Предыдущая публикация
Бархез то ниҳем сари худ,ба пой Дуст,
Ҷонро фидо кунем, ки сад–ҷон фидои Дуст.
Дар Дусти мулоҳизай марду зист нест,
Душман беҳ аз касе, ки намирад барой Дуст.
Баъд аз ҳазор–сол ҳамин дил, фидои Дуст.
Бар дида тутиён, бикунанд хоки пой Дуст,
Сад–соле Дузах аст, ки бошам амири ғайр.
Як руз Ҷаннат аст, ки бошам гадои Дуст,
Қабл аз ҳазор—сол ту аз ман ҷудо буди.
Баъди ҳазор–сол найя ман ҷудои Дуст,
Дони, ки чист қадри намакдону лаълу зар.
Бо Сад тарозу бар накашам ман баҳои Дуст,
Мардон, ки худ гунаҳ кунанду бахшанд аз гуноҳ.
Номардор онки ҳеҷ набахшад, хаттои Дуст,
Ай гул ки ҳар баҳор биёи ба турбатам.
Аз нав шавам зинда зибуи вафои Дуст,
БАЪДИ ҲАЗОР СОЛ, ҲАМИН ДИЛ ФИДОИ ДУСТ...
Следующая публикация
Нет комментариев