РАВШАНИ ДАР ШАБИ ТОР( Шарипова 🌿)

ДАР АЙЁМИ КАЛОНСОЛӢ ЧӢ ТАВР ЗИНДАГИРО БОЯД ИДОМА ДОД? 🌱 ✍️ Умри Шумо аз 60-у аз 70 сол гузаштааст. Фаромӯш накунед, ки Шумо ба овони тиллоии ҳаёт расидаед. Зиндагии худро хурсандона идома диҳед. Чӣ тавр? Дастури поёнро хонед, ба Шумо кӯмак мерасонад. 1. Замоне расидааст, ки маблағҳои ҷамъовардаи худро барои ҳаловати зиндагии худ истифода баред. Аз ҳама аламовар он аст, ки маблағҳои бо сад азобу душворӣ, бар ивази заҳмати бузург, бар ивази саломатии худ ҷамъ кардаатон, ба хешу табори Шумо, ҳатто фарзанду набераҳоятон монаду худатон ҳангоми пиронсолӣ дар ҳолати ногувор, умр ба сар баред. Ба онҳо кӯмак кунед, вале мадди аввали назар бояд худатон бошед. 2. Дар бобати душвории молиявии фарзандон ва набераҳои худ шабонарӯзӣ азоб кашиданро бас кунед. Пеш аз ҳама ғами худро бихӯред. Шумо онҳоро солҳои дароз дастгирӣ кардед, онҳоро тарбия ва нигоҳубин намудед. Акнун онҳо бояд худашон барои худ заҳмат кашанду нисбати Шумо ғамхорӣ кунанд, вале дар ҳаққи фарзандон, набераю абераҳоятон ҳамеша дуои нек карда, аз даргоҳи Аллоҳи бузург талаб намоед, ки онҳо бо меҳнати ҳалоли хеш соҳиби рӯзгори тинҷу осуда гарданд. 3. Худро аз ҳад зиёд хаста накунед ! Бемор шудан осон, сиҳатманд мондан душвор аст. Худатон худатонро дастгирӣ кунед, ба пеши духтур равед, истироҳат намоед, доимо дар талоши он бошед, ки чӣ бояд кард то тандуруст монед. 4. Ба майда-чуйдаҳо эътибор надиҳед. Дар ҳаёт он қадар чизи бисёреро дидаед, ки хубиҳои зиёд ва гандагиҳои зиёдеро ба хотир овардан мумкин аст. Ба он бори вазнини гузашта имконият надиҳед, ки ба имрӯз ва ояндаи Шумо халал расонанд. Ҳаловати ҳақиқии имрӯзу ояндаро эҳсос намоед. 5. Ба ботину зоҳири худ ифтихор намоед. Худро оро диҳед, либоси зебо пӯшед, хушбӯйтарин атриётро харед. Агар зоҳири Шумо олуфтаву зебо бошад, ин ба ботинатон низ таъсири хуб мерасонад. 6. Аз тамоми ҳодисаву воқеаҳои имрӯзи олам воқиф бошед. Ҳамаи ахборҳоро хонеду тамошо кунед. Алоқаро аз дӯстони пешина наканед, дар синну соли Шумо ин хеле муҳим аст. 7. Дар пиронсолӣ баъзеҳо мешукуфанду баъзеҳо хазон мешаванд. Кӯшиш кунед, ки бо он одамони «шукуфон» наздикиву қаробат дошта бошед, зеро муошират бо инсонҳои нек, ки мавқеашон ҳаётдӯстона аст, хурсанду хушчақ-чақ мебошанд, хеле гуворосту бароятон таъсири мусбӣ мерасонад. 8. Ҳамеша фаъол бошед. Аз хотир набароред, ки тақдири Шумо хуб аст, ки ин қадар умр дидаед ва дар ҳар вазъият тарафи мароқовари онро бинед. 9. Ба он, ки атрофиён дар бораи Шумо чӣ мегӯянд ва чи андеша доранд, умуман эътибор надиҳед. Бигзор, касе чӣ хеле мехоҳад фикр кунад. Ин набояд Шуморо ноором намояд. Онҳо дар бораи Шумо он қадаре намедонанд, ки худатон дар бораи худатон медонед. 10. Шумо ба овоне расидед, ки бояд аз оромӣ ва хушбахтӣ ҳаловат баред ва ҳама вақт ғизои бомазза хӯреду аз фазои гуворо нафас гиред. 🌱 ✍️ УМРАТОН ДАРОЗ БОД ВА ДАВЛАТИ БЕГАЗАНДИ ПИРӢ НАСИБАТОН ГАРДАД,

Иқрори устод Лоиқ дар пеши ҳамсари худ 🌿🌿🌿 Гар намебудӣ ту яктои дилам, Кай чунин маҳбуби мардум мешудам? Гар намебудӣ ту пайдои дилам, Бе ту ман дар зиндагӣ гум мешудам. Гар набошӣ, хона дорад бӯи ғам, Гар ту бошӣ, хона дорад бӯи мушк. Гар ту бошӣ, хок гирам, зар шавад, Гар набошӣ, зар бигирам, хоки хушк... Гар Зарафшон аст як рӯдеву бас, Ту яке не, сад Зарафшони манӣ. Гар Зарафшон хушк гардад то Бухор, Ту намехушкӣ, ту дар ҷони манӣ. Ту гули боғи ҷавонии манӣ, Ҷони ман бо ҷони ту омехтаст. Ту мадори зиндагонии манӣ, Дасти ман бар гарданат овехтаст. Кӯдакони покзоду хандарӯ Шукри оллаҳ, ҳамқади мову туанд. Гар набошад сарватемон дар бисот, Кӯдакомон сарвати мову туанд. Дӯстон гӯянд гаҳ бо ҳазлу ҷид Ҳамсари ту шоири олӣ шуда. Худ ба худ мегӯӣ шояд зери лаб – Хона пур аз шишаи холӣ шуда. Ғайри кафшу мӯзаҳои кандагӣ, Ғайри ҷомашӯиву дӯзандагӣ, Ғайри мастии ману дӯғу даранг Ту чӣ дидӣ аз ҳаёту зиндагӣ?

☝Ҳаргиз ҳеҷ як аз рӯзҳои зиндрагиатро сарзаниш макун! 🌄Рӯзи хуб ба ту шодӣ медиҳад🙌, рӯзи бад таҷриба🔬 ва рӯзи бадтарин дарс📖.... ☝Фаслҳо, барои дарахтон ҳар сол такрор мешаванд-🌳🌞🍁❄, аммо фаслҳои зиндагии инсон такрор шуданӣ нест: Таваллуд🌜... Кӯдакӣ👫... Ҷавонӣ💏... Пирӣ👳 ва дигар ҳеҷ...😭 ☝Танҳо замоне сабур ва сабркунанда хоҳӣ шуд, ки сабрро як қудрат бидонӣ, на як заъф! 🙉Сабр мисли гулест, ки дар ҳар манзил намеруяд. 🌋Сабр дармон аст, ки дунболи у Имон аст. 🌱🌿🌳🍏

Имом Ғазолӣ мефармояд, ки бар ҳар узве аз аъзои бадан закотест, ки адои онҳо воҷиб мебошад: ▪︎ Закоти қалб, тафаккур дар азамат, ҳикмат, қудрат ва неъматҳои Худованд аст. ▪︎ Закоти чашм, нигаристан ба махлуқоти Худо ва дидани муқарароти ӯ ва ибрат гирифтан аз онҳо ва низ фурӯ бастани чашм аз маҳрамоти ӯ мебошад. ▪︎ Закоти гӯш, шунидани ҳар он чизест, ки сабаби наҷот мешавад. Закоти забон, нутқ ба он чи, ки сабаби тақарруб ба Худост. ▪︎ Закоти даст, даст кашидан аз мункарот ва бадиҳо ва ба кор бурдани он дар умури хайр аст. ▪︎ Закоти по, гом бардоштан дар масире, ки салоҳи қалб ва саломатии дин дар он аст. 📚 در محضر امام غزالی

.......Қиссаи хеле хуб. Зани мусулмонеро шавҳараш вафот кард ва бо кӯдаконаш танҳо монд. Соҳиби хона ӯро аз ҳуҷра пеш кард, чун иҷораи хонаро дода натавонист. Зан кӯдакашро гирифта ба кӯча баромад, ҳар тараф рафт, вале макони зист пайдо накард. Ҳаво ниҳоят сард буд. Кӯдаконашро дар масҷиде гузошт, то каме бошад ҳам гарм шаванд ва боз ба кӯча баромад. Дар роҳ марди мусалмони бовиқор ва зоҳиран сарватмандеро дид ва наздаш рафт, то кӯмаке талаб намояд. Чун қиссаашро нақл кард, мард гуфт: - Далел биёр, ки суханонат рост аст. Зан гуфт: - Ман касе надорам, чӣ далел биёрам? Кӯдаконамро бин, дар масҷид нишастаанд. Мард рӯй гардонду рафт. Зани дилшикаста роҳашро давом дод ва марди яҳудии пиронсолеро дид ва ба ӯ қиссааш ва ҳодисаи бо марди мусалмон рӯйдодаро нақл кард. Мард зуд ба тарафи масҷид равона шуд, кӯдакони занро гирифта ба хонааш овард. Ба ҳамсараш амр дод, ки таому ҷои хоб тайёр намояд. Шодии зани бечора ва кӯдакони бесаробонро ҳадду канор набуд. Ҳамон шаб марди мусалмон хоб дид, ки қиёмат шудааст. Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам умматашро шафоат мекунад. Ногоҳ қасреро дид, аз ёқуту зумуррад ва дарвозаҳояш аз дурру марҷон. Мард аз Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам пурсид: - Эй Паёмбар, ин қаср барои кист? Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам ҷавоб дод: - Ин қасри як мусалмони яктопараст аст. Мард гуфт: - Эй Паёмбар, ман мусалмони яктопараст ҳастам. Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам дар ҷавоб гуфт: - Далел биёр, ки суханат рост аст. Аз зани бечорае далел пурсидӣ, акнун худат низ далел биёр. Ин лаҳза мард аз хоб бедор шуд, ғамгин шуд, ки фурсати хуби касб кардани савобро аз даст додааст ва ба кофтукови он зан шитофт. Пас аз ҷустуҷӯи дурудароз фаҳмид, ки марди яҳудие дар хонааш ҷой додааст ва наздаш омаду гуфт: - Мехоҳам он занро бо кӯдаконаш ба хонаам барам. Марди яҳудӣ гуфт: - Ин кор имкон надорад, аз баракоти ин зану кӯдаконаш баҳравар шудаам, намехоҳам аз даст диҳам. Гуфт: - Ба ту ҳазор танга медиҳам, онҳоро ба ман бидеҳ. Гуфт: - Намедиҳам. - Он касри зарринро оё мехоҳи бо 1 000 тангаи ночиз бихари Ҳарчанд марди мусалмон исрор кард, яҳудӣ рад кард ва гуфт: - Он хобе, ки ту дидӣ, ман ҳам дидам ва он қасре, ки туро ба ҳайрат овард, моли ман аст. Шабона пеш аз хоб аз баракоти ин зан ва аз даъвати ӯ ману ҳамсарам ва тамоми оилаам исломро пазируфтем. Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва салламро дар хоб дидам ва ӯ он қасри ҷаннатиро ба ман нишон дод ва гуфт: - Ба он зану кӯдаконаш некӣ кардӣ, Аллоҳ ба ту ин қасрро дар ҷаннат хоҳад дод. Қасам ба Аллоҳ, агар молу мулки тамоми ҷаҳонро ба ман диҳӣ, ин зану кӯдаконашро раҳо нахоҳам кард ...✍

Номаи бе ҷавоб ба ду шахсияти бузург,қаҳрамони зиндагии бачагиву наврасиам , омӯзгороне,ки маро аз синфи 1 то 4 ва аз 5 то 11 таълиму тарбия доданд. Дуруд устодҳои беҳтаринам!Умедворам ,ки дар боғҳои сабзу хуррам зиндагонӣ доред.Бовари дорам,ки курсии беҳтарин ва қасри боҳашамат моли Шумо шуд ,чунки Шумо бо тамоми ҳастиатон ба мо дарс додеду моро ба роҳи рост даъват кардед... Аввалан устоди аввалинам Каримов Раҷаб ки 1 уми сентябри соли 1993 моро бо як нигоҳи пур аз меҳру муҳаббат ва бо чеҳраи кушод пешвоз гирифтеду вориди синфхона шудед ва дасти каҷи моро рост карда ба дилу чашми мо равшани андохтед ,чун падар бо мо меҳрубону дилсуз будед сад афсус ки имруз дар қайди ҳаёт нестед ҷоятон биҳишт бошад ....ва аз мо шогирдон розӣ бошед ... Инчунин муалими дувуми мо ,ки баъд аз хатми синфи 4 моро ҳамчун роҳбари синф зери тарбияи худ гирифтеду ба мо ҳисси хештаншиносӣ,ватандустиро омӯхтед Худобиомурз Мусоев Мукамил....мо аз шумо хело чизҳоро омухтем аз ҷумла хоксориро.. Мо шогирдони Шумоён ҳаркадоме имрӯз дар ҷомеа мавқеи худро ёфта кору фаъолият намуда истодаем,ба ҳамаи ин дастовардҳову пешравиҳои мо саҳми ҳардуи шумоён назаррас аст... Имруз,ки мо дар арафаи ҷашни омӯзгор қарор дорем ва шумоёни азиз дар қайди ҳаёт нестетон барои мо шогирдон расо аламовар аст...Мо шогирдон даст бар дуо бардошта аз Холиқи яктои хеш талаб менамоем,ки ҷойгаҳи шумоён Биҳишти амбарсиришт бошаду ҳамаи меҳнатҳое ки барои шогирдон сарф кардед дар номаи аъмолатон сабт шуда бошад... Муаллим як дарахти пур зи бор аст.. Ҳама хушбахти аз омӯзгор аст... Гарчанде солҳои зиёде сипари шуда бошад меҳри шумоён дар дилу дидаи шогирдон абадист...шумоён зиндаед бо ёди хотираҳои некатон ...Шумоён беҳтарин шахсиятҳо будед ҳастед ва мемонед...Бо боварии комил мегуям,ки аз шумоён боре сарзаниш нашудаам ,ин тарбияи шумоён буд,ки ҳатто аз ягон омӯзгор боре танбеҳ нагирифтаам...минатдорам аз Шумоёни азиз ... Бо салом ва эҳтироми шогирди ҳозирҷавоби шумоён Моҳбону

Моҷарои хоксупории Ҳофизи Шерозӣ Рӯзе, ки Ҳофиз аз дунё рафт, бархе мардуми кӯча монеи дафни шоир мешаванд, ба ин далел, ки ӯ шаробхӯр ва бедин буда, набояд бар ин маҳал дафн шавад. Донишмандони шаҳр бо ин масъала ба мухолифат бар мехезанд, баъд аз гуфтугӯи зиёд ва баҳси зиёд як нафар аз он миён пешниҳод мекунад, то китоби уро биёранд ва фол бигиранд, ҳар чӣ омад, бад-он амал кунанд. Китоби шоирро ба дасти кӯдаке медиҳанд ва ӯ китобро боз мекунад ва ин ғазал намоён мешавад: Айби риндон макун, эй зоҳиди покизасиришт, Ки гуноҳи дигарон бар ту нахоҳанд навишт. Ман агар некам, агар бад, ту бирав, худро бош, Ҳар касе он даравад оқибати кор, ки кишт. Ҳама кас толиби ёранд, чи ҳушёру чи маст. Ҳама ҷо хонаи ишқ аст, чи масҷид, чи куништ. Сари таслими ману хишти дари майкадаҳо, Муддаӣ гар накунад фаҳми сухан, гӯ: сару хишт. Ноумедам макун аз собиқаи лутфи азал, Ту паси парда чӣ донӣ, ки кӣ хуб асту кӣ зишт? На ман аз пардаи тақво бадар афтодаму бас, Падарам низ биҳишти абад аз даст биҳишт. Боғи фирдавс латиф аст, валекин, зинҳор, Ту ғанимат шумор ин сояи беду лаби кишт. Ҳофизо, рӯзи аҷал гар ба каф орӣ ҷоме, Яксар аз кӯйи харобот барандат ба биҳишт. Ҳама аз ин шеър ҳайрат зада мешаванд ва сарҳои худро поён мекунанд. Дар охир дафни ҷасади Ҳофиз анҷом меёбад ва аз он замон Ҳофизро "Лисон-ул-ғайб" ном мегиранд. Аз Интернет

Мардӣ, чу шамъ дар ҳама ҷо ҷо нигоҳ дор, Ҳарчанд сар ба бод равад, по нигоҳ дор. Гавҳар дамад, даме ки кунад қатра забти мавҷ, Дил ҷамъ кун, инони ҳавасҳо нигоҳ дор. То гум нагардад оинаи бенишоният, Ҳар ҷо равӣ, ба сар пари анқо нигоҳ дор. Иброми мо захираи сад ранг обрӯст, Ҳар хиҷлате ки мебарӣ аз мо, нигоҳ дор. Оғӯши бениёзи дил аз муддао тиҳист, Ин шишаро ба санг фикан ё нигоҳ дор. Ҳар ҷо хати риояти аҳбоб хонданист, Номи вафо ҳамон ба муаммо нигоҳ дор. Якбора сарфи яъс макун номи рафтагон, Чизе зи дӣ ба ибрати фардо нигоҳ дор. Дар базми васлам орзуи ҷилва доғ кард, Ё Раб, маро зи хоҳиши беҷо нигоҳ дор.

Эй дил, баро аз баҳри ғам, як омадан, як рафтан аст, Парво накун аз бешу кам, як омадан, як рафтан аст. Фикри ту гардон мекунад нуҳ гунбади афлокро, Берун шав аз фикри дирам, як омадан, як рафтан аст. Бе як тамошо меравад, бе як таҷалло меравад Ин лаҳзаҳои муғтанам, як омадан, як рафтан аст. Таркам макун то ҷовидон, эй зинату орои ҷон, Эй орзуи муҳташам, як омадан, як рафтан аст. Ваҳйе, ки ояд аз баҳор моро ба ҷони интизор Вопас бихонад аз адам, як омадан, як рафтан аст. Карданд дар пиндори ман тасбеҳу зуннор оштӣ, Якто бишуд дайру ҳарам, як омадан, як рафтан аст. Ховар бишуд афрангноз, Афранг шуд ховарнавоз, Ҳамдам шуданду ҳамқадам, як омадан як рафтан аст. Бар ҳурмати шамсу қамар, бар дӯстдории башар Ман додаам қавлу қасам, як омадан, як рафтан аст. Номи муҳаббат аз азал чун зиндагии беаҷал, Дар қисмати ман шуд рақам, як омадан, як рафтан аст. ФАРЗОНА