Шоирону нависандагони Ванҷзамин

Асосҳои никоҳ 1- Ҳузури валӣ ва сарпараст: Валӣ дар луғат ба маънои дўст аст ва дар истилоҳи фақеҳони динӣ валӣ касеро мегўянд, ки сарпарастӣ, ихтиёр ва салоҳияти никоҳи писару духтарро дар даст дошта бошад. - Валии писару духтар аввалтар аз ҳама падар аст ва дар сурате, ки падар набошад, падарбузург (бобояш) аст то кадом дараҷа, ки пушт ба пушт дар қайди ҳаёт бошанд. Агар аз инҳо касе мавҷуд набошад, пас тибқи нишондодҳои мушаххас намуда дар китобҳои фиқҳӣ дар мавриди валӣ ва сарпарасти писару духтар амал карда мешавад. - Писару духтари ба балоѓат расида, дар амри никоҳи худ соҳибихтиёр мебошанд. Ҳеҷ кас ҳаққи маҷбур кардани онҳоро барои никоҳ надорад. Агар худи онҳо бо касе ақди никоҳ баст

Қоидаҳои Никоҳ Бисмиллоҳ! Нафсамро бахшидам, гуфтани зан, ва қабул кардам, гуфтани мард шарти асосии "никоҳ" ба шумор меравад. Инчунин шарт аст, ки мард ва зани хонадоршаванда ва ду нафар шоҳиди яки дар вақти "никоҳ" дар ҳозиранд, ин лафзҳоро бишнаванд. Бояд Падар ва Модар ё шахси дигар писар ё духтаро ба "никоҳ" дар маҷбур накунанд. Розӣ будани онҳо ҳам шарт аст. Мувофиқ ба қонуни ислом зан ҳақ дорад аз шавҳаршавандаи худ "маҳр" гирад локин на зиёд аз тоқат. Зеро Ҳазрати Фотима (р), ки духтари Расулаллоҳ (с) ва беҳтарини занони олам аст, "маҳраш" ниҳоят кам буд. Чунки Падари меҳрубонаш Расулаллоҳ (с) гуфтаанд: (Бобаракат тарини занҳо касе ҳаст, ки "маҳраш" кам бошад) бояд ҷавондухтарони

Ҳикоят мекунанд инки пброҳими Адҳам (раҳ) аз бозоре дар шаҳри Басра мегузашт.Мардум чун ҳазратро диданд ҳама дар гирди ин шайхи ориф ҷамъ омаданд ва чунин гуфтанд: Эй Абуисҳоқ барои чӣ мо дуъо мекунем вале Худованд дуъои моро намепазирад ва мустаҷоб наменамояд? Иброҳими Адҳам чунин гуфт: «Зеро дилҳои шумо аз барои даҳ чиз мурдааст» 1-) Худовандро шинохтед вале ҳақашро адо наменамоед. 2-) Даъво мекунед,ки Паёмбарамон муҳаммад(с) ро дўст медоред вале дар ҳоле,ки суннати Ўро тарк кардаед ва бе аҳамияти мекунед дар он. 3-) Қуръонро мехонед вале бо он амал наменамоед. 4-) Неъматҳои Худовандро мехуред ва истифода мебаред вале шукри онро адо наменамоед. 5-) Даъво менамоед,ки шайтон душмани шу

💫🔥АЗ ВАСФИ ДУЗАХ🔥💫 ➖ Рӯзе ҳазрати Муҳаммад (с) аз Ҷабраил дар бораи Дӯзах пурсон шуданд. — Ҷабраил (а) гуфт: 🔥➖Дӯзахи аввалин, ки номаш «Ҳовия» мебошад, аз оташ офарида шудааст. Калониаш панҷ ҳазор сандуқ, дар ҳар сандуқ ҳазор хел азоб аст. Агар аз он дӯзах сӯрохие мисли сӯрохии сӯзан кушода шавад бас аст барои сӯзондани ин дунё. Ин дӯзах барои Бенамозон, Рӯза надоштагон, аҳкоми шариатро ба ҷо наовардагон аст. [Паноҳ ба Аллоҳ] 🔥➖ Дӯзахи дуввум «Лазо» ном дошта аз газаби Аллоҳ офарида шудааст. Ин дӯзах чорсад сола роҳ аст. Ин Дузах пур аз Ҷинну Каждум буда, агар Заҳри он ба одам таъсир кунад, дардаш то Киёмат паст нахоҳад шуд ва агар заррае ба дунё афтад дар руйи замин ҳеҷ ҷунбанд

 Тарҷумаи зикрҳо ва дуоҳое, ки дар намоз хонда мешаванд. Сано: «Субҳонакаллоҳумма ва биҳамдика ва таборакасмука ва таъоло ҷаддука ва ло илоҳа ғайрука». Тарҷума: «Ба покӣ ёд мекунам Туро эй Аллоҳ ва ҳамди Туро мегўям, бобаракат аст номи Ту ва бартар аст зоти Ту, нест худое ҷуз Ту». Тааввуз: «Аъузу биллоҳи минаш-шайтонир-раҷим». «Аз бадии шайтони рондашуда ба Худо паноҳ мебарам». Тасмия: «Бисмиллоҳир-Раҳмони-Раҳим». «Ба номи Худои Бахшояндаи Меҳрубон». Тасбеҳи рукуъ: «Субҳона Раббиял-Азим». «Парвардигори Бузургамро ба покӣ ёд мекунам». Тасмеъ: «Самиъаллоҳу лиман ҳамидаҳ». «Худо ҳамди касеро, ки Ўро меситояд, бишунавад». Таҳмид: «Раббано лакал-ҳамд». «Парвардигори Бузургамро ба покӣ ёд

и ҳусно» ва сифоти Илоҳӣ. Такрори дуъо ҳадди ақал (кам) се маротиба. Илҳоҳу (дархост кардан) тазаррӯъ ва изҳори аҷзу (шикастагӣ) ддрмондагӣ. Аз самими қалб дуъо кардан ва умеди қабулият доштан. Тариқаи дуъо кардан Банда вақти дуъо мебояд, ки ҳар маъсияте (гуноҳе), ки карда бошад пеши дил наёрад ва на ҳеҷ тоате, зеро ки агар тоат пеши дил дорад ва он уҷб (худбинӣ) бошад ва дуъо ба уҷб мустаҷоб нашавад. Ва агар маъсият пеши дил орад дар боварии дуъо сустӣ орад. Пас вақти дуъо назари хос бар ра ҳмати Ҳақ таъоло мебояд дошт ва муқин (боварӣ) бояд буд, ки албатта ин дуъо мустаҷоб аст, иншоаллоҳи таъоло. Вақти дуъо бояд, ки ҳар ду даст кушода бошад ва баробари сина. Ва ҳ амчунин омадааст, ки ҳар

ЧАРО АЛЛОҲ ТАЪОЛО ЗИНОКОРРО ЛАЪНАТ НАКАРДААСТ ? ЧАРО ДУЗДРО ЛАЪНАТ НАКАРДААСТ ? ЧАРО ҚАТЪКУНАНДАИ СИЛАИ РАҲМРО ЛАЪНАТ КАРДААСТ ДАР ҚУРЪОН ? ===================================== Қуръони карим мефармояд فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِن تَوَلَّيْتُمْ أَن تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَتُقَطِّعُوا أَرْحَامَكُمْ (22) أُولَٰئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَأَعْمَىٰ أَبْصَارَهُمْ (23) أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَىٰ قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا (24) إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلَىٰ أَدْبَارِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى ۙ الشَّيْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَأَمْلَىٰ لَهُمْ (25) سورة محمد Пас оё агар ба ҳукумат (вазифа) расидед ҷуз ин (умед)аст ки

ҲУКМИ РИШВА ДАР ҚУРЪОН ВА АҲОДИС Ришва додан, ришва гирифтан ва восита шудан байни ин ду тараф, ҳамаи ин амалҳо шаръан ҳаром аст. ДАЛЕЛҲО АЗ ҚУРЪОНИ КАРИМ وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُم بَيْنَكُم بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُوا بِهَا إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُوا فَرِيقًا مِّنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالْإِثْمِ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ “Ва молҳои якдигарро дар байни худ бо роҳи ботил нахӯред ва онро барои аз роҳи маъсият хӯрдани қисмате аз моли мардум назди ҳокимон набаред, дар ҳоле ки шумо (ҳаром будани ин корро) медонед.” [Бақара: 188] Имом Насафӣ (р) зимни тафсири ҷумлаи дуюми ин оят менависад: “Гуфтаанд, ки маънои оят чунин аст: “… ва баъзе молҳои худро аз роҳи ришва ба ҳокимони бад надиҳед”.

Саҳифаи Таълими: Таълими дини Ислом барои навомӯзон. Дарси 21 СУОЛ: Нисоби Тилло чӣ миқдор аст? Ҷавоб: Нисоби Тилло 85гр аст. СУОЛ: Аз 85гр Тилло чӣ миқдор бояд закот дода шавад? Ҷавоб: Аз 85гр тилло як чиҳиллум (яъне 2,5%)-и онро бояд закот дода шавад. Як чиҳиллуми 85гр 2,125гр мебошад. СУОЛ: Нисоби Нуқра чӣ миқдор аст? Ҷавоб: Нисоби Нуқра 700гр аст. СУОЛ: Аз 700гр Нуқра чӣ миқдор бояд закот дода шавад? Ҷавоб: Аз 700гр Нуқра як чиҳиллум (яъне 2,5%)-и онро бояд закот дода шавад. Як чиҳиллуми 700гр 17,5гр мебошад. СУОЛ: Закот аз тилло ва нуқра бояд аз ҷинси он дода шавад ё қимати онро ҳисоб карда диҳем низ ҷоиз аст? Ҷавоб: Бале, агар қимати тилло ё нуқраро бо пул ҳисоб карда закот

Саҳифаи Таълими: Таълими дини Ислом барои навомӯзон. Дарси 27 СУОЛ: Ҳаҷҷ чӣ маъно дорад? Ҷавоб: Ҳаҷҷ яъне ирода ва қасди сафар бо эҳром ба хонаи Худо (яъне Каъба) кардан барои анҷоми фароизи он. Расули Аллоҳ ﷺ гуфтаанд: Ҳар кас ҳаҷҷ кунад ва дар вақти адои он гапҳои фаҳшо нагуяд, бадгуи накунад ва муртакиби гуноҳ нашавад, чунон аз гуноҳ пок мешавад, ки гуё нав аз модар таваллуд шуда бошад. (Р/Насои) СУОЛ: Ҳаҷҷ ба кӣ фарз аст? Ҷавоб: Ҳаҷҷ ба ҳар мусалмони оқил, болиғ ва озоде, ки иститоъат дошта бошад, фарз аст. СУОЛ: Барои ин, ки ҳаҷҷ саҳиҳ шавад чанд шарт вуҷуд дорад? Ҷавоб: Барои ин, ки ҳаҷҷ саҳиҳ шавад панҷ шарт вуҷуд дорад: 1 ) Мусалмон будан, 2 ) Оқил будан, 3 ) Вақт, 4 ) Мак