Предыдущая публикация
Կարապի երգը
Ձյունաճերմակ կարապները լուռ, մենավոր,
Մեղմ սահում էին եթերաճեմ սիրո հևքով,
Գուրգուրում էին ու խենթանում գարնան շնչով,
Հիանում էին նորափթիթ վարդի բույրով։
Օրորվում էին ծովի թեթև ծփանքներում,
Ալիքների անբռնազբոս շարժումներում,
Երգն էր հյուսվում, ծովի գրկում քնքշապարար,
Կիսաթափանց լռության մեջ միապաղաղ։
Վերջալույսին հրաժեշտի կանչն էր լսվում,
Ու բաժանման սիրո տխուր մի մեղեդի,
Անթափանցիկ արցունքի մեջ հրաժեշտի,
Հավերժ սիրո ու ոգեղեն կանթեղ հույսի։
ՄարիԳլենն
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев