Предыдущая публикация
#Պոեզիա
Հեղինակ՝ Հայկազ Քոթանջյան
ՃԱՆԱՉՈւՄ
Ճանաչումն իր հետ մեծ բեռ է բերում,
Հենց այնպես ոչինչ երբեք չի տրվում.
Պետք է դիմանաս ծանրությանն աճող,
Որպեսզի հասնես բարձունքին կանչող։
Քո ճանապարհին` ուղիներ խաչվող,
Մոլագար աչքեր ու ձեռքեր կառչող...
Ամեն անկյունում` մի շուն հաչացող,
Ամեն հաչոցից՝ մի նոր ճանաչող...
Խորհրդատունե՞ր, օ՜, ինչքան ուզես,
Որը խելացի, որը՝ անուղեղ...
Նրանց կարծիքն էլ շալակդ առած,
Անցնում ես ճամփադ՝ քո՛ ջահը վառած...
Սակայն ամենից ծանր ու ցավոտ`
Հետևից նետվող քարերն են խանդոտ...
Բայց դու շարժվում ես, գնում ես առաջ՝
Կամա՜ց դառնալով մարդ հանրաճանաչ։
ՀայՔ
Следующая публикация
Нет комментариев