იღიმები, იცინი, ერთობი და არაფერს არ იმჩნევ არადა ვინ იცის შინაგანად დანგრეული, განადგურებული გაჩანაგებული ხარ... განა ეს ვის ესმის შენ გარდა, ან იქნებ არც გინდა რომ გაიგონ... თვალზე ცრემლი მოგადგება მოიწმენდ და უძილობას დააბრალებ,უცებ მოიწყენ და იტყვი რავი ესე ვიცი ხოლმეო, არადა... არადა ვინ იცის რომ ის გაგახსენდა, ვინ იცის ის ერთადერთი რას წარმოადგენდა შენვის, ვინ იყო რას ნიშნავდა შეიძლება არაფერს მაგარმ შენთვის ის მთელი სამყარო იყო, შენი საკუთრება იყო, შენში იყო შენი იყო... განა ეს შენ გარდა ვინმეს ესმის? არავის, ან იქნებ არც უდნათ რომ გაიგონ და ამიტომ.. ვერ გაიგებ ძნელია... ამბობენ სხვისი ჭირი ღობეს ჩხირიო, მართალია ვის რაში აინტერესებ, სიყვარულს გეფიცებიან და მძიმე დროს თვალებში არ ჩაგხედავენ, ვერ ამოიკითხავენ შენს ტკივლის გატრიელდებიან და ზურგს შეგაქცევენ, იტყვიან ვერ დაგაფასა და ღირსიაო, შენც დაეთანხმები სხვა რა გზა გაქ, ვერ შეეწინააგმდეგებ ი და ვერ დაიცავ რადგან გული გატკინა... არადა ზუსტად ამ მძიმე დროს გჭირდება ახლობლის გაგება და ყურადგება, მაშინ როცა გიჭირს და მაშინ როცა შენი გაგება ძალიან რთულია... მაშინ როცა შენი ღიმილი და სიცილი ფარსია... მაშინ როცა გული ორად გაქ გაპობილი, მაშინ როცა ტირი და ცრემლი არ მოგდის, რაღაც გაკლია და ვერ ავსებ, მაშინ როცა ვერ ლაპარაკობ ცდილობ აზრები სხვა რამეზე გადაიტანო და ძალა არ შეგწევს...
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 2