ԻՄ ՍԵՐԸ ԲՈԼՈՐԻՆ...

Խելագարվում եմ ես այս կարոտից, Ուզում եմ նորի'ց քեզ գիրկս առնել, Ձայն` տուր գա'մ մոտդ սեր իմ շա՜տ հեռվից, Իմ սրտի մեծ սերն երբեք չի մարել։ Ուզում եմ անվերջ քո շունչը զգալ, Դու', իմ մեծ սերն ես այս մեծ աշխարհում, Քեզնով ապրում եմ խոսքիս հավատա, Առանց քեզ անգին սեր չունեմ կյանքում։ Դու', գարնան` ծաղիկ սիրուն աննման, Թող դառնա սիրտս քո սիրուն արժան, Վաղուց եմ չքնաղ աչքերդ նկատել, Իմ սիրո երգից նոր փայլ են առել։ Սիրահարվել եմ քեզ գարնան ծաղիկ, Իմ սիրո համար սրտումդ տեղ պահիր, Աննման տեսքով դու' լուսե աղջիկ, Քո մի հայացքով ինձ սեր տվեցիր։ Թո'ղ ներկեմ օրերդ սիրո գույներով, Ու խելագարված ասեմ սիրում եմ, Կյանքիս ամեն ժամն ապրեմ ես քեզնով, Գոռամ աշխարհին իմ սերն գտել եմ։ Դու' ժպտա` անգին որ

ԵՒ այսպես շարունակ կարելի է հավերժ գրել սիրո վերջավորությունների մասին սակայն ավելի կարևոր է որ սերը հավերժ ապրի մեր սրտերում և որ երբեք չմտածենք թէ ինչ կասեյի կամ կգրեյի այն միակին ում իսկապես սիրել եմ... Արարատ Գալստյան

Ցուրտ ձմեռը մեզանից հեռանում է լուռ ու մունջ, Մեր սրտի մեջ մի սառույց դեռ կաթում է՝ հալչելով։ Ամեն վարկյան քո սիրով իմ հոգին եմ ջերմացնում, Երազ տեսնում, թե մի օր դու կգաս, կգաս, Եվ իմ սրտի սառույցը յուրովի կհալեցնես։ Ամեն մի սիրտ մի սեր կուզի, Ամեն հոգի՝ մի կյանք կուզի։ Իմ սրտի մեջ քեզ համար տեղ եմ պահել հավիտյան, Որ երբ դու գաս, բացվի դուռը՝ քեզ համար։ Գարուն եկավ, ձյունը հալվեց, Սակայն այդպես էլ իմ ծաղիկը չծաղկեց։ Իմ երազը երազ մնաց՝ Ինչպես տխուր մի երազանք, Որ ոչ մի կերպ չի ցանկանում կատարվել։ Բայց ես դեռ սպասում եմ, Բայց ես դեռ պայքարում եմ, Որ օրերից մի օր իմ երազը կատարվի, Եվ քո սիրտը ինձ գտնի, Գտնի, գրկի և սիրի այնպես, Ասես միշտ էլ եղել է, Պարզապես ես չեմ տեսել ու հասկացել։ Գարու

Մուտքը ազատ է բոլոր բարի և անկեղծ սրտով մարդկանց համար համեցեք հյուրասիրվեք ընկերներ ջան...

Մտքերս անթիվ գալիս են-գնում, գրիչս արդեն հոգնել է կարծես, Իմ ոչ մի գիրս չի ուզում գրել, և ողջ մտքերս օդում են մնում։ Մի՞թե այսպես է կյանքը պոետի, որ պետք է անվերջ մտքերով շրջի և օրերից մեկ օր իր էջը շրջի, որտեղ քիչ թե շատ կյանք է նա դրել, բայց իր կյանքից շատ՝ գրերն է սիրել։ Գրերն են ապրում, ինքը՝ մնում, թղթին է տալիս ամեն մի շունչ, նա խամրում է բառերի կողքին, բայց չի թողնում, չի փակում դուռը։ Գուցե մի օր էլ ինքը դառնա մի խունացած էջի հիշողություն, բայց գրիչը, անգամ լռած, կպահի իր ձայնը—հավերժական։ Արարատ Գալստյան 26-02-2025 18:40

ՄՏՔԻ ՓՈԽԱՆԱԿՈՒՄ հարգելի ընկերներ այստեղ կարող ենք փոխանակվել մտքերով գրեք ձեր կարծիքը խմբի և իմ գործունեության վերաբերյալ,ծանոթանալ մեկս միյուսի հետ,պահպանելով շփման բոլոր նորմերը և ուրիշ խմբերին այստեղ չքննարկել զերծ մնալով հետագա անախորժություններից Հարգանքներով ադմին։

Մտքի սով է, հոգու ծով է, Մի անդունդ է, որ մտնում ես— Կամ կորում ես, Կամ էլ հանկարծ գլորվում ես Այդ անդունդից դեպի անվերջ Հիշողության քարափներում։ Որտեղ չկա ոչ մի հոգի, Որ կարող է հոգիդ մաքրի, Այս մեծ ցավից քեզ ազատի։ Կյանքս անցավ մեկ օրվա պես, Ես չտեսա սիրող սրտեր, Ես չտեսա բարի մարդկանց, Ես ապրեցի նրանց համար, Ովքեր եղան ինձ ընկերներ։ Այսօր ես եմ քարափի խորքում, Միայնակ շրջում, Եվ իմ հուշերով ձեզ եմ ես հիշում։ Մշուշով պատված այս մեծ քարափում Միայն քարերն են իմ ձայնը լսում։ Նրանց հետ եմ ես անդադար կիսվում, Բայց իմ խոսքերին արձագանք չեն տալիս։ Ես հիմա միայն մի բան եմ ուզում՝ Նորից վեր կենամ, Գլուխս հանեմ քարափի խորքից, Եվ իմ աշխարհին բարի խոսք ասեմ, Որ իմ սրտի մեջ սերը չմարեմ։ Բայց այս

Իմ հոգին այնքան մռայլ էր դարձել, որ իմ հոգու մեջ մի մեծ փոթորիկ ելավ. քամիներ ելան և ամեն ինչ վեր ու վար արին։ Էլ մեծ հուշերը, էլ փոքրիկ սերը, ոչինչ իր տեղում չէր մնում, ամեն բան հանել ու շաղ էր տալիս, ասես ինձ համար նա դաս էր կարդում։ Եվ ես այդ պահին, ինքս ինձ կորցրած, ոտքի կանգնեցի և դուրս վազեցի, որտեղ աշուն էր, քամին էր խաղում՝ մեղմիկ շոյելով ծառի ճյուղերին։ Եվ ամեն ճյուղից տերևն էր պոկվում ու նույնքան հանգիստ ցած էր գլորվում, ասես թե այդպես էլ պետք է լիներ։ Ծառերը կրկին մերկացան, դարձան դատարկ ճղնավոր, իսկ իմ հոգու մեջ դեռ լիքը մաղձ կար։ Ես ինչպես պետք է այդ մաղձը հանեմ, որ իմ հոգու մեջ հանգրվան գտնեմ... Ծնկեցի գետին, գլուխս վեր պարզած՝ Աստծուն խնդրեցի, որ ինձ ազատի այդ ցավի մեջից։ Ա