Հավատա`
այսօր չեմ ուզում... Ամբողջ գիշեր լաց եմ եղել ու այսօր արթնացել եմ
լցված...սիրով....... Ու հավատում եմ, որ դեռ շատ երջանիկ եմ
լինելու... Հավատում եմ, որ մի օր էլի ձեռքդ բռնած վազելու եմ անձրի տակ ու շենք մտնելով լրիվ թրջված` քեզ եմ գրկելու:Որ էլի համբուրելու ես
ճակատս... Որ էլի քեզ հետ պարելու եմ ու ականջիս մոտ կամա˜ց երգելու ես "спасибо за то, что ты есть на свете"....Ու խենթի նման արտասվելու եմ "գերսիրուց"... Որ նորից եմ ապրելու կյանքիս այդ երջանիկ վայրկյանները...Որ 0խենթացնող բույրդ էլի եմ զգալու... Նորից ձյան միջով դիտմամբ "պինգվինի"
նման եմ քայլելու, որ մի անգամ էլ ժպիտդ տեսնեմ ու ինձ էլի "պինգվին"
անվանես... Չեմ կարող մոռանալ... Որ "գերսիրուց" հաճախ պինդ գրկում էիր ինձ ու ասում իմ ամենասիրած արտահայտությունդ.."Գժվեեեմ....".... Միայն դու
կհիշես էս ամենը ոնց է եղել...Որ աչքերիդ մեջ փայլ էի տեսնում, երբ ինձ
էիր նայում... Որ ստիպում էիր ինձ ձմռանը շատ տաք հագնվել, որ հանկարծ
չհիվանդանամ... Ո˜նց եմ կարոտում էդ ամենը....Որ ձյան տակով միասին քայլում
էինք ու ինձ թվում էր, թե հեքիաթում եմ.. Հիմա եմ հասկանում` իսկապես
հեքիաթում էի... Իրականությունը չի վերջանում,իսկ քո մասին հեքիաթը
վերջացավ... Ուզում եմ նորից շարունակել այդ հեքիաթը, թեկուզ այն ուղղակի
թղթի վրա թանաքով գրված լինի.....Չափազանց շատ եմ զգում քո կարիքը...Ուզում
եմ նորից առաջին անգամվա նման ասես."Ես Չարենց եմ շատ սիրում,մեկ էլ
քեզ"...
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 273
Հիշողություններից չեմ կարող փախչել: Ու չեմ ուզում... Հավատա`
այսօր չեմ ուզում... Ամբողջ գիշեր լաց եմ եղել ու այսօր արթնացել եմ
լցված...սիրով.......
Ու հավատում եմ, որ դեռ շատ երջանիկ եմ
...Ещёլինելու... Հավատում եմ, որ մի օր էլի ձեռքդ բռնած վազելու եմ անձրի տակ ու
շենք մտնելով լրիվ թրջված` քեզ եմ գրկելու:Որ էլի համբուրելու ես
ճակատս... Որ էլի քեզ հետ պարելու եմ ու ականջիս մոտ կամա˜ց երգելու ես
"спасибо за то, что ты есть на свете"....Ու խենթի նման արտասվելու եմ
"գերսիրուց"... Որ նորից եմ ապրելու կյանքիս այդ երջանիկ վայրկյանները...Որ
խենթացնող բույրդ էլի եմ զգալու... Նորից ձյան միջով դիտմամբ "պինգվինի"
նման եմ քայլելու, որ մի անգամ էլ ժպիտդ տեսնեմ ու ինձ էլի "պինգվին"
անվանես... Չեմ կարող մոռանալ... Որ "գերսիրուց" հաճախ պինդ գրկում էիր
ինձ ու ասում իմ ամենասիրած արտահայտությունդ.."Գժվեեեմ....".... Միայն դու
կհիշես էս ամենը ոնց է եղել...Որ աչքերիդ մեջ փայլ էի տեսնում, երբ ինձ
էիր
Հիշողություններից չեմ կարող փախչել: Ու չեմ ուզում... Հավատա`
այսօր չեմ ուզում... Ամբողջ գիշեր լաց եմ եղել ու այսօր արթնացել եմ
լցված...սիրով.......
Ու հավատում եմ, որ դեռ շատ երջանիկ եմ
լինելու... Հավատում եմ, որ մի օր էլի ձեռքդ բռնած վազելու եմ անձրի տակ ու
շենք մտնելով լրիվ թրջված` քեզ եմ գրկելու:Որ էլի համբուրելու ես
ճակատս... Որ էլի քեզ հետ պարելու եմ ու ականջիս մոտ կամա˜ց երգելու ես
"спасибо за то, что ты есть на свете"....Ու խենթի նման արտասվելու եմ
"գերսիրուց"... Որ նորից եմ ապրելու կյանքիս այդ երջանիկ վայրկյանները...Որ
խենթացնող բույրդ էլի եմ զգալու... Նորից ձյան միջով դիտմամբ "պինգվինի"
նման եմ քայլելու, որ մի անգամ էլ ժպիտդ տեսնեմ ու ինձ էլի "պինգվին"
անվանես... Չեմ կարող մոռանալ... Որ "գերսիրուց" հաճախ պինդ գրկում էիր
ինձ ու ասում իմ ամենասիրած արտահայտությունդ.."Գժվեեեմ....".... Միայն դու
կհիշես էս ամենը ոնց է եղել...Որ աչքերիդ մեջ փայլ էի տեսնում, երբ ինձ
էիր նայում... Որ ստիպում էիր ինձ ձմռանը շատ տաք հագնվել, որ հանկարծ
չհիվանդանամ... Ո˜նց եմ կարոտում էդ ամենը....Որ ձյան տակով միասին քայլում
էինք ու ինձ թվում էր, թե հեքիաթում եմ.. Հիմա եմ հասկանում` իսկապես
հեքիաթում էի... Իրականությունը չի վերջանում,իսկ քո մասին հեքիաթը
վերջացավ... Ուզում եմ նորից շարունակել այդ հեքիաթը, թեկուզ այն ուղղակի
թղթի վրա թանաքով գրված լինի.....Չափազանց շատ եմ զգում քո կարիքը...Ուզում
եմ նորից առաջին անգամվա նման ասես."Ես Չարենց եմ շատ սիրում,մեկ էլ
քեզ"...
Այս խոսու՜ն ու ճարտար սերը,
Ես՝ աշխարհի սիրունից խռովածս,
Ո՞նց տեսա՜...Քո՝ չասված, բայց ապրած բառերի ետևում,
Այս խելա՜ռ ու ապրեցնող սերը,
Ես՝ աշխարհի ձայնի դեմ խլացածս,
Ո՜նց գտա՜...Իմ՝ վերքո՜տ ու կիսամեռ սրտի խորքերում,
Այս կարկաչու՜ն ու չաչանա՜կ սերը,
Դու՝ դավաճանության ցավով ապրածդ,
Ինչպե՞ս սիրտ արիր, նորի՛ց սիրեցիր...Ո՞նց չհավատանք, որ այս ամենը՝
Հեքիաթի նման տրվել էր Վերից,
Հասատագրվել Աստծո հրամանով
Ու հրամայվել՝ ... ապրե՛լ սրանով ....
Լիլիթ Աղասյան
Հեռու ես... բայց զգում եմ քոներկայությունը... զգում եմ քեզիմ կողքին... զգում եմ քեզ... դուիմ մեջ ես... Հոգիները մերմիաձուլվել են,,, Խառնվել ենիրար ու նորից կիսվել,,, Կեսհոգիդ ես եմ,,, կես հոգիս դու ես,,,Ինձ համար մեկ է որքան հեռուես,,, Կես հոգիդ հետս է,,, ինձջերմացնում է.... Ոչ ոք չգիտի... նաինձ գրկում է,,, քայլում է ինձ հետ,,,համբուրում է ինձ,,, Ու ամենրոպե նա իմ կողքին է,,, Մենակչի թողնում... Կես հոգիդ ես եմ,կես հոգիս դու ես,,, Ու միևնույն էորքան հեռու ես,,,հեռավորություն չեմ զգում եսմեր մեջ...
Ես քո կարիքն ունեմ: Չգիտեմ, երևի սիրում եմ քեզ կամ, գուցե, սիրահարված եմ կամ կապված եմ քեզ հետ, բայց գլխումս շարունակ քո անունն է պտտվում, վերջում էլ ` ամուր-ամուր գրկում ուղեղիս պատերը, սպառնալով,` որ այլևս բաց չի թողնի ինձ, մտքերս: Բայց ինքս էլ չգիտեմ, ուզու՞մ եմ, որ բաց թողնի, թե՞ ոչ: Ախր, ես երջանիկ եմ քո կողքին, քո գոյությամբ, քեզ անմնացորդ ունենալու ցանկությամբ: Քո կողքին ապահով է, ջերմ: Ես երջանիկ եմ քեզանով: Քո շնորհիվ ամեն օրս բարի ու տաք է լինում, հոգիս ամեն օր ցնծում է և ուրախանում: Ես երևի սիրում եմ քեզ կամ սարսափելի սիրահարվել եմ: Ես ուզում եմ, որ միշտ կողքիս լինես: Ուզում եմ մի միլիոն ուրախություն բերել ու լցնել ափերիդ մեջ: Ուզում եմ տունդ ու հոգիդ երազներով լցնել, սիրով, հոգատարությամբ, երջանկությամբ: Ուզում եմ բախտիդ ժպիտ նվիրել ` հավատի ժպիտ: Ուզում եմ խոստանալ քեզ, որ կսիրեմ հավերժ, անսահման, որ չեմ լքի քեզ: Որ կգտնեմ քեզ, որքան էլ, որ մոլորված լինես: Կբռնեմ ձեռքդ ու կտանեմ դեպի սիրո երկինքները, որ մեր սիրուց կսկսեն հոսել: Որ կգունավորեմ ճանապարհնե
...ЕщёԵս քո կարիքն ունեմ: Չգիտեմ, երևի սիրում եմ քեզ կամ, գուցե, սիրահարված եմ կամ կապված եմ քեզ հետ, բայց գլխումս շարունակ քո անունն է պտտվում, վերջում էլ ` ամուր-ամուր գրկում ուղեղիս պատերը, սպառնալով,` որ այլևս բաց չի թողնի ինձ, մտքերս: Բայց ինքս էլ չգիտեմ, ուզու՞մ եմ, որ բաց թողնի, թե՞ ոչ: Ախր, ես երջանիկ եմ քո կողքին, քո գոյությամբ, քեզ անմնացորդ ունենալու ցանկությամբ: Քո կողքին ապահով է, ջերմ: Ես երջանիկ եմ քեզանով: Քո շնորհիվ ամեն օրս բարի ու տաք է լինում, հոգիս ամեն օր ցնծում է և ուրախանում: Ես երևի սիրում եմ քեզ կամ սարսափելի սիրահարվել եմ: Ես ուզում եմ, որ միշտ կողքիս լինես: Ուզում եմ մի միլիոն ուրախություն բերել ու լցնել ափերիդ մեջ: Ուզում եմ տունդ ու հոգիդ երազներով լցնել, սիրով, հոգատարությամբ, երջանկությամբ: Ուզում եմ բախտիդ ժպիտ նվիրել ` հավատի ժպիտ: Ուզում եմ խոստանալ քեզ, որ կսիրեմ հավերժ, անսահման, որ չեմ լքի քեզ: Որ կգտնեմ քեզ, որքան էլ, որ մոլորված լինես: Կբռնեմ ձեռքդ ու կտանեմ դեպի սիրո երկինքները, որ մեր սիրուց կսկսեն հոսել: Որ կգունավորեմ ճանապարհներդ: Հույսեր կլցնեմ օրերիդ մեջ: Բարությամբ կողողեմ կյանքդ: Գիտե՞ս, ես իրոքքո կարիքն ունեմ: Ես քեզ սիրում եմ այնքան շատ ու խոստանում եմ երազներով լցնել տունդ,երբ այն դառնա մերը:
https://youtu.be/pqokb8LdMUoԳիշերներ կան այնպէ՜ս մութ որ՝ կարծես թէ
http://www.playcast.ru/view/1103776/dba8f8f1bdb880736093a3de3c0bab8f3053f4f9plԾառերն ի վար կը կաթէ
Արծաթէ
Երգը հին
Այն գեղեցիկ աշխարհին,
Ուր հոգիներ հոգիներու կը փարին․․․։
Փաթիլների պես թող որ ես հալվեմ
Քո օտարացած բայց ջերմ շուրթերին,
Ձյան պես մեղմորեն թող որ ես փարվեմ
Ինձնից շատ հեռու քո նուրբ ձեռքերին:
Փաթիլների պես թող որ ես գրկեմ
Ինձ շատ հարազատ մարմինդ մարմար,
Ձյան պես վեհորեն թող որ ներկվեմ
Խոնարհ սպիտակի երանգով խելառ:
Փաթիլների պես թող որ նուրբ հպվեմ
Աչքերդ շոյող քո տաք կոպերին,
Իսկ հետո անխիղճ խենթի պես հալվեմ
Անտես ձուլվելով քո արցունքներին:
Հետո, երբ կրկին գոլորշի դառնամ
Եվ դեպի երկինք բարձրանամ նորից,
Եթե աչքերդ անգամ մոռանամ
ԵՎ սառույց դառնամ քո խենթ կարոտից:
Իմ մեջ թող պայթի կաթիլն արցունքիդ…
Սառույցն այդ բազում փաթիլներ դառնա…
Նորից ցած թափվի ձմռան երկնքից
Եվ ափերիդ մեջ լուռ անէանա…
թվում կյանքում ամեն ինչ: Գարունը, լույսը, կարոտը, սերը, արևը… Ու չի
վախեցնում ոչինչ, նույնիսկ քամիները կասկածանքի ու մենության շոյանքը:
Եթե անգամ հեռու ես, գիտեմ, որ կգաս, եթե լռում ես, գիտեմ որ խոսելու ես, որ ասելիք ունես ու թող հազար ժամ անցնի թեկուզ:
Ոչ մի նոր բան, ոչ մի բացահայտում ու հայտնագործում, բայց ինձ հերիք է այս հինը:
Ու աշխարհն այս հնամենի ինձ հավերժ է թվում, արևով, սիրով ու սպասոմով այս կյանքը` անվերջ, քո պատճառով: http://www.playcast.ru/view/4313515/49a66a3e97d330e1b6638e91fb9154d0d8d92b85pl
Ողջույն հարազատս…Տեսնու’մ ես` էլ անծանոթ չենք, էլ օտարներ չենք արդեն գիտենք իրար վաղուց, թեկուզ և բավականին հեռվից ենք իրար գտել… մեզ բաժանել է անծայր օվկիանոսը… Սիրելի´ս, ինչևէ, ես ամեն օր Աստծուն աղոթում եմ քեզ համար, որ քո երկինքը միշտ կապույտ լինի: Սեր իմ, երբեմն ինձ թվում է, որ այս անկառավարելի սիրուց մի օր սիրտս կպայթի: Ա˜խ, թե ինչքան եմ սիրում քեզ դա բացատրելի չէ, նույնիսկ, եթե աշխարհի բոլոր գեղեցիկ բառերը միանան, իմ սերը չեն կարող պատմել, սիրուս չափն անսահման է:
...ЕщёԵս քո ձայնն եմ լսում…Այն ինձ ամեն օր շունչ է տալիս…Ես հիշում եմ քո այնքան գեղեցիկ աչքերը, որոնց նայելիս սարսռում եմ ամբողջ մարմնով…Ինչու’ Տե´ր իմ, ինչու’ այսքան մեծ ու անկառավարելի սերը հենց ինձ բաժին ընկավ, ինչու այսքան սեր, որ չեմ կարող նրան տալ, որ չի կարող նա զգալ իմ սերը ամբողջովին…Ու’մ է պետք այս սերը մեծ…
Չգիտեմ…լռություն է, ոչ ոք և ոչինչ չկա կողքիս… ոչ մի հենարան ինձ համար…Միայն քեզ եմ ուզում այս դատարկ աշխարհում, որ աշխարհս լուսավորվի: Ցնորք
Ողջույն հարազատս…Տեսնու’մ ես` էլ անծանոթ չենք, էլ օտարներ չենք արդեն գիտենք իրար վաղուց, թեկուզ և բավականին հեռվից ենք իրար գտել… մեզ բաժանել է անծայր օվկիանոսը… Սիրելի´ս, ինչևէ, ես ամեն օր Աստծուն աղոթում եմ քեզ համար, որ քո երկինքը միշտ կապույտ լինի: Սեր իմ, երբեմն ինձ թվում է, որ այս անկառավարելի սիրուց մի օր սիրտս կպայթի: Ա˜խ, թե ինչքան եմ սիրում քեզ դա բացատրելի չէ, նույնիսկ, եթե աշխարհի բոլոր գեղեցիկ բառերը միանան, իմ սերը չեն կարող պատմել, սիրուս չափն անսահման է:
Ես քո ձայնն եմ լսում…Այն ինձ ամեն օր շունչ է տալիս…Ես հիշում եմ քո այնքան գեղեցիկ աչքերը, որոնց նայելիս սարսռում եմ ամբողջ մարմնով…Ինչու’ Տե´ր իմ, ինչու’ այսքան մեծ ու անկառավարելի սերը հենց ինձ բաժին ընկավ, ինչու այսքան սեր, որ չեմ կարող նրան տալ, որ չի կարող նա զգալ իմ սերը ամբողջովին…Ու’մ է պետք այս սերը մեծ…
Չգիտեմ…լռություն է, ոչ ոք և ոչինչ չկա կողքիս… ոչ մի հենարան ինձ համար…Միայն քեզ եմ ուզում այս դատարկ աշխարհում, որ աշխարհս լուսավորվի: Ցնորք է…Դու իմը չես… Երևի բացի երազից Աստված քեզ մի օր կուղարկի ինձ մոտ…կգաս…կմնաս հավետ…Ես սիրում եմ քեզ….
Բազմաթերթ ու լուսազարդ,
Որ նազում էին քամու հետ
Պարտեզում իմ մանկության:
Նրանց նրբին թերթերին
Պատմությունն եմ իմ թողել,
Անմեղ ու լերկ փշերին
Անփուշ թախծանք կախոտել:
Վարդերին եմ կարոտել,
Որոնց գունեղ թավիշին
Իմ աշխարհն է շունչ առել
Ու կյանք ապրել միամիտ:
Մենություն եմ մունջ փշրել
Նրանց չքնաղ գոյի մեջ
Ու հույլ ներկան գունակել
Հեքիաթ տենչող եսիս հետ:
Ի՜ մ վարդերն եմ ես փնտրում,
Որոնց զմրուխտ ստվերում
Մանկության թելից ձգում
Ու մեծանալ չէ' ի ուզում:
...ի՜ մ վարդերն են ինձ կանչում
Չուշանաս, կգաս, որ միշտ հետս լինես, կգաս, որ միասին լցնենք երեք տարվա ընթացքում գոյացած անդունդը, կգաս, որ բոլորին ապացուցենք, որ հնարավոր է սիրել հեռվից և դիմանալ ժամանակի հարվածներին… Չուշանաս, կգաս, որ միասին երազանքներ պահենք և զուգահեռաբար իրականացնենք… Չուշանաս, կգաս, որ ինձ դարձնես ամենաերջանիկը աշխարհում, կգաս, որ միասին նայենք մեր լուսնին ու միասին սիրենք անձրևը… Չուշանաս, կգաս, որ նվիրեմ քեզ իմ ունեցած-չունեցածը… Չմոռանաս աչքերիս փայլը և ժպիտներս բերել հետդ… Ես քեզ սպասում եմ, ինչպես խոստացել էի: Միայն թե կգաս, չուշանաս….
Դու… թույլ ես տալիս կարոտել քո շուրթերը, Դու… ստիպում ես սպասել ու հավատալ, որ դւ կաս, որ դու կգաս… Դու… սեր ես դարձել ինձ համար, հույս ես դարձել ու լույս, որ վառվում է մութ ճանապարհիս, որ մի ողջ աշխարհ է ինձ համար… Դու… թույլ տվեցիր սիրել քո էությունը, Ու ստիպեցիր, որ տանջվեմ քո կարոտից…Դու… Էլի դո՞ւ ԻՄ «ԴՈՒ»… Ես սիրում եմ Քեզ… Կարոտում եմ… Ես հավատում ու սպասում եմ քեզ, ԻՄ «ԴՈՒ»... Իմ ամեն ինչ...
Հապա լսիր, ականջ դիր, չե՞ս լսումթե ինչպես է անձևրը արագանում:Գալիս է անձրևը ու դեռ երկարկգա, մի քանի ամիս կամ էլ միքանի տարի շարունակ այնկտեղա...Այո՛, խոսքը ոչ թե դրսում եկողհորդառատ անձրևի մասին է, այլայն անձրևի, որը գալիս է հոգուսխորքից... Սիրո Անձրև........Սիրո Անձրև.. ... Մեր Սիրո Անձրևը ..........
http://youtu.be/U15KJZOjlGgԻմ սիրած եղանակն է: Անձրևում է: Մեղմ քամի է: Զգում եմ վերահաս անձրևի բույրը, տեսնում նրա մանր կաթիլները: Քամի... Այս ամենի միախառնումից արթնանում են հուշերս: Անցյալ: Որքա՜ն երջանիկ օրեր ունեմ քեզ մոտ թողած: Հիշում եմ. երկուսով էինք՝ ես և նա: Քայլում էինք մեր սիրած այգում: Հենց այն եղանակն էր, ինչ հիմա է: Ես մրսում էի, փշաքաղվել էի սառը քամուց: Նա հանեց պիտջակը, գցեց վրաս և ամուր գրկեց: Այս հուշերը միշտ կմնան ինձ հետ: Գիտե՛մ, ցավացրել եմ երբեմն, երբեմն էլ հակառակվել, բայց երբեք չեմ դադարել սիրել, սիրտս երբեք չի դադարել բաբախել քեզ համար: Չեմ մոռացել նաև մեր գեղեցիկ հանդիպումները՝ լի քո անակնկալներով: Լա՛վ գիտեիր, թե ի՞նչ եմ սիրում և ի՞նչ՝ ոչ: Ամեն անգամ հանդիպման էիր գալիս մեկ՝ կարմիր վարդով: Որքա՜ն էի ուրախանում: Վերցնում էի վարդն ու գրկում քեզ: Քո կողքին եմ ապրել կյանքիս հիասքանչ ու գեղեցիկ պահերը: Դու կմնաս իմ հուշերում, որին ծածուկ թաքցրել եմ ես իմ մտքում: Սիրտս կոտրված է, բայց անկախ այդ ամենից, դու դեռ կաս, դու ապրում ես: Թեկուզ հեռվից, բայց լցնում ես հոգիս սի
...ЕщёԻմ սիրած եղանակն է: Անձրևում է: Մեղմ քամի է: Զգում եմ վերահաս անձրևի բույրը, տեսնում նրա մանր կաթիլները: Քամի... Այս ամենի միախառնումից արթնանում են հուշերս: Անցյալ: Որքա՜ն երջանիկ օրեր ունեմ քեզ մոտ թողած: Հիշում եմ. երկուսով էինք՝ ես և նա: Քայլում էինք մեր սիրած այգում: Հենց այն եղանակն էր, ինչ հիմա է: Ես մրսում էի, փշաքաղվել էի սառը քամուց: Նա հանեց պիտջակը, գցեց վրաս և ամուր գրկեց: Այս հուշերը միշտ կմնան ինձ հետ: Գիտե՛մ, ցավացրել եմ երբեմն, երբեմն էլ հակառակվել, բայց երբեք չեմ դադարել սիրել, սիրտս երբեք չի դադարել բաբախել քեզ համար: Չեմ մոռացել նաև մեր գեղեցիկ հանդիպումները՝ լի քո անակնկալներով: Լա՛վ գիտեիր, թե ի՞նչ եմ սիրում և ի՞նչ՝ ոչ: Ամեն անգամ հանդիպման էիր գալիս մեկ՝ կարմիր վարդով: Որքա՜ն էի ուրախանում: Վերցնում էի վարդն ու գրկում քեզ: Քո կողքին եմ ապրել կյանքիս հիասքանչ ու գեղեցիկ պահերը: Դու կմնաս իմ հուշերում, որին ծածուկ թաքցրել եմ ես իմ մտքում: Սիրտս կոտրված է, բայց անկախ այդ ամենից, դու դեռ կաս, դու ապրում ես: Թեկուզ հեռվից, բայց լցնում ես հոգիս սիրով ու ջերմությամբ: Հեռավորությունը չէ, որ պիտի բաժանի մեզ: Քանի մղոն էլ հեռու լինես, մեկ է, ես կլինեմ քեզ հետ հոգով, կփակեմ աչքերս ու մտովի կանմահացնեմ պատկերդ: Կփորձեմ դիպչել, բայց կանէանաս գիշերվա մթում: Սակայն չեմ տխրի: Կգրկեմ նվիրածդ արջուկն ու կքնեմ՝ նրան քո տեղը պատկերացնելով: