Չարխչյանն ասում է, որ Սուլամիթայի հայ հարևանուհին կարդացել ու թարգմանել է նրա համար նամականի գիրքը: Գրքում տեղ գտած որոշ մեկնաբանություններին Սուլամիթան չի համաձայնել, ինչի մասին էլ գրել է Չարխչյանին: «Չէի ասի, որ գոհ էր գրքի տպագրումից, բայց նա դա ընդունեց որպես կատարված փաստ» «Սուլամիթայի անձի նկատմամբ հետաքրքրությունս մեծացավ, սկսեցի հավաքել այն ամենը, ինչ հնարավոր էր: Գտնվեցին մարդիկ, որոնք տեսել էին Սուլամիթային ու պատմում էին: Գտնվեցին նաև Սևակի և Սուլամիթայի Մոսկվայում արված լուսանկարները: Ճշտեցինք, որ նա այլևս Ռուսաստանում չի ապրում: Տեղափոխվել էր Իսրայել, փոխել անուն-ազգանունը և դարձել Շուլամիթ Շալիթ»,- պատմում է Չարխչյանը:
1980 թվականին` Իսրայել մեկնելուց առաջ, Սուլամիթան պատճենահանում է իր բոլոր նամակները և դրանք հանձնում Հայաստանին: Այսօր դրանց մի մասը գտնվում է Մատենադարանում, Ե. Չարենցի անվան գրականության և արվեստի թանգարանում, մի մասն էլ` մի քանի անհատների մոտ: Բնօրինակները Սուլամիթայի մոտ են:
«Բանակցում եմ նրա հետ, որ բնօրինակները Հայաստանին հանձնի: Դրանք մեզ համար մշակութային մեծ արժեք են: Աստված մի արասցե, եթե նա հանկարծ վաղը չլինի, ո՞ւմ է մնալու այդ ամենը: Որ ասեմ մերժել է` ոչ, բայց հույս ունեմ` այնքան խելամիտ կգտնվի, որ մի օր այդ ամենը կհանձնի: Նրա մոտ են նաև Սևակի անձնական իրերից` ծոցատետրեր, օրագրեր, մի մազափունջ, թղթի մեջ փաթաթած ծխամորճի մոխիր: Լուսանկարով ուղարկել էր Սևակի գրողների միության անդամատոմսը: Տարիներ անց էլ Սուլամիթան խոսում է Սևակի մասին նույն սիրով, կրքով ու ջերմությամբ, կարծես ժամանակը չի անցել»,- ասում է նա:
Գրականագետն ասում է, որ մի քանի անգամ փորձել են Սուլամիթային Հայաստան հրավիրել, բայց միշտ հրաժարվել է: Գինու արտադրությամբ զբաղվող գործարարները պատրաստ էին «Սուլամիթա» անունով գինի արտադրել, աստղաբաշխական հոնորար էին առաջարկում նրան շնորհանդեսին մասնակցելու համար, սակայն Սուլամիթան մերժել է:
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 3