Предыдущая публикация
У тваіх вачах рашучы ўздым,
У тваіх руках палітра красак
І прастор з багаццем баравін.
Ільняных палёў тваіх сінеча
Цягне да сябе, нібы магніт.
І ўзрывае душу ў ціхі вечар
Светлых, ясных думак дынаміт.
Па тваіх сцяжынках аж да склону
Мне цікава па жыцці блукаць
І насіць у сэрцы чысты гонар
За твае палі і сенажаць.
За твае чысцюткія крыніцы,
За твае святыя гарады.
Цуд зямны: з табой навек зрадніцца,
Лёсам зжыцца на ўсе гады.
Узлятаюць у неба замкаў вежы,
На рамонках шчасце варажу,
Не імкнуся на прастор замежжа,
Я сваёй Радзімай даражу.
/ Таццяна Яцук /
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев