Предыдущая публикация
Звонкім лісцём не шуршыць.
Восень стаіць залатая
I на зямлі
і ў душы.
Лёт павуцінкі іскрыстай,
Першага інею след.
Моўчкі,
Празрыста ўрачысты,
Свеціцца мудрасцю свет.
Ты з ім даўно ў ціхай змове,
Родную ён пазнае —
Столькі святла і любові
Вочы праменяць твае.
I ў безгалоссі прыроды,
Пэўна, ясней, чым калі
Рэхам адклікнуцца годы,
Што ў гэты дзень прывялі.
Вецер галін не хістае,
Кружаць лісцёвыя сны...
Восень мая залатая,
Восень з паглядам вясны. Сяргей Законнікаў
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 1