Предыдущая публикация
Աշխարհը վաղուց քնել է, իսկ մենք էլի արթուն
Սերն ու գինին իրար խառնել իրարով ենք արբում,
Սիրո ծեսը կատարվել է սրտիս սեր է կաթում
Սրտիդ զարկերը հաշվելիս` մտքերդ եմ կարդում:
Ծխախոտիդ կապույտ ծուխը գալարվում է օդում
Մեկ շնչիդ հետ դուրս է գալիս, մեկ կուլ գնում թաքուն,
Աչքի տակով ինձ նայելիս այնպես խենթ ես ժպտում
Ասես հիմա ողջ աշխարհի մեղքն ես ինձ հետ կիսում:
Ով իմանա ինձ սիրելով ու՞մ ես մտքում խաչում
Ու՞մ հոգին ես քեզնով արել ու կարոտից տանջում,
Ու՞մ ձեռքից ես քեզ փախցրել հոգիս հոգուդ կապում
Արդյոք ես եմ փրկությունդ թե՞ դու ես ինձ փրկում:
Ով իմանա քո կարոտից ու՞մ բռաչափ սրտում
Աղի արցունք է կուտակվել դանդաղ սիրտ է մաշում,
Ով իմանա իմ կարոտից ու՞մ երակն է պայթում
Ո՞վ է գինուն ընկեր կարգել մեռնելու չափ հարբում...
Եթե հարբել ապա սիրուց ու միայն մեզ նման,
Որ հոգու թախծոտ աշունը վերափոխվի գարնան,
Որ նռան հատերը քիմքին գինու կաթեր դառնան
Կույս շուրթերից քամված համբույր ու սուրբ մյուռոնի համ:
Ով չգիտի թող իմանա քեզ եմ երկրպագում,
Քեզ համար եմ օր ու գիշեր երգ ու տաղս գրում,
Ընթերցողը սերը սրտում մեր մասին է կարդում
Հեռվից հեռու հետևում է, մեզ իր հոգով գրկում:
Աշխարհը վաղուց քնել է, իսկ մենք էլի թաքուն,
Երկինքը մեզանով արել իրարով ենք արբում,
Օրը շուտով կլուսանա, արի մնանք արթուն
Սիրո ծեսը կատարվել է, գինին մեզ է սպասում...
#Լի
Լ.Շակրին
Следующая публикация
Комментарии 2