Предыдущая публикация
Ես ներում եմ մարդուկներին`
Ովքեր հմուտ սողա´լ գիտեն,
Ովքեր լացով մուրալ գիտեն,
Շահի առաջ դողալ գիտեն:
Ես ներում եմ խղճուկներին`
Ովքեր էժան ծախվել գիտեն,
Ցուցադրական լացել գիտեն,
Շաբաշի տակ պարել գիտեն:
Ներում եմ ա´յն ծնողներին`
Ովքեր մտքո´վ ողբալ գիտեն,
Ովքեր բալին լքե´լ գիտեն,
Նաև ծախե´լ, «թաղե´լ» գիտեն...
Զավակներին`
Ովքեր դեռ ոչինչ չգիտեն,
Ընկերներին`
Ովքեր քծնե´լ, ստե´լ գիտեն
Այն սեր-երին`
Ովքեր հմու´տ խաղալ գիտեն,
Այն տերերին`
Ովքեր Աստծուց անտեղյակ են,
Այն սրբերին`
Ովքեր մե´ղքը գովել գիտեն,
Եվ լրբերին`
Ովքեր սերը պղծե´լ գիտեն,
Առնետներին`
Ովքեր միայն լքել գիտեն
Կռնատներին`
Ովքեր գրպան մտնել գիտեն...
Այն ծույլերին`
Ովքեր զուր բախտը կանիծեն,
Եվ թույլերին`
Ովքեր սուտը կմեծարեն,
Այն կույրերին`
Որ համոզիչ կվկայեն,
Եվ քույրերին`
Ովքեր անարցունք կարտասվեն:
Անճարներին`
Ովքեր իբր բան չգիտեն,
Հանճարներին`
Ովքեր միայն խոսել գիտեն,
Գոռոզներին`
Որ քթները վեր կցցեն,
Հպարտներին`
Ովքեր տնից տուն կմտնեն:
Եվ վերջապես այն դևերին`
Ովքեր հոգի կրծել գիտեն,
Ու փողոցի այն շների´ն,
Որ անիմաստ հաչալ գիտեն:
Ես ներում եմ, միշտ եմ ներում,
Ամենքին իր ժամանակին,
Միայն ինքս ինձ չեմ «ներում»,
Որ ներում եմ այս բոլորին...
#Լի
Следующая публикация
Нет комментариев