3-бөлүм.
– Мен,- Шам-эл мукактана түштү.
– Ким сен, тынччылыкпы? Атыңды айтпайсыңбы?- киши чочулагандай сурады.
– Ага, мен Шам-элмин.
– Ок, атаңы... Келдиңби акыры?
– Мен куруюн, ага, мен куруюн,- Шам-элдин үнү калтырап муң аралаш чыкты.
– Ой, кир кел, тышка турбай. Сырттан кетмек белең?- киши карбаластап калды. Шам-элди дарбазадан ичкери киргизип алып алдыга шашкалактап басып жөнөдү.
– Ой, Гүлбарчын, Гүкү?- бар үнү менен кыйкырды.
– Ыя, ботом, эмне болуп кетти? Эмне мынча бакырасың?- аял эшикти ачты.
– Чыныга суу алып чык, бол, ылдамда, сурооңду анан бере бересиң,- деп күпүлдөй сүйлөдү киши. Аял бир заматта чоң чыныга суу көтөрүп чыкты. Күтүүсүз келген коноктун ким экенине кызыгып жатты. Бирок эринин кыялын жакшы билгендиктен, үн дебей барып эшик алдында турган кишинин башынан суу айландырып:
– Кудайым жолуңду ачык кылсын, бөөдө кырсыктан оолак бол. Өмүрүңө береке берсин. Жараткан жалгасын,- деп күбүрөнүп бүтүп, сууну ары алып барып чачты да, чыныны тепкичтин түбүнө көмкөрүп койду. Антип-минткиче Алтынбек Шам-элди үйгө алып кирип кетти.
“Мунусу ким болуп кетти эми? Көзгө жылуу учурайт” аял өз ою менен убара боло үйгө кирди.
– Ай, Гүкү, тамагыңды эртелет,- деген күйөөсү ашканага баш бакты.
– Өзүңчө эле күпүлдөйсүң, мунуң ким эле? Мага деле чоо-жайын айтып койчу, байболгур.
– Ой, бул биздин Шам-эл да.
– Ий, өлүңдү көрөйүн. Ошол шумпайды ушинтип тостуруп жатасыңбы? Мен муну эшиктин алдынан кетирет элем. Дарбазаны аттатпайт элем го,- аял албууттанып кетти.
– Акырын, үнүңдү бас. Андан көрө бизге чай алып бар.
Кенен конок бөлмө, 30дай киши сыя турган бийик стол үстөлдөрү менен. Көздүн жоосун алып жаркыраган туш кагаз, шыпта кымбат асма шам, узун-туурасына кучак жетпеген заманбап сыналгы иштеп жатат. Шам-эл таң кала, бир чети суктанып бөлмөнү айланта карады. “Агамдын жашоо-шарты кыйла жакшырган экен. Үйгө бүт шартты түзүп, хан сарайдай эле жасалгалаган турбайбы” деп ойлонуп койду.
– Күттүрүп койдумбу, бир аз ишим бар эле да,- деп сүйлөнө келип Шам-элдин маңдайына отурду Алтынбек. Артынан чай-нанын көтөрүп аялы кирди. Бир заматта таттуу-тарапасын алып келип, дасторконду жайнатып жиберди. Аялы ашканада сүйлөнгөнү менен, ал маанайын конок бөлмөдө көрсөткөн жок.
– Уул, мен сени тааныган эмес турбаймбы, ден соолугуң жакшыбы? Кандай жүрөсүң?- деп жылмая учурашты.
– Ээ, жеңе, жакшы дейбиз да, сиздерге келгенден уялдым, бирок...- деген Шам-эл башын жерге салды.
– Жаңылбаган адам барбы турмушта, болору болду, сен дагы балалык кылдың,- деп Алтынбек Шам-элди жооткотту. Гүлбарчынды сыртка чыга бер дегенсип күйөөсү көзү менен ымдап койду. Бөлмөдө тынчтык орной түштү. Экөө тең кепти эмнеден баштарын билбей турду.
– Качан чыктың?- деди Алтынбек чайын шорулдата ууртай.
– Кечээ.
– Ээ, Шам-эл, карачы 15 жыл деле заматта өтөт экен. Сени 15 жылга соттошкондо, бейиши болгур, агам менен жеңем 30 жылга картайгандай болушпадыбы. Экөө тең ошол чечимди уккандан кийин оңгон жок. Оору, санаа менен алышып жүрүп дүйнөдөн өтүштү. Агамдын ашын берип, коргонун тургузуп койгонбуз.
– Апам качан?..- көзүнөн жаш тегеренип кетти.
– Жеңемдин көзү өткөнүнө 6-7 ай болуп калды. Сени аябай күттү. Бар күчүн жыйнап, өлүмгө такыр моюн сунгусу келген жок. Бирок тагдыр экен, сенин чыкканыңды көрө албай калды. Бүгүн биздикине түнө, эртең сени ата-энеңдин күмбөзүнө алып барайын.
Шам-эл үн дебей башын ийкегиледи.
– Андан көрө эми эмне кылайын деп жатасың?
– Билбейм, ага, бирок эми курулай корото турган жаштыгым калган жок. Убагында жаман чөйрөгө кирип, жеңил акчанын артынан түшүп жыргаган деле жашоо көргөн жокмун. Өзүмдү бандит сезип, укмуш жашоону элестетип алыптырмын. Ал дүйнөдө деле бизге окшогондорго укмуш жашоо жок экен. Эшиктеги иттерге эле окшоштурам азыр андагы абалымды. Айдактайт, сен болсо үрөсүң, талайсың, тонойсуң, тиштейсиң. Андан кожоюнуң гана пайда табат, сага болсо жөн гана жугунду бергендей, сөөк ыргыткандай эле бир нерсе берип коёт. Эртелеп ошол кир дүйнөдөн өзүмдү сууруп чыга албай койдум. Эркимди өзүм эмес, башкалар башкарып калды. Мен ал дүйнөгө кантип сүңгүп кирип кеткенимди өзүм да түшүнбөй калдым.
– Ошол прокурордун кызын чын эле сен өлтүрүп алдыңбы?
– Баары андай эмес. Мен ак жеримден 15 жылга кесилип кете бердим. “Баарын моюнуңа ал, сени оңой эле чыгарып алабыз, эч нерседен сарсанаа болбо” деп убадалашкан, соттук отурумдар бүткөндөн кийин эле алар мени менен байланышты үзүп коюшту. Ал каргаша болгон жерде мен жок элем. Бизге шеф болуп жүргөн Бүркүт дегендин оң колу Лёха деген орус жигит эле. Бүркүт адатта эч кимге телефон чалчу эмес. Анын өзүнөн телефон чалуу келди дегиче жигиттердин арасында зоболобуз көтөрүлө түшчү. Мага дал өзүнөн чалуу келди. Бир дарекке тезинен барып калышымды айтты. “Шамал, эч токтолбо. Куюндай жетип барып, Лёханы сууруп чыгып кет” деп гана буйрук берди. Мен ал айткан дарекке жетип бардым. Жаман оюмда менин даражам көтөрүлөт экен деп ойлоп өзүмчө дардалаңдап алгам. Кайдагы даража, кирип барсам Лёха канжалаган кызды кучактап отуруптур. Канчалык эрктүүмүн десең дагы канды көргөндө өзүңдү жоготуп коёт экенсиң. Жетип барып Лёханын колунан кызды алып жерге жаткырып, андан соң колунан тапанчасын алып ыргытып жибердим. Лёха ал учурда эч нерсени элес албагандай абалда болчу. Мен аны сүйрөп чыгып унаага салдым. Ал жерден узап кеттик. Манжа изим калып калары тууралуу эч нерсе ойлонбоптурмун, баары ошол катачылыгымдын айынан болду. Окуянын чоо-жайын Лёха Бүркүткө айтып берип жаткан жерде уктум. Көрсө, ал кызды Лёха көптөн бери жактырып жүрүптүр. Артынан чуркап, ар кандай белектерди берип, бир топ аракет кылса да кыз карабай коюптур. Ал кыздын башка жигит менен жүргөнүн көрүп калган Лёха жигитти коркутуп, кызга жолобогудай кылып коёт. Жигити кабарсыз кеткенде ага таарынган кыз Лёханын жөнөткөн белектерин кабыл алып, аны менен жолуга баштайт. Анан...
– Ай, экөөңдүн дымыңар чыкпайт го. Тамак даяр болду, алып кире берейинби?,- деген Гүлбарчын экөөнүн сөзүн бөлдү.
– Ой, сурабай эле алып кире бербейсиңби, ылдамда,- сөздүн кызуусуна келгенде сен дагы кычайсың дегендей жекире карап койду аялын. Аялы алдыларына тамак койду да, кайра чыгып кетти. Күйөөсү сөздүн кызуусуна киргенде ушинтип эч кимди жактырбай каларын билет.
“Хм, бул шумпай буга эмне кызыкты айтып берип жатты болду экен. Биздикинин шилекейи агып муюп калганына караганда” деп өзүнчө сүйлөнө ашканага кирип кетти.
– Анан, улант кебиңди, аның эмне болуп тиги кызды атып салды?,- Алтынбек ушунчалык угууга ынтызар экенин билдиргендей сурады.
– Анан кыз менен романтикалык жолугушуу уюштурам деп ошол батирди ижарага алыптыр. Башында баары жакшы эле болуп келе жаткан экен. Экөө уктоочу бөлмөдө кино көрүп жатышат. Лёха ичимдикке кызып калгандыктан кыздын ой-боюна койбой, өз ишин бүтүрүп коёт.
“Эч коркпо, мен сени таштап кетпейм, жубай кылып алам” дейт Лёха. Кыз ызы-чуу салып, “атам прокурор, сага көргүлүктү көрсөтөм” деп бакырып баштаганда Лёха тапанчасын алып чыгып коркутуп, кыздын үнүн басмай болот. Ошол жерде кокустук болуп, кызды атып алыптыр...
Лёха негизи күчтүү жигит болчу, кандай жагдай болбосун өзүн башкара алат эле. Бирок ичимдиктин айынан болдубу, же жактырган кызын өлтүрүп алгангабы дендароо болуп калыптыр. Шефке телефон чалып эле “мени тезинен алып кеткиле, жаман иш болду” дейт. Анын бир окуянын үстүнөн чыкканын түшүнгөн шеф мага телефон чалат. Окуя ошондой болуптур. Биз келгенден көп өтпөй таң атып кетти.
– Мен эс алайын, Шамал, сен Лёханы карап тур. Бул жинди дагы бирдеменин үстүнөн чыкпасын. Сенделип тигил үйгө кайра жетип барышы мүмкүн,- деп башын чайкай экинчи кабатка көтөрүлүп бара жатты. Биздин штаб 3 кабаттуу килейген хан сарайдай үйдө жайгашкан. Сырттан аны жөн эле бир байдын үйү деп ойлойсуң. Ичинде укмуштун баары болот.
– Анан эмне болуп, сен түрмөгө түшүп калдың? Ишти сен жасабаптырсың да...- Алтынбек Шам-элди таңыркай карады.
– Шеф жарым саат аралыгында кайра биз отурган бөлмөгө түшүп келди. Бул учурда Лёха уктап калган.
– Шамал, аркаңды шыпыра келдиңби? Эч кандай из калган жокпу? Ал даректин тегерегиндеги камераларды бүт өчүртүп койгом сен барарда. Менимче, камерадан эч нерсе чыкпайт. Эң негизгиси үйдүн ичинде камера жок бекен? Каалгалардын кармагычын тазалаганды унуткан жоксуңбу?- шеф акырая мага карады.
– Унуттум, кире бериште камера да тургандай болуп жатат,- башымды мыкчыдым.
– Тапанча кана, аны алдыңбы?- көзү чанагынан чыгып кетчүдөй мени карады. Көзүндө огу болсо атып салмак.
– Жок, шеф,- деп башымды жерге салдым. Эмне кылышымды билбей калдым. Мен ушул жерден өзүмдү жөн эле “бандит”, “кара” деп атап курулай кыйын болуп жүргөнүмдү моюндадым. Мен жөн эле айдаган ишке жүгүрүп жүргөн бир байкуш экенмин. Керек болсо мага ишеним арткан ошол ишти дагы эптей албадым.
– Эш-шек, маң башсыңбы сен?! Атайын сени жиберсе... Акмак турбайсыңбы. Шуулдап жүргөнүңдөн сага ишенсе, сен иштин баарынын аталасын чыгардың го. Эй, макоо, убакыт бар кезде баарын тазалай келишиң керек эле да. Чёрт!- шеф мени бет талаштыра бир муштап жиберди. Мен селейип туруп калдым. Эмне кыларымды билбедим. Шеф терезенин пардасын ачып эшикке бир карайт, саатына бир карайт. Тынчсызданып ары-бери басып жатты.
– Тезинен жөнө, аткан октой ошол дарекке жет да, биринчи камераны жогот. Андан соң тапанчаны ал, үйдү тазала. Менимче, өз үйүндө тапанча сөзсүз болуш керек. Прокурор деле жөн жүрбөйт, анын да душманы көп. Сактык үчүн деле кызына тапанча берген. Керебеттин четиндеги шкафтардан, керебеттин төшөгүнүн астынан кара. Ошону колуна карматып кой, эгер бир нерсе болуп кете турган болсо мага телефон чалба...
Баары ойдогудай бара жаткан, жетип эле видеобайкоо системинин базасын өчүрүп салдым. Шеф айткандай эле кыз жаткан керебеттин жанындагы эмеректин акыркы тартмасында кичинекей сандыкчада тапанча бар экен. Аны колуна карматып, колум тийген жердин баарын спиртке чыланган майлык менен сүртүп чыктым. Лёханын тапанчасын чөнтөккө салып чыгып баратсам каалга ачылды.
– Эшиги ачык экен,- бир киши, бир аялдын үнү угулду. Аял башка бөлмөгө кетти окшойт, кишиси түптүз мен турган жерге кирип келди.
– Туй, ата, эртелеш керек болчу экен да. Ээ, Шам-эл, окуянын ары жагын билбей туруп жыйынтык чыгарба деген ушул турбайбы, сендей болуп бирөөнүн кылмышынын мөөнөтүн өтөп жаткандар канча?- Алтынбек чайын шорулдата ууртап өкүнгөнүн билдирди. Ушул учурда Шам-элди аяп кетти.
– Ошентип мен чыгып кеткенге да, жашынганга дагы жетишпей калдым. Менде тапанча деле бар эле да, атсам болмок, бирок андай кылгым келген жок. Аларга түшүндүрүүгө аракет да кылган жокмун. Айткан менен эч пайда чыкпайт болчу, ишенишмек эмес. Лёха экөөбүз тең камалып кетмекпиз анда. Бир маалда аялдын “аа-а..” деп бакырган үнү угулду. Ошол учурда менин жаныма келип калган киши ички бөлмөгө чуркады. Мен болсо сыртка атып чыктым да, унааны от алдырып качып жөнөдүм. “Качсаң мага келбе” деген Бүркүттүн сөзү мээме тык деди. Жолдон жаңы СИМ-карта сатып алдым. Шаардан чыгып, унааны тоо тарапты көздөй зуулдата айдап жөнөдүм. Бүркүткө “байланышка чык!” деп жаздым. Бизде ушундай сүйлөшүлгөн, бирөө бир ишке кабылганда СМС жазып, аягына илеп белгисин коёт. Шаардан кыйла узап кеттим. Антенна кармай турган жерге токтоп Бүркүттүн чалуусун күттүм.
– Чалууңарды угуп коёт деп корккон жоксуңбу?- Алтынбек кызыга сурады.
– Биз атайын сүйлөшүү үчүн Кытайдын бир тиркемесин колдончубуз. Эмне бар, эмне жок деп номерди алмаштырып ошол тиркеме аркылуу чалышчубуз. Бир кезде ошол чат аркылуу чоочун номер менен Бүркүт байланышка чыкты. Мен баарын төкпөй-чачпай айтып бердим.
– Чёрт! Кечээ ишти чала бүтүрбөсөң булар болбойт эле. Болору болуптур, байланышка чыгып тур. Мен сага акча жөнөтөм. Балдар байланышат, дарегиңди түшүндүрүп кой. Шаардан чыгып кет, чет өлкөгө чыкканга жетишсең жок дегенде Казакстанга кет. Эгер кармалып кала турган болсоң баарын өз моюнуңа ала бер, биз сени куткарып алабыз, башка нерсе тууралуу ооз ачпа,- деди. Көп узабай мен айткан дарекке биздин топто жүргөн эки бала келип 50 миң сом, тамак-аш таштап кетти.
Мен убакытты создуктурбай Таласты көздөй жолго чыктым. Ал жакты издетүү азырынча тигилердин оюна келбейт деп ойлодум.
xxx
Дайыр күрс-күрс үргөн дөбөттүн үнүнөн улам ойгонуп кетти. Көзүн ушалай бир топко кайда экенин аңдай албай шыпты тиктеп жатты да, керебеттен өйдө турду. Ага катарлаш жаткан уулу менен жубайын көрдү. Ичин жылуулук аралай түшкөнсүдү. Акырын туруп барып уулунун жанына жатып алды. Аман оңолуу, бардык жаман адаттарынан арылуу тууралуу ойлонуп жатты. Жашоонун кадырын, бакыттын, тынч жашоонун кадырын сезбей жүргөнүнө өкүндү. “Эмнеге ушунун баары мени менен болду” деди. Бирок жообун таба албады.
xxx
Адамдын ою өтө туруксуз келет эмеспи. Бир туруп Айзада ишинин баарын токтотуп, тынч жашагысы келет. Бир туруп “акча жашоодо эч качан көптүк кылбайт го, уланта берсемби” дейт. “Анда менин баштай турган жаңы жашоомдун барагы ачылбай туруп жабылабы, мен бүгүн эле ата-энеме сөз берип келбедим беле” деп бир ойлонот.
– Мен бул жолго кыздарды алдап алып келген жокмун да. Кыздар өздөрү менден иш сурап келип жатышпайбы, а алардын тагдыры эмне болот, аларды ара жолдо таштап кетемби. Өзүмдү ушунчалык күнөөлүү сезгидей эч нерсе жок чынында бул жерде. Бул, менимче, болгону бизнес. Балким, эми бардык иштер мен аркылуу эмес, башка адам аркылуу болот. А мен ошондо бул ишке түзмө-түз аралашпай калам,- бул ою өзүнө дагы жага түштү.
– Мм, бул иш ким аркылуу бүтөт, балким, Аман,- аялдын көздөрү жайнай түштү. Аял өзү менен өзү диалог куруп, өзү менен өзү сүйлөшүп жатты.
– Ооба, бул бизнес. Бул дагы тейлөө тармагына кирет. Мен буга чейин кыздарды эч кандай шарты жок жерде иштетип келсем, эми аларга шарт түзүп берем, алардын укугун коргойм. Ммм, мынча акылдуу болуп кеттим, котик?- деп сүйлөнө аял жанына келген мышыгын сылап, кучактап жатып калды...
Уландысы бар.
Булак супер инфо.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 5