Предыдущая публикация
Երբ հիշում եմ
Ամեն անգամ, երբ հիշում եմ
Վիշտն ու լացը դառն անցյալի
Ինձ հուզում է բախտախնդիր
Վաղվա կյանքը ողջ աշխարհի։
Օ՜, չեմ ուզում նորից հոսեն
Մոր աչքերից սառն արցունքներ,
Հեռու, անտեր, օտար հողում
Նորից փորվեն գերեզմաններ։
Քաղաք Սուխում
1959թ.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев