրեմն նա մեղք ունի ու դրա համար պատժվում է Աստծուց: Այդ սխալ հասկացողության պատճառով նրանք մեղադրում էին Հոբին: Բայց Հոբի առաջին գլուխներում մենք կարդում ենք թե ինչ գնահատական է Աստված տալիս նրա մասին. <նրա նմանը չկա երկրի վրա` կատարյալ, և ուղիղ մարդ, աստվածավախ և չարությունից հեռացող> (Հոբ
1:8, 2:3): Նույնիսկ այդքան մեծ փորձություններից հետո էլ նա ամուր էր բռնել իր կատարելությունն ու ուղղությունը Աստծո հանդեպ:
Երբ որ մենք կարդում ենք Հայտնության 2-րդ գլխի 1-ից 7-րդ համարները, հասկանում ենք, որ Եփեսոսի եկեղեցին հոգևոր լավ սկիզբ էր ունեցել, բայց այնուհետև նրա սերը Աստծո հանդեպ սառել էր: Իսկ դա չէր կարող չարտահայտվեր նրա գործերում: <Բայց քեզ դեմ այս ունեմ, որ քո առաջին սերը թողել ես: Արդ հիշիր, թե որտեղից վայր ընկար և զղջա, և առաջին գործերն արա...> (Հայտ. 2:4-5): Եթե մեկի սերը սառել է Աստծո հանդեպ, նշանակում է ուրիշ բաների հանդեպ սերն է, որ սառեցրել է այդ սերը, դա կարող է լինել մեղքը (Մատթ. 24:12) կամ ուրիշ ինչ որ բան: Երբ որ եկեղեցու սերը սառում է Աստծո հանդեպ, ջերմեռանդությունը կորում է: Մարդկանց հանդեպ նույնպես սերը սառում է, որովհետև Աստծո հանդեպ սիրուց է կախված մարդկանց հանդեպ սերը: Այն, ինչ վերաբերվում է եկեղեցուն, վերաբերվում է նաև քրիստոնյաներին: Քրիստոնյան երկու մեծ պատվեր ունի Աստծուց. սիրել Աստծուն Աստծո ուզած ձևով ու ընկերոջը իր անձի պես (Ղուկ. 10:27): Աստված ավելի ուշադրություն է դարձնում սիրուն, մեր սրտին, քան ուրիշ ինչ-որ...ЕщёԵրբ որ մենք կարդում ենք Հայտնության 2-րդ գլխի 1-ից 7-րդ համարները, հասկանում ենք, որ Եփեսոսի եկեղեցին հոգևոր լավ սկիզբ էր ունեցել, բայց այնուհետև նրա սերը Աստծո հանդեպ սառել էր: Իսկ դա չէր կարող չարտահայտվեր նրա գործերում: <Բայց քեզ դեմ այս ունեմ, որ քո առաջին սերը թողել ես: Արդ հիշիր, թե որտեղից վայր ընկար և զղջա, և առաջին գործերն արա...> (Հայտ. 2:4-5): Եթե մեկի սերը սառել է Աստծո հանդեպ, նշանակում է ուրիշ բաների հանդեպ սերն է, որ սառեցրել է այդ սերը, դա կարող է լինել մեղքը (Մատթ. 24:12) կամ ուրիշ ինչ որ բան: Երբ որ եկեղեցու սերը սառում է Աստծո հանդեպ, ջերմեռանդությունը կորում է: Մարդկանց հանդեպ նույնպես սերը սառում է, որովհետև Աստծո հանդեպ սիրուց է կախված մարդկանց հանդեպ սերը: Այն, ինչ վերաբերվում է եկեղեցուն, վերաբերվում է նաև քրիստոնյաներին: Քրիստոնյան երկու մեծ պատվեր ունի Աստծուց. սիրել Աստծուն Աստծո ուզած ձևով ու ընկերոջը իր անձի պես (Ղուկ. 10:27): Աստված ավելի ուշադրություն է դարձնում սիրուն, մեր սրտին, քան ուրիշ ինչ-որ բանի (Ա Թագ. 16:7): Հիսուսը հանդիմանում էր Եփեսոսի եկեղեցուն, քանի որ նա հոգևորապես վայր էր ընկել, հոգևորապես նահանջ ու հետընթաց էր ապրել, ու նաև ցույց էր տալիս, թե ինչում էր կայանում այդ հետընթացը: Բայց Հիսուսը նաև լուծումն է տալիս. եկեղեցին պետք է գիտակցի, զղջա դրա համար ու ապաշխարի: Իսկ դրա արդյունքը կլինի այն, որ նրա գործերը կփոխվեն:
Իսկ ինչ վերաբերվում է կուռքին զոհ արված բաներն ուտելուն, գիտենք, որ կուռքը ոչինչ է աշխարհում և բացի Մեկից ոչ մի Աստված չկա :
Ա. ԿՈՐՆԹԱՑ. 8:4:
Բայց ես ասում եմ. թե այն ինչ հեթանոսները զոհում են, դևերին են զոհում և ոչ թե Աստծուն. իսկ ես չեմ կամենում, որ դուք հաղորդ լինեք դևերին: Ա.ԿՈՐՆԹԱՑ.10:20
Եթե մեկը ձեզ ասի՝ սա կուռքի մատուցած զոհ է, մի ուտեք ձեր իմաց տվողի համար. և խղճմտանքի համար, որովհետև Տիրոջն է երկիրը և նրա լիությունը :
Պողոս առաքյալը ապրում էր առաջին դարում և այս տողերը գրում էր կորնթացիներին, որտեղ տիրում էր հեթանոսությունը: Մարդիկ այդ երկրում չհասկանալով պաշտում էին բազում չաստվածների: Նրանք գնում էին նրանց տաճարները կամ նրանց արձանների մոտ, կենդանիներ էին զոհաբերություններ անում` այդ չաստվածների բարեհաճությանն արժան
...Ещё
Պողոս առաքյալը ապրում էր առաջին դարում և այս տողերը գրում էր կորնթացիներին, որտեղ տիրում էր հեթանոսությունը: Մարդիկ այդ երկրում չհասկանալով պաշտում էին բազում չաստվածների: Նրանք գնում էին նրանց տաճարները կամ նրանց արձանների մոտ, կենդանիներ էին զոհաբերություններ անում` այդ չաստվածների բարեհաճությանն արժանանանլու համար:
Հայտնության գրքում շատ բաներ գրված են խորհրդապատկերորեն, այլաբանորեն: Խունկ ծխելը խորհրդապատկերում է սուրբերի աղոթքը: Այդ մասին պարզ գրված է Հայտնության 5-րդ գլխի 8-րդ համարում: Երկնքում ոչ թե օր կա դրա համար, այլ դա բնական երևույթ է երկնքի համար:
ԹՎՈՑ 21 ԳԼԽՈՒՄ ԳՐՎԱԾ Է ՊՂՆՁԵ ՕՁԻ ՄԱՍԻՆ ՈՐ ԱՍՏՎԱԾ ՊԱՏՎԻՐՈՒՄ Է ՄՈՎՍԵՍԻՆ ՊԱՏՐԱՍՏԵԼ ՊՂՆՁԵ ՕՁ ՈՐ ԵՐԲ ՕՁԸ ՄԱՐԴԿԱՆՑ ԿԾԵՐ ՆԱՅԵԻՆ ԱՅԴ ՊՂՆՁԵ ՕՁԻՆ ՈՒ ԿԲԺՇԿՎԵԻՆ, ԱՐԴՅՈՔ ԴԱ ԿՈՒՌՔ ՉԻ ՀԱՄԱՐՎՈՒՄ?
Աստված Մովսեսին պատվիրել էր, որ պղնձից օձ պատրաստեր, որպեսզի բոլոր նրանք, որոնք անապատում օձից խայթվել էին նայեին այդ պղնձե օձին և չմահանային, այլ փրկվեին: Ովքեր որ հավատում էին Աստծո այդ դեղամիջոցին, նրանք էլ չէին մահանում, <s sf...ЕщёԱստված Մովսեսին պատվիրել էր, որ պղնձից օձ պատրաստեր, որպեսզի բոլոր նրանք, որոնք անապատում օձից խայթվել էին նայեին այդ պղնձե օձին և չմահանային, այլ փրկվեին: Ովքեր որ հավատում էին Աստծո այդ դեղամիջոցին, նրանք էլ չէին մահանում, այլ բժշկվում էին: Դա խորհրդապատկերն էր նրա, ինչը հետագայում Աստված արեց Իր Որդու միջոցով: Հիմա բոլոր նրանք, որոնք հավատում են Հիսուսին և հավատքով նայում են Նրա խաչի վրայի կատարած գործին, փրկություն են ստանում (Հովհ. 3:15-16): Աստված Մովսեսին չէր պատվիրել պղնձե օձ պատրաստել, որ իսրայելացիները պաշտեին այն, բայց Աստվածաշնչում մենք կարդում ենք այն մասին, որ կային մարդիկ, որոնք այդ պղնձե օձն էին երկրպագել, որը մեղք և պղծություն էր Աստծո առաջին (Դ Թագ. 18:2-4): Բայց Եզեկիա թագավորը ջարդ ու փշուր արեց այդ պղնձե արձանը: Այսօր էլ մարդիկ շարունակում են կռապաշտություն անել:
Կրոնավորները Աստծուն պաշտելու ու երկրպագելու փոխարեն խաչն են երկրպագում, որոշները երկրպագում են ինչ-որ աստղերի` ֆուտբոլիստների, երգիչների, դերասանների... Ոմանց երկրպագության առարկան էլ փողն է, փառքը, անունը... Այսօր մարդիկ երկրպագում են ինչ-որ բանի, որովհետև մենք երկրպագող էակներ ենք: Մենք ստեղծված ենք Աստծուն երկրպա
...Ещё
Կրոնավորները Աստծուն պաշտելու ու երկրպագելու փոխարեն խաչն են երկրպագում, որոշները երկրպագում են ինչ-որ աստղերի` ֆուտբոլիստների, երգիչների, դերասանների... Ոմանց երկրպագության առարկան էլ փողն է, փառքը, անունը... Այսօր մարդիկ երկրպագում են ինչ-որ բանի, որովհետև մենք երկրպագող էակներ ենք: Մենք ստեղծված ենք Աստծուն երկրպագելու համար: Բայց քանի որ Ադամն ու Եվան մեղք գործեցին, նրանք Աստծուն իրենց կյանքից դուրս հանեցին: Հիմա ժամանակն է, որպեսզի վերականգնենք մեր հարաբերությունը Աստծո հետ, ներեղություն խնդրենք մեր գործած մեղքերի համար, Հիսուսին խնդրենք մտնելու մեր սրտերի մեջ ու դառնալու մեր կյանքի Տերն ու Տիրակալը: Այնուհետև մեր երկրպագության օբյեկտը պետք է լինի միայն Աստված: Աստված միակն է, որ արժան է երկրպագության: Իսկ մնացած բոլոր կուռքերը, որոնք կան մեր կյանքերում, մենք պետք է դուրս շպրտենք մեր կյանքից, ինչպես որ արեց Եզեկիա թագավորը իր ժամանակին:
Երբ որ քո նշած համարը կարդում ենք ամբողջ պարբերության մեջ, այսինքն` Մատթևոս ավետարանի 24-րդ գլխի 15-ից 28-րդ խոսքը, տեսնում ենք, որ խոսքը վերաբերվում է հրեա ժողովրդին: Այդ հատվածում խոսվում է վերջին օրերում ավերածի պղծության մասին, </...ЕщёԵրբ որ քո նշած համարը կարդում ենք ամբողջ պարբերության մեջ, այսինքն` Մատթևոս ավետարանի 24-րդ գլխի 15-ից 28-րդ խոսքը, տեսնում ենք, որ խոսքը վերաբերվում է հրեա ժողովրդին: Այդ հատվածում խոսվում է վերջին օրերում ավերածի պղծության մասին, որը կատարվելու է Հրեաստանում: Այն տաճարը, որը կառուցել էր Երուսաղեմում, հիմա մուսուլմանների Օմարի մզկիթն է: Վերջին օրերում այդ մզկիթը քանդվելու է և այդ նույն տեղում տաճար է կառուցվելու: Բայց երբ որ հակաքրիստոսը նստի իր թագավորության գահին, նստելու է այդ տաճարի մեջ և բոլորին ստիպելու է երկրպագել իրեն որպես աստծո: Հենց դա է ավերածի պղծությունը: Հիսուսը խոսում էր այդ վերջին օրերի մասին և ասում, որ երբ որ այդ ամենը կատարվի, հրեաները փախչեն այդ վայրից, որովհետև մեծ հալածանք է սկսվելու նրանց հանդեպ, որոնք կլինեն Հրեաստանում:
<Բայց վայ այն օրը հղիներին և ծիծ տվողներին>: Ինչու? Որովհետև հղիների համար փախչելը շատ դժվար կլինի, իսկ ծիծ տվողները իրենց երեխաների հետ պետք է փորձեն փախչել: Շարունակության մեջ գրված է. <Եվ աղոթք արեք, որ ձեր փախչելը ձմեռը չլինի, ոչ էլ շաբաթ
...Ещё
<Բայց վայ այն օրը հղիներին և ծիծ տվողներին>: Ինչու? Որովհետև հղիների համար փախչելը շատ դժվար կլինի, իսկ ծիծ տվողները իրենց երեխաների հետ պետք է փորձեն փախչել: Շարունակության մեջ գրված է. <Եվ աղոթք արեք, որ ձեր փախչելը ձմեռը չլինի, ոչ էլ շաբաթ օրը>: Բնական է, որ ձմեռը փախչելը շատ դժվար կլինի, իսկ նշվում է նաև շաբաթ օրը, որովհետև շաբաթ պահելը հրեաներին պատվիրված էր Աստծո կողմից և նրանք մինչև հիմա պահում են շաբաթը (Շաբաթ պահելու պատվիրանը միայն հրեաների համար է ու ոչ մի տեղ գրված չէ, որ մենք նույնպես պետք է շաբաթ պահենք): Բացի դրանից, ըստ հրեաների հասկացողության, շաբաթ օրը մեկ կիլոմետրից հեռու չի կարելի գնալ: Քանի որ այդ ժամանակ եկեղեցին հափշտակված է լինելու, սատանայի հարձակման թիրախը լինելու են հիմնականում հրեաները, որոնք համարյա թե ազգովի դառնալու են Աստծուն: Իսկ Աստված այդ ժողովրդի համար հոգ է տանելու ու պաշտպանելու: Այս ամենի մասին ավելի մանրամասն գրված է Հայտնության գրքում: Ես մի քիչ ավելի ծավալվեցի, որպեսզի այդ գալիք մարգարեական իրադարձությունների ֆոնի վրա ավելի պարզ հասկանալի լինի այդ համարը:
Թլպատությունը դա մեր լեզվով ասած սյունաթվելն է: Կարծում եմ հասկանում ես ինչի մասին է խոսքը: Աստված այդ պատվերը տվեց Աբրահամին, որպեսզի նա և իր տան մեջ գտնվող արուները թլպատվեն: Դա ուղղակի նշան էր, որ նրանք պատկանում էին Աստծուն: Դրանով նրանք կարծես ուխ
...Ещё
Թլպատությունը դա մեր լեզվով ասած սյունաթվելն է: Կարծում եմ հասկանում ես ինչի մասին է խոսքը: Աստված այդ պատվերը տվեց Աբրահամին, որպեսզի նա և իր տան մեջ գտնվող արուները թլպատվեն: Դա ուղղակի նշան էր, որ նրանք պատկանում էին Աստծուն: Դրանով նրանք կարծես ուխտի մեջ էին մտնում Աստծո հետ: Դրանով նրանք ցույց էին տալիս իրենց հնազանդություն Աստծո հանդեպ և ուզում էին ասել, որ երկինք երկիր Ստեղծողը իրենց Աստվածն է, և դրանով նրանք Աստծո առաջ ճանաչվում էին որպես ժողովուրդ: Հրեաները մինչև այսօր էլ թլպատվում են, դա Աստծո պատվերն էր միայն հրեաներին: Մեզ պատվեր չկա թլպատվելու, բայց այդ ամենը խորհրդապատկերն էր նրա, որ մենք մեր սրտերը թլպատենք Աստծո առաջին: Մենք մեր սրտերից պետք է դուրս շպրտենք այն ամեն մեղքն ու հպարտությունը, որ հաճելի լինենք Աստծուն: Մենք այսօր պետք է Աստծո հետ ուխտի մեջ լինենք Հիսուս Քրիսոտսի խաչի վրայի զոհի միջոցով: Աստված այսօր էլ նայում է մեր սրտերին, թե արդյոք մեր սրտերը թլպատված են, և ըստ այդմ որոշվում է` մենք Աստծո ժողովուրդն ենք, թե` ոչ:
Մատթևոսի ավետարանի ողջ 23-րդ գլխում Հիսուսը խոսում էր կեղծավոր փարիսեցիների ու դպիրների մասին ու հանդիմանում էր նրանց, նրանց ունեցած ոչ ճիշտ հոգևոր կյանքի ու վարդապետությունների համար: Հիսուսը բացատրում էր, որ նրանք կույր առաջնորդներ են ու ցույց էր տալիս, թե ինչում էր կայանում նրանց կուրությունը: Հիսուսը դա անում էր նրա համար, որ պաշտպաներ ճշմարտությունը: Նա այդպես վարվելով զգուշացնում էր նրանց հետևող ժողովրդին, որ զգուշանան այդ սխալ հասկացողություններից ու չառաջնորդվեն կույր առաջնորդներով, որովհետև դրա արդյունքում երկուսն էլ փոսը կընկնեն: Թվում էր, թե Հիսուսը շատ խիստ էր փարիսեցիների ու դպիրների հանդեպ, բայց դա Նա անում էր նաև նրանց օգուտի ու փրկության համար: Ընդհանրապես այն անձնավորությունը, ով նշանակված չէ վարդապետական գործ անելու, չպետք է դա անի, որովհետև դա մեծ պատասխանատվություն է ու դրա համար նա հաշիվ պետք է տա Աստծուն (Հակ. 3:1): Տվյալ հատվածում, որը դու նշել ես, Հիսուսը խոսում էր արժեքների համակարգի ...ЕщёՄատթևոսի ավետարանի ողջ 23-րդ գլխում Հիսուսը խոսում էր կեղծավոր փարիսեցիների ու դպիրների մասին ու հանդիմանում էր նրանց, նրանց ունեցած ոչ ճիշտ հոգևոր կյանքի ու վարդապետությունների համար: Հիսուսը բացատրում էր, որ նրանք կույր առաջնորդներ են ու ցույց էր տալիս, թե ինչում էր կայանում նրանց կուրությունը: Հիսուսը դա անում էր նրա համար, որ պաշտպաներ ճշմարտությունը: Նա այդպես վարվելով զգուշացնում էր նրանց հետևող ժողովրդին, որ զգուշանան այդ սխալ հասկացողություններից ու չառաջնորդվեն կույր առաջնորդներով, որովհետև դրա արդյունքում երկուսն էլ փոսը կընկնեն: Թվում էր, թե Հիսուսը շատ խիստ էր փարիսեցիների ու դպիրների հանդեպ, բայց դա Նա անում էր նաև նրանց օգուտի ու փրկության համար: Ընդհանրապես այն անձնավորությունը, ով նշանակված չէ վարդապետական գործ անելու, չպետք է դա անի, որովհետև դա մեծ պատասխանատվություն է ու դրա համար նա հաշիվ պետք է տա Աստծուն (Հակ. 3:1): Տվյալ հատվածում, որը դու նշել ես, Հիսուսը խոսում էր արժեքների համակարգի մասին: Փարիսեցիները հրեաներ էին, նրանք պահում էին հրեական օրենքը ու սովորությունները: Նա բացատրում էր, օրինակ, որ տաճարը ավելի կարևոր է, քան տաճարի ոսկին, զոհաբերության սեղանն ավելի կարևոր է, քան պատարագը, որը այն ժամանակ զոհաբերվում էր սեղանի վրա: Հիսուսը այդ օրինակները բերում էր, որ հասկացներ հետևյալ միտքը, որը գրված է նույն գլխի 23-րդ խոսքում. նույնիսկ ամենամանրուքների տասանորդը, որ տալիս էք, այնքան արժեքավոր չէ, որքան դատաստանը, ողորմությունը և հավատքը: Նշանակում է մենք հենց այդ երեքը պետք է կարևորենք ու դրան ուշադրություն դարձնենք: Մենք պետք է արժեքավոր համարենք մեր սիրտը ու այն մաքրենք ու ոչ թե անհանգստանանք արտաքինից հոգևոր կերպար ունեցող երևալու: Կարևորենք Աստծո կարծիքը մեր համար, որ նրա առաջին հաճելի լինենք, ոչ թե որ մարդկանց հաճելի լինենք ու նրանց գովասանքին արժանանանք:
Նախ ուշադրություն դարձնենք այն համարին, որը ուզում ենք հասկանալ. <Ես ինչ խեղճ մարդ եմ. ով կապրեցնի ինձ այս մահի մարմնիցը: Շնորհակալ եմ Աստվածանից մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի<...ЕщёՆախ ուշադրություն դարձնենք այն համարին, որը ուզում ենք հասկանալ. <Ես ինչ խեղճ մարդ եմ. ով կապրեցնի ինձ այս մահի մարմնիցը: Շնորհակալ եմ Աստվածանից մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի ձեռովը: Արդ ուրեմն ես ինքս մտքով ծառայում եմ Աստծո օրենքին, իսկ մարմնով մեղքի օրենքին> (Հռ. 7:24-25): Պողոս առաքյալը այսպիսի արտահայտություն է անում. <Ես ինչ խեղճ մարդ եմ...>: Դա մի արտահայտություն է, որը ցանկացած վեստին ծնունդ ստացած անձնավորություն ասել է:
Մարդը մինչև վերստին ծնվելը մեղքը գործում էր ջուր խմելու պես, առանց խղճի խայթի, բայց վերստին ծնունդից հետո նրա մեջ նոր բնություն է հայտնվում, որը հակառակվում է մեղքի բնությանը: Մեղքի բնությունը այնքան ուժեղ ու արմատացած է լի...ЕщёՄարդը մինչև վերստին ծնվելը մեղքը գործում էր ջուր խմելու պես, առանց խղճի խայթի, բայց վերստին ծնունդից հետո նրա մեջ նոր բնություն է հայտնվում, որը հակառակվում է մեղքի բնությանը: Մեղքի բնությունը այնքան ուժեղ ու արմատացած է լինում, որ հաղթում է մարդուն ու ստիպում մեղք գործել: Հոգևոր նորահավատը հասնում է այն աստիճանի, որ ասում է. Այն, ինչը որ չեմ ուզում, հենց դա եմ անում, իսկ այն, որ ուզում եմ անել, չեմ կարողանում անել (Հռ. 7:15-23), ու Պողոս առաքյալ պես հայտնաբերում է, որ իր մարմնի մեջ մեղավոր բնություն է բնակվում: Պողոս առաքյալը գրում էր իր նորահավատ ժամանակվա խնդիրներից, իր խղճալի վիճակի մասին, բայց նա նաև գտել էր խնդրի լուծումը և, բնականաբար, կարող է մեզ օգտակար լինել:
<Շնորհակալ եմ Աստվածանից մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի ձեռովը>: Միայն Հիսուսը կարող է ապրեցնել մեզ ու ազատել մեղքից, մահից դատաստանից ու դժոխքից (Հռ.
8:2): Միայն Հիսուսի միջոցով ու Նրա շնորհքով մենք կարող ենք ազատվել այդ ամեն չարիքներից: Ուշադրություն դարձրեք. ...Ещё
<Շնորհակալ եմ Աստվածանից մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի ձեռովը>: Միայն Հիսուսը կարող է ապրեցնել մեզ ու ազատել մեղքից, մահից դատաստանից ու դժոխքից (Հռ.
8:2): Միայն Հիսուսի միջոցով ու Նրա շնորհքով մենք կարող ենք ազատվել այդ ամեն չարիքներից: Ուշադրություն դարձրեք. Պողոս առաքյալը չի գրում. <Հիսուս Քրիստոսի ձեռովը>, այլ. <...մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի ձեռովը...>: Հիսուսը պետք է Տեր լինի ու ոչ թե ընդամենը Տեր, այլ մե'ր Տերը: Իսկ եթե Հիսուսը մեր Տերն է, ապա Նա հաստատ տիրություն կանի մեզ ու մեզ կազատի, կփրկի:
Ուզենք, թե չուզենք մեր մեջ մեղավոր բնություն կա, դա նրանից է, որ մեր նախահայր Ադամը կերավ արգելված ծառի պտղից և ժառանգեց այն: Ադամից ծնված ցանկացած մարդու մեջ կա այդ հին, մեղավոր բնությունը: Մեր մեջ եղող մեղքի </...ЕщёՈւզենք, թե չուզենք մեր մեջ մեղավոր բնություն կա, դա նրանից է, որ մեր նախահայր Ադամը կերավ արգելված ծառի պտղից և ժառանգեց այն: Ադամից ծնված ցանկացած մարդու մեջ կա այդ հին, մեղավոր բնությունը: Մեր մեջ եղող մեղքի բնությունը չի կարող մահանալ կամ վերանալ, նույնիսկ երբ որ մենք վերստին ծնունդ ենք ստանում: Այդ բնությունը մեր մարմնի մեջ կմնա մինչև մեր մահը: Բայց դա չի նշանակում, որ մենք չենք կարող փրկություն ստանալ կամ մեղքի հանդեպ հաղթական կյանք ապրել այս երկրի վրա: Ուշադրություն դարձնենք Պողոս առաքյալի հայտարարությանը. <Արդ ուրեմն ես ինքս մտքով ծառայում եմ Աստծո օրենքին, իսկ մարմնով մեղքի օրենքին>: Մենք մտքով ծառայում ենք Աստծո օրենքին, այսինքն` մեր հաճույքը, մեր կամքը, մեր ուզածը Աստծո կամքը կատարելն է, դա ապաշխարության, մտքի ու կյանքի փոփոխության ընթացք է:
Հենց այդ մտքի փոփոխության արդյունքում էլ մենք ստանում ենք մեղքերի թողություն, փրկություն ու հավիտենական կյանք: Դրանից հետո մեզ մնում է մի ուրիշ խնդիր. ինչպես ազատվել մեր մեջ բնակվող մեղքի բնությունից? Դրա պատասխանը Պողոս առաքյալը տալիս է մեզ: Նախ մեզ պետք է վերստին ծնո
...Ещё
Հենց այդ մտքի փոփոխության արդյունքում էլ մենք ստանում ենք մեղքերի թողություն, փրկություն ու հավիտենական կյանք: Դրանից հետո մեզ մնում է մի ուրիշ խնդիր. ինչպես ազատվել մեր մեջ բնակվող մեղքի բնությունից? Դրա պատասխանը Պողոս առաքյալը տալիս է մեզ: Նախ մեզ պետք է վերստին ծնունդ ստանալ, իսկ այնուհետև աճել հոգևոր կյանքում: Երբ որ մեր ներսի մարդը աճում ու զորանում է, այն կարողանում է հաղթել մեր մեղավոր բնությանը ու թույլ չտալ, որ մեղավոր բնությունը արտահայտի իրեն մեր կյանքում: Եթե մենք հոգևորապես թուլանանք, դարձյալ գլուխ կբարձրացնի մեր հին ու մեղավոր ադամական բնությունը: Այդ պատերազմը միշտ կա վերստին ծնված հոգևորի կյանքում (Գաղ.
5:16-17): Դրա համար մենք միշտ պետք է աճենք, հոգևորապես արթուն լինենք ու հոգով առաջնորդենք (Գաղ. Հռ. 8:1):
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 273
2:22-ի հետ: Այդ համարում նույնպես խոսվում է երկու կենդանիների մասին միասին, որոնք են շունը և խոզը: Այդ երկու կենդանիներն էլ սիրում են կեղտոտությունը և խորհրդապատկերում</...ЕщёԱյս համարը հասկանալու համար ճիշտ կլինի զուգահեռներ անցկացնենք Բ Պետր.
2:22-ի հետ: Այդ համարում նույնպես խոսվում է երկու կենդանիների մասին միասին, որոնք են շունը և խոզը: Այդ երկու կենդանիներն էլ սիրում են կեղտոտությունը և խորհրդապատկերում են այն մարդկանց, որոնք սիրում են մեղքը և շտապում են մեղք գործելու: Նշանակում է այդպիսի մարդկանց մենք չպետք է տանք սուրբ բանը: Այն, ինչ պատկանում է Աստծուն, այն, ինչ առանձնացված է Աստծո համար` սուրբ է: Աստծո Խոսքը սուրբ է: Աստծո Խոսքը տարբեր խորհրդապատկերներ ունի, այստեղ բերված է մարգարիտ խորհրդապատկերը: Իմ կարծիքով այս խորհրդապատկերը խոսում է խրատների ու հանդիմանությունների մասին, որոնք շատ թանկարժեք են, ինչպես մարգարիտը, գեղեցկացնում ու հարստացնում են մարդուն, ինչպես մարգարիտը:
Մենք հանդիմանություն ու խրատ չպետք է տանք նրանց, որոնք իմաստուն չեն, որոնք պատրաստ չեն հանդիմանություն ու խրատ ընդունելու: Հակառակ դեպքում, նրանք կչարանան մեր վրա, կատեն և նույնիսկ կհարձակվեն մեր վրա: Դա պարզ է ասում Աստվածաշունչը: Իմ կարծիքով Աստվածաշնչում ոչ մի տեղ</s
...ЕщёՄենք հանդիմանություն ու խրատ չպետք է տանք նրանց, որոնք իմաստուն չեն, որոնք պատրաստ չեն հանդիմանություն ու խրատ ընդունելու: Հակառակ դեպքում, նրանք կչարանան մեր վրա, կատեն և նույնիսկ կհարձակվեն մեր վրա: Դա պարզ է ասում Աստվածաշունչը: Իմ կարծիքով Աստվածաշնչում ոչ մի տեղ գրված չի, որ մենք պետք է հանդիմանենք մեղավոր մարդկանց իրենց գործած մեղքերի համար: Առանց մեր հանդիմանելու էլ նրանց խիղճը հանդիմանում է իրենց, նրանք մեզանից լավ գիտեն, որ մեղավոր են: Բացի դրանից նրանց հանդիմանում են մնացած մարդիկ: Հանդիմանությունը ու խրատ պետք է ու նույնիսկ պարտավոր ենք տալ իմաստուններին, այսինքն` խրատ ընդունողներին (Առ.
9:7-9): Աստված նույնպես հանդիմանում ու ծեծում է իրեններին, Իր զավակներին (Եբր. 12:5-11):13:4-23): Աստծո խոսքը իր մեջ կյանք ունի և այն մենք որպես սերմնացաններ պետք է ցանենք բոլոր մարդկանց սրտերի մեջ: Այդ սերմերից որոշները պտուղ չեն տա, միայն քիչ մասը պտուղ կտա: Բայց մենք մեղավոր չենք լինի եթե նրանք չընդունեն Աստծո Խոսքը ու չապաշխարեն:
Մենք սխալ կլինենք, եթե նրանց չխոսենք ու չավետենք փրկության մասին: Սերմնացանի սերմը դա ավետարանի խոսքն է, Հիսուսի կատարած գործի մասին խոսելը, որպեսզի մարդիկ հավատան Աստծուն, դարձի գան իրենց մեղքերից, ստանան մեղքերի թողություն և ազատվելով դժոխքից` արժանանան հավիտենական կյանքի: Ուրեմն մենք<
...ЕщёՄենք սխալ կլինենք, եթե նրանց չխոսենք ու չավետենք փրկության մասին: Սերմնացանի սերմը դա ավետարանի խոսքն է, Հիսուսի կատարած գործի մասին խոսելը, որպեսզի մարդիկ հավատան Աստծուն, դարձի գան իրենց մեղքերից, ստանան մեղքերի թողություն և ազատվելով դժոխքից` արժանանան հավիտենական կյանքի: Ուրեմն մենք պարտավոր ենք բոլորին ավետարանի փրկության բարի լուրը պատմել` անկախ նրանից, նրանք կընդունեն, թե ոչ, բայց հանդիմանությունը միայն նրանց համար է, որոնք արդեն ընդունել են Հիսուսին իրենց սրերի մեջ որպես կյանքի Տեր ու Փրկիչ, որպեսզի նրանք հարստացնեն իրենց կյանքը և զարդարվեն Հիսուսի համար:
Joxovox 9 glxi 10 xosg@ shat hetagrgrec inc
aysingn mahanaluc heto mard bolorovin angitakic vi4akuma linum min4ev Hisusi ergrord galust@ min4ev ayd mahacaci hartyun arnel@?
ete 4isht em ayctexicel tramabanum em vor mard mahanuma apa 4i kara vo4in4 vo4 ani vo4el tesni ete na harutyun 4arni
Հոբի երեք ընկերների վարդապետությունը դժբախտությունների մասին սխալ էր: Նրանք մտածում էին, որ եթե մարդը այդքան մեծ կորուստներ է ունենցել, ինչպես որ ունեցավ Հոբը և հիվանդություն ունի, ուրեմն նա մեղք ունի ու դրա համար պատժվում է Աստծուց: Այդ սխալ հասկացողության պատճառով նրանք մեղադրում<
...ЕщёՀոբի երեք ընկերների վարդապետությունը դժբախտությունների մասին սխալ էր: Նրանք մտածում էին, որ եթե մարդը այդքան մեծ կորուստներ է ունենցել, ինչպես որ ունեցավ Հոբը և հիվանդություն ունի, ուրեմն նա մեղք ունի ու դրա համար պատժվում է Աստծուց: Այդ սխալ հասկացողության պատճառով նրանք մեղադրում էին Հոբին: Բայց Հոբի առաջին գլուխներում մենք կարդում ենք թե ինչ գնահատական է Աստված տալիս նրա մասին. <նրա նմանը չկա երկրի վրա` կատարյալ, և ուղիղ մարդ, աստվածավախ և չարությունից հեռացող> (Հոբ
1:8, 2:3): Նույնիսկ այդքան մեծ փորձություններից հետո էլ նա ամուր էր բռնել իր կատարելությունն ու ուղղությունը Աստծո հանդեպ:Ա. ԿՈՐՆԹԱՑ. 8:4:
Բայց ես ասում եմ. թե այն ինչ հեթանոսները զոհում են, դևերին են զոհում և ոչ թե Աստծուն. իսկ ես չեմ կամենում, որ դուք հաղորդ լինեք դևերին: Ա.ԿՈՐՆԹԱՑ.10:20
Եթե մեկը ձեզ ասի՝ սա կուռքի մատուցած զոհ է, մի ուտեք ձեր իմաց տվողի համար. և խղճմտանքի համար, որովհետև Տիրոջն է երկիրը և նրա լիությունը :
Ա. ԿՈՐՆԹԱՑ. 10:28
ՆՇՎԱԾ ՀԱՄԱՐՆԵՐՈԻՄ ԻՆՉ ԶՈՀԻ ՄԱՍԻՆ Է ԽՈՍՔԸ?
Պողոս առաքյալը ապրում էր առաջին դարում և այս տողերը գրում էր կորնթացիներին, որտեղ տիրում էր հեթանոսությունը: Մարդիկ այդ երկրում չհասկանալով պաշտում էին բազում չաստվածների: Նրանք գնում էին նրանց տաճարները կամ նրանց արձանների մոտ, կենդանիներ էին զոհաբերություններ անում` այդ չաստվածների բարեհաճությանն արժան
...ЕщёՊողոս առաքյալը ապրում էր առաջին դարում և այս տողերը գրում էր կորնթացիներին, որտեղ տիրում էր հեթանոսությունը: Մարդիկ այդ երկրում չհասկանալով պաշտում էին բազում չաստվածների: Նրանք գնում էին նրանց տաճարները կամ նրանց արձանների մոտ, կենդանիներ էին զոհաբերություններ անում` այդ չաստվածների բարեհաճությանն արժանանանլու համար:
3:15-16): Աստված Մովսեսին չէր պատվիրել պղնձե օձ պատրաստել, որ իսրայելացիները պաշտեին այն, բայց Աստվածաշնչում մենք կարդում ենք այն մասին, որ կային մարդիկ, որոնք այդ պղնձե օձն էին երկրպագել, որը մեղք և պղծություն էր Աստծո առաջին (Դ Թագ.
18:2-4): Բայց Եզեկիա թագավորը ջարդ ու փշուր արեց այդ պղնձե արձանը: Այսօր էլ մարդիկ շարունակում են կռապաշտություն անել:
Կրոնավորները Աստծուն պաշտելու ու երկրպագելու փոխարեն խաչն են երկրպագում, որոշները երկրպագում են ինչ-որ աստղերի` ֆուտբոլիստների, երգիչների, դերասանների... Ոմանց երկրպագության առարկան էլ փողն է, փառքը, անունը... Այսօր մարդիկ երկրպագում են ինչ-որ բանի, որովհետև մենք երկրպագող էակներ ենք: Մենք ստեղծված ենք Աստծուն երկրպա
...ЕщёԿրոնավորները Աստծուն պաշտելու ու երկրպագելու փոխարեն խաչն են երկրպագում, որոշները երկրպագում են ինչ-որ աստղերի` ֆուտբոլիստների, երգիչների, դերասանների... Ոմանց երկրպագության առարկան էլ փողն է, փառքը, անունը... Այսօր մարդիկ երկրպագում են ինչ-որ բանի, որովհետև մենք երկրպագող էակներ ենք: Մենք ստեղծված ենք Աստծուն երկրպագելու համար: Բայց քանի որ Ադամն ու Եվան մեղք գործեցին, նրանք Աստծուն իրենց կյանքից դուրս հանեցին: Հիմա ժամանակն է, որպեսզի վերականգնենք մեր հարաբերությունը Աստծո հետ, ներեղություն խնդրենք մեր գործած մեղքերի համար, Հիսուսին խնդրենք մտնելու մեր սրտերի մեջ ու դառնալու մեր կյանքի Տերն ու Տիրակալը: Այնուհետև մեր երկրպագության օբյեկտը պետք է լինի միայն Աստված: Աստված միակն է, որ արժան է երկրպագության: Իսկ մնացած բոլոր կուռքերը, որոնք կան մեր կյանքերում, մենք պետք է դուրս շպրտենք մեր կյանքից, ինչպես որ արեց Եզեկիա թագավորը իր ժամանակին:
xosk kasek aveli parz incha nshanakum xndrum em
24-րդ գլխի 15-ից
28-րդ խոսքը, տեսնում ենք, որ խոսքը վերաբերվում է հրեա ժողովրդին: Այդ հատվածում խոսվում է վերջին օրերում ավերածի պղծության մասին, </...ЕщёԵրբ որ քո նշած համարը կարդում ենք ամբողջ պարբերության մեջ, այսինքն` Մատթևոս ավետարանի
24-րդ գլխի 15-ից
28-րդ խոսքը, տեսնում ենք, որ խոսքը վերաբերվում է հրեա ժողովրդին: Այդ հատվածում խոսվում է վերջին օրերում ավերածի պղծության մասին, որը կատարվելու է Հրեաստանում: Այն տաճարը, որը կառուցել էր Երուսաղեմում, հիմա մուսուլմանների Օմարի մզկիթն է: Վերջին օրերում այդ մզկիթը քանդվելու է և այդ նույն տեղում տաճար է կառուցվելու: Բայց երբ որ հակաքրիստոսը նստի իր թագավորության գահին, նստելու է այդ տաճարի մեջ և բոլորին ստիպելու է երկրպագել իրեն որպես աստծո: Հենց դա է ավերածի պղծությունը: Հիսուսը խոսում էր այդ վերջին օրերի մասին և ասում, որ երբ որ այդ ամենը կատարվի, հրեաները փախչեն այդ վայրից, որովհետև մեծ հալածանք է սկսվելու նրանց հանդեպ, որոնք կլինեն Հրեաստանում:
<Բայց վայ այն օրը հղիներին և ծիծ տվողներին>: Ինչու? Որովհետև հղիների համար փախչելը շատ դժվար կլինի, իսկ ծիծ տվողները իրենց երեխաների հետ պետք է փորձեն փախչել: Շարունակության մեջ գրված է. <Եվ աղոթք արեք, որ ձեր փախչելը ձմեռը չլինի, ոչ էլ շաբաթ
...Ещё<Բայց վայ այն օրը հղիներին և ծիծ տվողներին>: Ինչու? Որովհետև հղիների համար փախչելը շատ դժվար կլինի, իսկ ծիծ տվողները իրենց երեխաների հետ պետք է փորձեն փախչել: Շարունակության մեջ գրված է. <Եվ աղոթք արեք, որ ձեր փախչելը ձմեռը չլինի, ոչ էլ շաբաթ օրը>: Բնական է, որ ձմեռը փախչելը շատ դժվար կլինի, իսկ նշվում է նաև շաբաթ օրը, որովհետև շաբաթ պահելը հրեաներին պատվիրված էր Աստծո կողմից և նրանք մինչև հիմա պահում են շաբաթը (Շաբաթ պահելու պատվիրանը միայն հրեաների համար է ու ոչ մի տեղ գրված չէ, որ մենք նույնպես պետք է շաբաթ պահենք): Բացի դրանից, ըստ հրեաների հասկացողության, շաբաթ օրը մեկ կիլոմետրից հեռու չի կարելի գնալ: Քանի որ այդ ժամանակ եկեղեցին հափշտակված է լինելու, սատանայի հարձակման թիրախը լինելու են հիմնականում հրեաները, որոնք համարյա թե ազգովի դառնալու են Աստծուն: Իսկ Աստված այդ ժողովրդի համար հոգ է տանելու ու պաշտպանելու: Այս ամենի մասին ավելի մանրամասն գրված է Հայտնության գրքում: Ես մի քիչ ավելի ծավալվեցի, որպեսզի այդ գալիք մարգարեական իրադարձությունների ֆոնի վրա ավելի պարզ հասկանալի լինի այդ համարը:
tlpatutyan nshanakutyun@.
Թլպատությունը դա մեր լեզվով ասած սյունաթվելն է: Կարծում եմ հասկանում ես ինչի մասին է խոսքը: Աստված այդ պատվերը տվեց Աբրահամին, որպեսզի նա և իր տան մեջ գտնվող արուները թլպատվեն: Դա ուղղակի նշան էր, որ նրանք պատկանում էին Աստծուն: Դրանով նրանք կարծես ուխ
...ЕщёԹլպատությունը դա մեր լեզվով ասած սյունաթվելն է: Կարծում եմ հասկանում ես ինչի մասին է խոսքը: Աստված այդ պատվերը տվեց Աբրահամին, որպեսզի նա և իր տան մեջ գտնվող արուները թլպատվեն: Դա ուղղակի նշան էր, որ նրանք պատկանում էին Աստծուն: Դրանով նրանք կարծես ուխտի մեջ էին մտնում Աստծո հետ: Դրանով նրանք ցույց էին տալիս իրենց հնազանդություն Աստծո հանդեպ և ուզում էին ասել, որ երկինք երկիր Ստեղծողը իրենց Աստվածն է, և դրանով նրանք Աստծո առաջ ճանաչվում էին որպես ժողովուրդ: Հրեաները մինչև այսօր էլ թլպատվում են, դա Աստծո պատվերն էր միայն հրեաներին: Մեզ պատվեր չկա թլպատվելու, բայց այդ ամենը խորհրդապատկերն էր նրա, որ մենք մեր սրտերը թլպատենք Աստծո առաջին: Մենք մեր սրտերից պետք է դուրս շպրտենք այն ամեն մեղքն ու հպարտությունը, որ հաճելի լինենք Աստծուն: Մենք այսօր պետք է Աստծո հետ ուխտի մեջ լինենք Հիսուս Քրիսոտսի խաչի վրայի զոհի միջոցով: Աստված այսօր էլ նայում է մեր սրտերին, թե արդյոք մեր սրտերը թլպատված են, և ըստ այդմ որոշվում է` մենք Աստծո ժողովուրդն ենք, թե` ոչ:
кузеи иманал айс амарнери имаст@ тухт ар hровмайецис 7. 24-25 24ес инч
хехч мард ем. Ов капрецне инц айс маhи мармниц@.25 шноракал ем Астцуц мер Тер
Иисус Кристоси церов@. Ард уремн ес инкс мтков цараюм ем Астцой оренкин, иск мармнов мехки
оренкин.
7:24-25): Պողոս առաքյալը այսպիսի արտահայտություն է անում. <Ես ինչ խեղճ մարդ եմ...>: Դա մի արտահայտություն է, որը ցանկացած վեստին ծնունդ ստացած անձնավորություն ասել է:
7:15-23), ու Պողոս առաքյալ պես հայտնաբերում է, որ իր մարմնի մեջ մեղավոր բնություն է բնակվում: Պողոս առաքյալը գրում էր իր նորահավատ ժամանակվա խնդիրներից, իր խղճալի վիճակի մասին, բայց նա նաև գտել էր խնդրի լուծումը և, բնականաբար, կարող է մեզ օգտակար լինել:
<Շնորհակալ եմ Աստվածանից մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի ձեռովը>: Միայն Հիսուսը կարող է ապրեցնել մեզ ու ազատել մեղքից, մահից դատաստանից ու դժոխքից (Հռ.
8:2): Միայն Հիսուսի միջոցով ու Նրա շնորհքով մենք կարող ենք ազատվել այդ ամեն չարիքներից: Ուշադրություն դարձրեք. ...Ещё<Շնորհակալ եմ Աստվածանից մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի ձեռովը>: Միայն Հիսուսը կարող է ապրեցնել մեզ ու ազատել մեղքից, մահից դատաստանից ու դժոխքից (Հռ.
8:2): Միայն Հիսուսի միջոցով ու Նրա շնորհքով մենք կարող ենք ազատվել այդ ամեն չարիքներից: Ուշադրություն դարձրեք. Պողոս առաքյալը չի գրում. <Հիսուս Քրիստոսի ձեռովը>, այլ. <...մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի ձեռովը...>: Հիսուսը պետք է Տեր լինի ու ոչ թե ընդամենը Տեր, այլ մե'ր Տերը: Իսկ եթե Հիսուսը մեր Տերն է, ապա Նա հաստատ տիրություն կանի մեզ ու մեզ կազատի, կփրկի:Հենց այդ մտքի փոփոխության արդյունքում էլ մենք ստանում ենք մեղքերի թողություն, փրկություն ու հավիտենական կյանք: Դրանից հետո մեզ մնում է մի ուրիշ խնդիր. ինչպես ազատվել մեր մեջ բնակվող մեղքի բնությունից? Դրա պատասխանը Պողոս առաքյալը տալիս է մեզ: Նախ մեզ պետք է վերստին ծնո
...ЕщёՀենց այդ մտքի փոփոխության արդյունքում էլ մենք ստանում ենք մեղքերի թողություն, փրկություն ու հավիտենական կյանք: Դրանից հետո մեզ մնում է մի ուրիշ խնդիր. ինչպես ազատվել մեր մեջ բնակվող մեղքի բնությունից? Դրա պատասխանը Պողոս առաքյալը տալիս է մեզ: Նախ մեզ պետք է վերստին ծնունդ ստանալ, իսկ այնուհետև աճել հոգևոր կյանքում: Երբ որ մեր ներսի մարդը աճում ու զորանում է, այն կարողանում է հաղթել մեր մեղավոր բնությանը ու թույլ չտալ, որ մեղավոր բնությունը արտահայտի իրեն մեր կյանքում: Եթե մենք հոգևորապես թուլանանք, դարձյալ գլուխ կբարձրացնի մեր հին ու մեղավոր ադամական բնությունը: Այդ պատերազմը միշտ կա վերստին ծնված հոգևորի կյանքում (Գաղ.
5:16-17): Դրա համար մենք միշտ պետք է աճենք, հոգևորապես արթուն լինենք ու հոգով առաջնորդենք (Գաղ. Հռ. 8:1):