Ойини ишқбозии дунё иваз шудаст,

Юсуф иваз шуда, Зулайхо иваз шудаст.
Сар ҳамчунон ба саҷда фурӯ бурдаам, вале,
Дар ишқ солҳост, ки фатво дигар шудаст.
Хӯ кун ба қоиқат ки ба соҳил намерасем,
Хӯ кун, ҷойи соҳили дарё иваз шудаст.
Он бовафо кабӯтари ҷалдӣ, ки пар кашид,
Акнун ба хона омада, аммо иваз шудаст.
Ҳақ дошти маро нашиноси бар ҳар тариқ,
Ман ҳамчунон ҳамонаму дунё иваз шудаст.