դա Վինչին երկար որոնումներից հետո ի վերջո գտել է Քրիստոսին համապատասխան բնորդ՝ գեղեցիկ և բարի դեմքով։ Հետագայում, երբ Լեոնարդոն դեռ շարունակում էր իր որոնումները՝ Հուդայի կերպարն ավարտելու համար, նա հանդիպում է մի թափառաշրջիկի, որին նոր էին բանտից դուրս հանել, և նրա դեմքի արտահայտությունը հետաքրքրում է նկարչին։ Այդ դեմքը մեղքերի հետևանք էր կրում իր վրա, կրքերի ու անօրենության կնիքը կար նրա վրա։ Որքան մեծ եղավ նկարչի զարմանքը, երբ նա իմացավ, որ այդ մարդը նույն այն սքանչելի դեմք ունեցող բնորդն էր, ում օգտահործել էր Քրիստոսին նկարելիս։ Ըստ վերջերս կատարված հետազոտություններից մեկի՝ դա Վինչին Կրտսեր Հակոբոսի ու Թովմասի կերպարներում պատկերել է հենց ինքն իրեն։ Մասնագետների փաստարկները ոչ միայն կերպարների հունական քթերն են ու թափված մազերն են (որոնք Լեոնարդոյի արտաքինի մասին գրեթե միակ հայտնի փաստերն են), այլև մատների դասավորությունը, ժեստը, որը ժամանակակիցները Լեոնարդոյի «ֆիրմային ժեստն» էին համարում։ #մի_նկարի_պատմություն
Անրի Մատիսի «Նավակը» Նյու Յորքի(1961թ) ցուցահանդեսում 46 օր գլխիվայր է կախված եղել...))»հազարավոր (116.000 հազար )այցելուներից միայն մեկը նկատեց « դավադրությունը» ...))) «շտկեցին» ))) «Նավակը»
«նատյուրմորտ ծաղիկներից » ( 1614 թ.) կտավում կտրված ծաղիկները խորհրդանշում են կյանքի կարճատևությունն ու գեղեցկության անցողիկությունը,որը ժամանակի ընթացքում դատապարտված է ոչնչացման ... Իսկ Ճպուռը,որը միջնադարում համարվել է ճանճի տարատեսակ,արտահայտում է բացասական իմաստ և մարմնավորում է դևին... Թիթեռը ,բոժոժից ազատվելու իր ընդունակության շնորհիվ ,համարվել է փրկության և վերածննդի խորհրդանիշ...և ,որպես հակադրություն ճպուռի,արտահայտում է չարի և բարու հավերժական պայքար ...
«Մոնա Լիզան» երկու տարբերակներով...Մերկ տարբերակը կոչվում է «Մոննա Վաննա»...այն պատկերել է Լեոնարդո դա Վինչի աշակերտը՝Սալաին...Շատ արվեստագետներ կարծում են ,որ նա է եղել Դա Վինչիի նկարների մոդելը...Օրինակ՝«Հովհաննես մկրտիչը», «Բաքոս»...Կա վարկած ,որ Մոնա Լիզայի համար որպես կերպար ծառայել է հենց նույն Սալաին...
... հունգարացի նկարիչ Տիվադար Կոստկա Չոնտվարիի... Շատ քննադատներ նրա աշխատանքների արժեքավոր լինելը կասկածանքի տակ էին առնում,իսկ նրա հայրենիքում նկարչին խելագար էին համարում... ի վերջո, նա իսկապես խելագարվեց և ,մերժված ու ծաղրված,մեռավ աղքատության ու միայնության մեջ...... Նկարչի ազգականները որոշեցին նկարը հանձնել որպես թղթի թափոն ,իսկ փողը բաժանել իրար մեջ ...նկարը պատահաբար տեսավ երիտասարդ ճարտարապետ Գեդեոն Գերլոցին:Վճարեց հնավաճառից ավելի շատ...ու այսպես փրկեց նկարը....և ահա բոլորովին վերջերս թանգարանի աշխատակիցներից մեկի «խելքին փչեց» նկարի կենտրոնում հայելի դնել...այն ,ինչ բացահայտեց նա՝ապշեցուցիչ էր... Կտավում երկու պատկեր կա...աստված՝դրախտային բնապատկերի ֆոնին ...և սատանա,որի հետևում մոլեգնում են սև ալիքները...
Կիպրենսկու «Աղջիկը կակաչի պսակով» («Մարիուչիա») կտավում պատկերված է տասնամյա Աննա-Մարիա Ֆալկուչին ՝ մոդելի դուստրը: Նկարիչը շատ կապված էր նրան: Աղջիկը վատառողջ էր, մեծացել էր ծայրահեղ աղքատության մեջ: Նկարիչը պարտավորվեց հոգ տանել աղջկա մասին, կազմակերպեց վանքի դպրոց: Սա 1819 թ. Երկար տարիներ անց նա վերադարձավ Իտալիա, ընդունեց կաթոլիկությունը և գաղտնի ամուսնացավ Մարիուչիայի հետ: Նրանք երկար չապրեցին միասին: Հարսանիքից չորս ամիս անց Օրեստ Կիպրենսկին մահացավ, իսկ մի քանի ամիս անց Մարիուչիան դուստր ունեցավ ՝ Կլոտիլդե Կիպրենսկայան, որի հետքը, ցավոք, անհույս կորավ ...
Opոն Միլլսը իր «Օֆելիա» կտավի համար համոզեց մեկ այլ նկարչի ՝ Ռոզետտիի սիրելին ՝ Էլիզաբեթ Սիդալին, լոգարանում պառկած դիրք գրավել: Արհեստանոցում ցուրտ էր, ուստի լոգարանի ջուրը տաքացվում էր մոմերով դրա հատակի տակ: Էլիզաբեթը ժամերով պառկեց ջրի մեջ: Theուրը արագ սառեց, և նիստի ավարտին սառույցը սառեց: Աղջիկը հիվանդացավ թոքաբորբով, հետագայում նրա մոտ առաջացավ տուբերկուլյոզ: Ռոսսետին նա մահացած երեխա է ծնել: Նա սկսեց ծանր ցավեր ապրել, որից փրկեց իրեն ափիոնով, նա մահացավ 32 տարեկանում չափից մեծ դոզայից:
Ամադեո Մոդիլիանին աղքատ էր, շատ հիվանդ և տառապում էր ալկոհոլիզմով և ափիոնամոլությամբ: 33 տարեկանում նա հանդիպեց neաննա Հեբուտերին, նրա ամենամեծ և վերջին սերը, նա 17 տարեկան էր: Երջանկությունը կարճատև էր: 2 տարի անց Մոդիլիանին մահացավ: Եվ մեկ օր անց, չդիմանալով կորուստին, neաննան, ով հղիության 9 -րդ ամսում էր, ինքնասպան եղավ: Նկարիչը թաղված էր համեստ գերեզմանում ՝ առանց հուշարձանի, Պեր Լաշեզ գերեզմանատան հրեական հատվածում:
Ջոկոնդայի ժպիտի հանելուկը հորինել է ֆրանսիացի բանաստեղծ Թեոֆիլ Գոտյեն (1811-1872), ով ոգևորությամբ բացականչել է. «Ocոկոնդա! Այս բառը միանգամից մտաբերում է գեղեցկության Սֆինքսը, որն այնքան խորհրդավոր ժպտում է Լեոնարդոյի նկարից ... Վտանգավոր է ընկնել այս ուրվականի հմայքի տակ ... Նրա ժպիտը անհայտ հաճույքներ է խոստանում, այնքան աստվածային հեգնական է ... »: և այլն, և այլն: Մինչև Գոլտիեն հեռուստադիտողները Մոնա Լիզայի ժպիտի մեջ առեղծվածային ոչինչ չէին տեսնում: Հանրաճանաչություն է հաղորդում նկարին և դրա գողությունը Լուվրից 1912 թվականին: Մամուլում սկանդալը հսկայական էր: 3 տարվա ընթացքում, որ նրանք փնտրում էին այն, վաճառվեց 6 օրինակ, որոնք համարվեցին օրիգինալ, և նրանցից յուրաքանչյուրն արժեցավ մեծ գումար:
«Սեւ քառակուսին» առաջին անգամ ցուցադրվել է Պետրոգրադում ֆուտուրիստական ցուցահանդեսում 1915 թվականին: Կտավը կախված էր «կարմիր անկյունում» `առաստաղի տակ, որտեղ սրբապատկերներ էին կախված ռուսական տներում: Առաջին համաշխարհային պատերազմը շարունակվում էր, և շատերը «հրապարակում» տեսան ապագա աղետի չարագուշակ խորհրդանիշը: Սկզբում Մալևիչը ինքը չգիտեր, թե ինչպես վերաբերվել իր «աշխատանքին»: Երբ նրան պատմեցին բուդդայականության հրապարակի նշանակության մասին (անսահմանության խորհրդանիշ), նա պարզապես լայն բացեց աչքերը: Եվ հետո սկսվեց հրապարակի ինտենսիվ պոմպավորումը խորհրդանշական երանգներով ... Եվ հետո նույնիսկ նկարչի հուղարկավորությունը վերածվեց ֆարսի. Նկարչի մարմինը ՝ մեկնած ձեռքերով, տեղափոխվեց բեռնատարի հարթակի վրա ՝ դագաղի մեջ ՝ խաչի տեսքով. Սև հրապարակը կցված էր գլխարկին ՝ որպես սգո նշան:
Եվ սա այն կտավն է, որն ունի «Նեգրերի ճակատամարտը մութ գիշեր խորը քարանձավում» վերնագիրը (1893 թ.): Այն ստեղծվել է Մալևիչի գլուխգործոցի (կամ «գլուխգործոց») ծնվելուց քսան տարի առաջ (1915): Հեղինակը ֆրանսիացի է Լա Մանչի ափերից, շատ էքսցենտրիկ անձնավորություն, հումորիստ գրող և նկարիչ Ալֆոնս Ալլես (Ալֆոնս Ալլա):
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Սովորենք լինել էթիկետ առօրյայում, ռեստորանում, ընկերական շրջապատում, հարաբերություններում և ինքներս մեզ հետ Ամեն ինչ էթիկայի, գեղեցիկ ապրելակերպի մասին: ՀԳ էթիկային վերաբերող թեմաների բոլոր լինքերը կգտնեք այս թեմայի մեկնաբանություններում
Ծննդյանս տարեդարձը շարունակում ենքքքք Դրես կոդը` պիժամա մեր սիրելի գույներով Պարտադիր պայման` բարձր տրամադրություն, հումոր, կատակ, էլի հումոր, երաժշտություն, ձեզ հետ կբերեք մեկ խորտիկ: ՀԳ նվերներս չմոռանաք
Комментарии 14
«Նավակը»
Իսկ Ճպուռը,որը միջնադարում համարվել է ճանճի տարատեսակ,արտահայտում է բացասական իմաստ և մարմնավորում է դևին...
Թիթեռը ,բոժոժից ազատվելու իր ընդունակության շնորհիվ ,համարվել է փրկության և վերածննդի խորհրդանիշ...և ,որպես հակադրություն ճպուռի,արտահայտում է չարի և բարու հավերժական պայքար ...
Շատ քննադատներ նրա աշխատանքների արժեքավոր լինելը կասկածանքի տակ էին առնում,իսկ նրա հայրենիքում նկարչին խելագար էին համարում... ի վերջո, նա իսկապես խելագարվեց և ,մերժված ու ծաղրված,մեռավ աղքատության ու միայնության մեջ......
Նկարչի ազգականները որոշեցին նկարը հանձնել որպես թղթի թափոն ,իսկ փողը բաժանել իրար մեջ ...նկարը պատահաբար տեսավ երիտասարդ ճարտարապետ Գեդեոն Գերլոցին:Վճարեց հնավաճառից ավելի շատ...ու այսպես փրկեց նկարը....և ահա բոլորովին վերջերս թանգարանի աշխատակիցներից մեկի «խելքին փչեց» նկարի կենտրոնում հայելի դնել...այն ,ինչ բացահայտեց նա՝ապշեցուցիչ էր...
Կտավում երկու պատկեր կա...աստված՝դրախտային բնապատկերի ֆոնին ...և սատանա,որի հետևում մոլեգնում են սև ալիքները...