Предыдущая публикация
Лілею я ў руках трымаю,
успамінаючы радок:
“Лілею млявы плёс люляе…”
А белакрылы матылёк
не ўецца –
зранку рэзкі вецер
алітэрацыю на “л”
зрывае
і прыносіць радасць
асацыяцыі з Радзімай –
алітэрацыю на “р”…
…
…
На Нямізе –
у весняй раскошы каштаны…
Над кожным суквеццем,
якое імкнецца ў нябёсы,
як над катэдрай званы,
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев