Предыдущая публикация
Краса ніколі не памрэ на свеце, -
Тварэнні дзіўныя прыносяць плён.
Пялёсткі вянуць на ружовым цвеце,
Ды аднаўляе памяць іх бутон.
Зіхценнем воч сваіх зачараваны,
Ты паліш сам сябе сваім агнём.
Ты катуеш сябе не горш тырана,
Набыткі ўсе развеяўшы суздром.
Для свету лепшая акраса сёння,
Вястун вясенняй зыркай пекнаты,
Сок жыватворчы тоячы ў бутоне, -
І марнатраўца ты, і скнара ты.
Шкадуй наш свет, не кінь таго ў магілу,
Што новае жыццё ускаласіла б.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев