Хикоялар.

Нажот қўнғироғини ким босган эди?

Шаҳарлараро автобус бекатига яқин минорадан таралган муқаддас чорлов қулоқлардан кириб, кўнгилларга тараларди. Абдуллоҳ рўзасини очди-ю, шошилганча Мерседес автобусининг орқа эшигидан ичкари кирди. Қўлидаги кичкина сумкани орқа ўриндиққа қўйиб, пастга тушди. Жомадонларни юкхонага жойлаётган ёрдамчи томон юрди. Ҳайдовчи ёрдамчиси ўрта бўйли, сабза мўйлабли йигит эди. Абдуллоҳ, мени тушунармикин, дея тараддудда қолди. Аммо сўраб кўришдан бошқа чораси йўқ эди. — Салом ҳамшаҳар, — деди тортиниброқ. — Лаббай акажон, — ёрдамчи унга юзланди. — Автобусни беш дақиқа тўхтатиб туроласанми, шом номозини ўқиб келсам дегандим. Ёрдамчи Абдуллоҳга бошдан оёқ разм солди.