Хуллас, иш билан бўлиб вақтим ӯтиб, 27 ёшимда қариндошларим қистови билан йиғлаб-йиғлаб, ўзимдан 10 ёш катта, ажрашганига 2 йил бўлган инсонга иккинчи хотин бўлиб турмушга чиқдим.
"Чекка бир қишлоқнинг чекка уйида"- қанотлари қайрилган қушдай қолдим.
Доим изланишда бўлган, тиниб тинчимайдиган, ерга урса кўкка сапчийдиган киз- жимгина такдирига тан берган эди...
Бу вазиятда фақат Аллоҳга бўлган мухаббатим, ўқиган номозларимдангина таскин топардим.
Секин аста янги оиламдаги вазиятни ўргана бошладим...
Вазият шундай эди: Қайнотам билан қайнонам (сабаби номаълум) алоҳида туришарди.
Яъни биз- кайнонам билан, овсиним эса кайнотам билан туришарди.
Қайнонамга келсак, ҳаёт ташвишлари юзларига анчагина ажин солган, кўринишлари хам ёшларидан анча катта кўринар, асаблари жуда чарчаган, одамларни ёктирмас, қариндош уруғ билан борди-келди қилмас, ҳуллас... меҳр кўрмаган аёлга ўхшардилар.
Қайнотам- маишатга берилган буўлсаларда, ора сира келиб, ҳовлидаги, боғдаги ишларни қилиб кетардилар.
Хўжайинимга келсак....
Қалин қошлари доим чимирилган, доим нимадандир норози. Тартибсиз ўсган соқоллари ёшига ёш қўшиб, юзидаги ажинлар- бу инсонни жуда кўп изтироб чекканидан сўзларди.
Ҳар икки гапнинг бирида сўкиниб гапирар, ичар ва тинмасдан чекардилар.
Кенг ва шинам ҳовлида хеч ким кулмас, баланд оҳангда гапирилмас, инсонлар чеҳраси- худди бир рангсиз , жим котган суратга ўхшаб кўринарди...
Етар бас....
Шундай яшаш мумкунми?
Ахир инсон ҳаётга бир маротаба келади, наҳот инсоннинг қимматли умри шу зайлда давом этса?
Ахир умр Аллоҳ томонидан бандаларига омонат килиб берилган, эртага унинг олдида қандай жавоб берамиз? ....
Саволлар кўп, жавоб бериш эса мушкул эди....
Келинлик вазифаларини адо этарканман, олдимда бир мақсадни- ушбу хонадонга файз олиб киришни қўйдим...
Ишни қайнонамдан бошладим.
"Ойижон" деб шунчалар якин бўлдимки, аввал ич этини еяётган дардларини билдим, бирга йиғладим, овуттим, рухшунос бўлдим!
Кийимлар олиб бериб, юзларини парвариш килдим, косметолог бўлдим. Турли туман, такрорланмас таомлар пишириб бериб ошпаз бўлдим!
Мавжуд касалликларини табиий йўллар, табиий гиёхлар билан бартараф этиб- табиб бўлдим.
Зиёфатларга, қариндош уруғникига олиб бориб, илиқ муносабатлар ўрнатиб- ўртакаш бўлдим.
Узоқ суҳбатлар қурардик, баъзан бирга йиғлардик...
Алқисса дугона бўлдим!
Қайнонам, ойижоним ана энди кула бошлагандилар!
Энди улар ўзларини севар, яхши кўрар, ойнага қарар, адажоним келганларида нозланиб қўярдилар.
Хатто беш вақт намозни ҳам адо эта бошлагандилар.
Мени эса озгина кӯринмай колсам излаб колардилар...
Хўжайиним эса биз учун жуда мураккаб одам эдилар. Яъни нима ўйлаётганини, нима хоҳлаётганларини ҳеч ким билмасди.
Бу инсонни ўзгартириш- игна билан қудуқ қазишдай бир гап мисоли эди.
Лекин Аллоҳ йўлида уларни яхши кўрдим.
Жаҳли чиққанида тилимни тийдим. Қилиқларига сабр қилдим.
"Ёш болага ўхшайсан, қачон катта бўласан, хаммаси жонимга тегди" деб қўлларини мушт қилганида хам, жилмайиб ерга караб турардим...
Баъзан сабабсиз жанжал кўтарардилар, "кечиринг" дея ерга қараб, ичимда нима учун узр сўраётганимга ўзим жавоб кидирардим.
Ҳаммомга кириб, тўйиб-тўйиб йиғлардим, Аллоҳдан сабр сўрардим.
Ўзимдан ўтгани фақат ўзимгагина аён эди.
Улар ҳар куни Тошкентга қатнаб икки миллион ойлик олардилар.
Ишдан келганларида кўнгиллари ёришсин дея ховлига чиройли гуллар экдим. Ўзим ландшафтга қизиққаним учун бироз ҳовлимизни ўзгартирдим.
Уйнинг ҳар ерига хушбўй хид таратувчи махсус парфюмлар қӯйдим.
Яхши кўрган овқатларини қилишни канда қилмадим.
Фақат ва фақат кулиб, мулойимлик билан гапирдим.
Хонада бўлганларида дин тўғрисидаги маърузаларни қўйиб, ўзим секин чиқиб кетардим.
Бора бора улар ичишни хам, чекишни хам ташладилар.
Аҳвол аста- секин мен кутган тарафга яхшилана бошлади.
Энди улар ҳам кула бошлагандилар.
"Қариндошларимникига олиб боринг" деб кўп кўп айтардим, мақсадим эса, номозхон бўлган оилам билан кўпроқ мулоқотда бўлишларини хоҳлардим.
Ухлашимиздан олдин хам, бироз эшитайлик дея Қуръонни аудио форматини ёқиб қўялиган бўлдим.
Отаётган тонг- мен учун ҳаётим давомидаги энг гўзал тонг дейишим мумкин эди...
Мана шу тонгда жуфти ҳалолим, бомдодни мен билан бирга ўқимоқчи эканлигини билдирдилар...
Кўзларимда ёш билан таҳорат учун сув ҳозирладим, қўлларимда титроқ, куёв сарпога онам солган жойномозни қидирардим...
Жуда гўзал холат эди ман учун, биргаликда намоз ўкимоқлик...
Жойномозга томган кӯз ёшларим ҳам Аллоҳга шукр айтар эди гўё ....
Оиламизга, хонадонимизга файз кириб келганди.
Бахтиёр эдик.
Ҳўжайиним, мени ўн ёшга котта бўлишимни сӯраган, улғайишимни истаган инсон- энди ўзлари ўн ёшга кичик бӯлиб колгандек эдилар.
Ҳазил қилардилар, эркалардилар.
Шунчалик боғланиб қолдиларки, энди менсиз тура олмас, ишда бўлганларида то уйга келгунларича хар соатда телефон қилардилар.
Арзимас баҳоналар топиб ҳам телефон килардилар.
Охир оқибат Тошкентдан ижарага уй олиб, ўзларининг ёнларига опкеволдилар.
Ойижоним эса қайнотам билан аҳил инок яшаяптилар.
Ҳар доим дуодалар. Ҳар куни телефон киламан, худди дугоналардек узоқ гаплашамиз.
Хўжайинимнинг эса ишлари юришиб кетти, шахсий бизнесларини очдилар.
Машина олдик. Яқинда марказдан уй сотиб оламиз.
Энг кувончли хабар эса биз тез орада фарзандли бўламиз ИншаАллоҳ.
Хаётимдан мамнунман Алҳамдулиллаҳ.
Шуни билдимки- инсон бахтни ӯз қўллари билан яратади.
Хурматли бегойим, агар сизнинг ҳам хаётингизда муаммолар бўлса, улардан қочманг, ҳал қилинг.
Оилангизни бир боғ деб билинг, ўзингиз боғбон бӯлинг!
Гулларингиз сўлишига асло йўл қўйманг, боғингиз мудом гуллаб яшнаб тураверсин!
Муаллиф номаълум.
Ҳақларига дуодаман...
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 4