Այսօր մենք երբեմն երկրորդական բաներին ավելի տեղ ենք տալիս, քան առաջնայինին, ինչն էլ խանգարում է մեզ ավելի զորանալ:
Աշխարհը փնտրում է իր փառքը ամենուր, շատերը կորցնում են հավիտենությունը` ունայն բաների համար:
Ինչո՞ւ ենք մենք կորցնում շատ օրհնություններ կյանքում: Կորցնում ենք, քանի որ Աստծո արքայության գանձերը մեր սրտում չի, մեր սրտում չկա արքայության արժեքի գնահատումը: Մենք երբեմն շատ անարժեք բաներ կարևորում ենք և արքայության արժեքը փոքրացնում ենք:
Եթե մարդ գտնի այդ անսահման հարստությունը` արքայությունը, այդ ժամանակ այս աշխարհի հոգսերը, խնդիրները երկրորդական կլինեն իր համար: Ամեն բան խանգարում է մեզ Աստծուն մոտենալու: Երբեմն Տերը մեր կյանքում թույլ է տալիս դժվարություններ, որ մենք ավելի մոտենանք ու վստահենք իրեն, որ ավելի գնահատենք իր արքայության մեծությունը:
«Որովհետև Աստված, որ ասաց թե խավարիցը լույս ծագի, ինքը մեր սրտերի մեջ ծագեցրեց՝ Աստծո փառքի գիտության լուսավորությունը տալու համար Հիսուս Քրիստոսի դեմքումը։ Բայց այս գանձն ունինք հողի անոթներում. որ զորության գերազանցությունը Աստծունը լինի, և ոչ թե մեզանից» (Բ Կորնթացիս 4:6-7)։
Մենք կավից անոթներ ենք, որ արժեք չունենք, բայց մեր միջինը արժեքավոր է, Աստված է մեր միջինը և ողջ փառքը Նրանն է:
Եթե մի պահ գիտակցենք հավիտենության մեծությունը, այլևս հոգս չենք անի այս աշխարհի խնդիրների համար: Եթե նայենք երկինք ու տեսնենք, թե ինչ փառավոր ապագա է մեզ սպասվում երկնքում` այսօրվա խնդիրները ոչինչ կլինեն մեզ համար:
Գալիք փառքի դիմաց այսօրվա խնդիրները շատ հասարակ բաներ են: Մենք պետք է այդ արքայությանը, այդ գանձին համապատասխան ուշադրություն դարձնենք, որպեսզի չկորցնենք:
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев