Предыдущая публикация
ВАҲҲОБИЙМИ ЁКИ САЛАФИЙ?
Ҳозирда, Ахли сунна вал жамоа
мусулмонларини адашув, куфр
ва ширкда айблайдиган
ваҳҳобийлик фирқасидаги
одамлар ўзларини
“салафийлар” деб атайдилар.
Арабистоннинг Нажд
ўлкасидаги Бану Тамим
қабиласидан бўлган, мелодий
1703-1792 йилларда яшаган
Муҳаммад ибн Абдул-Ваҳҳобга
кўр-кўрона тақлид қилувчи (шу
билан бирга Ахли суннанинг 4
мўътабар мазҳаб имомларига
тақлидни залолат деб
ҳисобловчи) бу фирқа
аъзоларини ҳақли равишда
“ваҳҳобий” деб атасангиз, буни
рад этиб, улар сизга
қуйидагиларни айтишади:
- “Ваххобий” деган атамани
кофирлар ўйлаб топишган,
бундай тоифа исломда йўқ,
“Ваҳҳобий” деганда сен
Аллоҳнинг “Ал-Ваҳҳоб” исмини
нотўғри ишлатаётган бўласан;
- Хеч қачон Муҳаммад ибн
Абдул Ваҳҳобни тарафдорлари
ўзларини ваҳҳобий деб
атамаган, ва бошқа иддаолар.
Бироқ, мазкур гаплар, бу
одамлар ўз фирқаларининг
тарихи ва ўз шайхларининг
китобларидан умуман
хабардор эмаслиги ёки
билсалар ҳам ҳақиқатни
яширишларига далолат қилади.
Следующая публикация
Комментарии 12
Арабистонининг яқин
ўтмишдаги муфтийси бўлган
Ибн Боз «Фатава Нуру алад
Дарб» номли китобининг 1
жилд 18 саҳифасида,
“ваххобий” атамаси
тўғрисидаги саволга жавоб
бериб:
ﻓﻬﻮ ﻟﻘﺐ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺷﺮﻳﻒ ﻭﻟﻴﺲ
ﺑﻤﺴﺘﻨﻜﺮ
“Бу лақаб (яъни
“ваххобийлик”) маъруф ва
шарафли лақабдир ва мункар
эмасдир” – деган.
фатволари тўпланган таниқли
"Ад дурарус сания фил
ажвибатин наждия"
тўпламининг бир қатор
жойларида “ваҳҳобий” деган
атама кўрсатиб ўтилган ва буни
нафақат ўзларининг
даъватлари, балки тариқат/
йўли ва ҳатто дийни деб ҳам
аталган:
1. Муҳаммад бин Аш-Шайх
Абдул-Латиф бин Абдур-Рохман
айтади:
ﻗﻠﺘﻢ:ﻫﺆﻻﺀ ﻛﻔﺎﺭ، ﻫﺆﻻﺀ ﻣﺸﺮﻛﻮﻥ،
ﻭﻟﻴﺲ ﻣﻌﻬﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﻲﺀ، ﻭﺃﻧﻬﻢ
ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ ﺃﻧﺎ ﻧﺒﻐﻀﻬﻢ، ﻭﺃﻧﺎ ﻋﻠﻰ ﻃﺮﻳﻘﺔ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺑﻴﺔ
“Улар айтидилар: “Улар
кофирлар, улар мушриклар ва
уларда дийндан хеч нарса йўқ.
Улар биладиларки, мен уларга
нисбатан дарғазабман ва мен
ваххобийлик тариқатидаман”.
2. Абдул Латиф бин аш-Шайх
Абдур-Рахман бин Хасан
айтади:
ﻓﺄﺑﻴﺘﻢ ﻫﺬﺍ ﻛﻠﻪ، ﻭﻗﻠﺘﻢ ﻫﺬﺍ ﺩﻳﻦ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺑﻴﺔ، ﻭﻧﻌﻢ ﻫﻮ ﺩﻳﻨﻨﺎ ﺑﺤﻤﺪ ﺍﻟﻠﻪ
"Бас, бундан кейин улар
жирканган ҳолда айтдилар “бу
ваҳҳобийларнингдийнидир”.
Ҳа! Аллоҳга ҳамдки, бу
(ваҳҳобийлик) бизнинг
дийнимиздир”.
[Ибнул Қосим ан-Нажди: Ад
Дурарус Сания: 8/433, 12/267]
Мазкур китобнинг бошқа
жойларид...ЕщёНаждлик шайхларнинг
фатволари тўпланган таниқли
"Ад дурарус сания фил
ажвибатин наждия"
тўпламининг бир қатор
жойларида “ваҳҳобий” деган
атама кўрсатиб ўтилган ва буни
нафақат ўзларининг
даъватлари, балки тариқат/
йўли ва ҳатто дийни деб ҳам
аталган:
1. Муҳаммад бин Аш-Шайх
Абдул-Латиф бин Абдур-Рохман
айтади:
ﻗﻠﺘﻢ:ﻫﺆﻻﺀ ﻛﻔﺎﺭ، ﻫﺆﻻﺀ ﻣﺸﺮﻛﻮﻥ،
ﻭﻟﻴﺲ ﻣﻌﻬﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﻲﺀ، ﻭﺃﻧﻬﻢ
ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ ﺃﻧﺎ ﻧﺒﻐﻀﻬﻢ، ﻭﺃﻧﺎ ﻋﻠﻰ ﻃﺮﻳﻘﺔ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺑﻴﺔ
“Улар айтидилар: “Улар
кофирлар, улар мушриклар ва
уларда дийндан хеч нарса йўқ.
Улар биладиларки, мен уларга
нисбатан дарғазабман ва мен
ваххобийлик тариқатидаман”.
2. Абдул Латиф бин аш-Шайх
Абдур-Рахман бин Хасан
айтади:
ﻓﺄﺑﻴﺘﻢ ﻫﺬﺍ ﻛﻠﻪ، ﻭﻗﻠﺘﻢ ﻫﺬﺍ ﺩﻳﻦ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺑﻴﺔ، ﻭﻧﻌﻢ ﻫﻮ ﺩﻳﻨﻨﺎ ﺑﺤﻤﺪ ﺍﻟﻠﻪ
"Бас, бундан кейин улар
жирканган ҳолда айтдилар “бу
ваҳҳобийларнингдийнидир”.
Ҳа! Аллоҳга ҳамдки, бу
(ваҳҳобийлик) бизнинг
дийнимиздир”.
[Ибнул Қосим ан-Нажди: Ад
Дурарус Сания: 8/433, 12/267]
Мазкур китобнинг бошқа
жойларида бунга ўхшаш сўзлар
кўплаб келган.
ворислари айтганидек,
“ваҳҳобий” лақаби кофирлар
томонидан ўйлаб топилган
бўлса ва уни фақат кофирлар
истилоҳида ишлатиладиган
бўлса, бундан келиб чиқади,
улар юқорида кўрсатилган
қадимги ва хозирги ўз
шайхларини ҳам шундай деб
ҳисоблашадими?
Албатта, бу саволга улардан
жавоб ололмайсиз.
Аслида эса, мана 250 йилдан
бери фақатгина мусулмонларга
қарши уриш олиб борадиган,
мусулмонларни қатли ом
қилиш, фитналар ва
қирғинбаротларга сабаб
бўлган бу фирқани “Ваҳҳобия”
деган номи ўзини
обрўсизлантириб, “отнинг
қашқаси” сингари бўлиб
қолганлиги сабабли, унинг
номини оқлаш, фирқа даъвати
амалга оширилаётган ўзга
юртларда билмайдиган
одамларни жалб қилиш
мақсадида бундан 40-50 йил
илгари “салафийлик” деган
янги номи ўйлаб топилиб, гўё
фақат уларгина исломнинг
дастлабки давридаги салафи-
солиҳларйўлида эканлигини
даъво қиладилар.
хадиси шарифларда аниқ
лафзлар билан айтилган бўлиб,
мана бу хадисларни айнан Ибн
Абдул Ваҳҳоб ва уни фирқаси
тўғрисида эканлигини Ахли
сунна олимлар айтадилар:
Абу Зарр розияллоҳу анҳудан
ривоят қилинади: «Расулуллоҳ
соллаллоҳу алайҳи ва саллам:
«Албатта, мендан кейин менинг
умматимдан ёки келажакда
мендан кейин менинг
умматимдан бир қавм бўлур.
Улар Қуръонни қироат
қилурлар. Аммо у
ҳалқумларидан нари ўтмас.
Улар диндан худди ўқ
камондан чиққанидек
чиқурлар. Сўнгра унга
қайтмаслар. Ана ўшалар
одамларнинг ва
ҳайвонларнинг энг ёмонидир»,
дедилар».
[Муслим ва Абу Довуд ривоят
қилишган]
Абу Довуднинг лафзида:
«Келажакда умматимда
ихтилоф ва тафриқа бўладир.
Бир қавм бўлиб, улар гапни
гўзал гапирурлар, амални ёмон
қилурлар. Улар Қуръонни
қироат қилурлар. Аммо у
бўғизларидан нари ўтмас. Улар
диндан худди ўқ камондан
чиққанидек чиқурлар. Ва то ўқ
ўз жойига қайтмагунча улар
ҳам қайтмаслар. Ана ўшалар
одамларнинг ва
ҳайвонл...ЕщёБу фирқани чиқиши тўғрисида
хадиси шарифларда аниқ
лафзлар билан айтилган бўлиб,
мана бу хадисларни айнан Ибн
Абдул Ваҳҳоб ва уни фирқаси
тўғрисида эканлигини Ахли
сунна олимлар айтадилар:
Абу Зарр розияллоҳу анҳудан
ривоят қилинади: «Расулуллоҳ
соллаллоҳу алайҳи ва саллам:
«Албатта, мендан кейин менинг
умматимдан ёки келажакда
мендан кейин менинг
умматимдан бир қавм бўлур.
Улар Қуръонни қироат
қилурлар. Аммо у
ҳалқумларидан нари ўтмас.
Улар диндан худди ўқ
камондан чиққанидек
чиқурлар. Сўнгра унга
қайтмаслар. Ана ўшалар
одамларнинг ва
ҳайвонларнинг энг ёмонидир»,
дедилар».
[Муслим ва Абу Довуд ривоят
қилишган]
Абу Довуднинг лафзида:
«Келажакда умматимда
ихтилоф ва тафриқа бўладир.
Бир қавм бўлиб, улар гапни
гўзал гапирурлар, амални ёмон
қилурлар. Улар Қуръонни
қироат қилурлар. Аммо у
бўғизларидан нари ўтмас. Улар
диндан худди ўқ камондан
чиққанидек чиқурлар. Ва то ўқ
ўз жойига қайтмагунча улар
ҳам қайтмаслар. Ана ўшалар
одамларнинг ва
ҳайвонларнинг энг ёмонидир.
Уларни қатл қилганга ва улар
уни қатл қилганга яхшилик
бўлсин. Улар Аллоҳнинг
китобига даъват қилурлар.
Ҳолбуки, ўзларида ундан ҳеч
нарса йўқ. Ким уларга қарши
қитол қилса, ўша улардан кўра
Аллоҳга яқиндир», дедилар.
«Эй Аллоҳнинг расули Уларнинг
сиймоси қандоқдир?»
дейишди.
«Сочни қирдириш», дедилар».
ривоят қилинади: «Али Яманда
турганида ёмби тиллони
тупроғи билан Расулуллоҳ
соллаллоҳу алайҳи ва салламга
юборди. Бас, у зот уни тўрт
киши; Уяйна, ал-Ақраъ, Зайд ал-
Хойл ва алқамалар орасида
тақсим қилдилар. Бунда
қурайшликлар ғазабландилар
ва: «Нажднинг катталарига
бериб бизни тарк қиладими?!»
дейишди.
Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу
алайҳи ва саллам: «Албатта,
мени буни уларни улфат қилиш
учун қилдим», дедилар.
Кейин бир серсоқол, икки
ёноғи бўртиб чиққан, кўзлари
ичига кирган, пешонаси дўнг ва
сочи қирилган киши келиб:
«Аллоҳдан қўрқ! Эй Муҳаммад!»
деди.
«Агар мен осийлик қилсам,
Аллоҳга ким итоат қилади?! У
зот мени ер аҳлига ишонадию,
сизлар менга
ишонмайсизларми?!»
дедилар.
Сўнгра ҳалиги одам орқасига
қараб кетди. қавмдан бири уни
қатл қилишга изн сўради.
Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу
алайҳи ва саллам: «Мана
шунинг жинсидан бўлган бир
қавмлар чиқади. Улар
Аллоҳнинг китобини кўп
тиловат қиладилар. Аммо у
уларнинг бўғиз...ЕщёАбу Саъид розияллоҳу анҳудан
ривоят қилинади: «Али Яманда
турганида ёмби тиллони
тупроғи билан Расулуллоҳ
соллаллоҳу алайҳи ва салламга
юборди. Бас, у зот уни тўрт
киши; Уяйна, ал-Ақраъ, Зайд ал-
Хойл ва алқамалар орасида
тақсим қилдилар. Бунда
қурайшликлар ғазабландилар
ва: «Нажднинг катталарига
бериб бизни тарк қиладими?!»
дейишди.
Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу
алайҳи ва саллам: «Албатта,
мени буни уларни улфат қилиш
учун қилдим», дедилар.
Кейин бир серсоқол, икки
ёноғи бўртиб чиққан, кўзлари
ичига кирган, пешонаси дўнг ва
сочи қирилган киши келиб:
«Аллоҳдан қўрқ! Эй Муҳаммад!»
деди.
«Агар мен осийлик қилсам,
Аллоҳга ким итоат қилади?! У
зот мени ер аҳлига ишонадию,
сизлар менга
ишонмайсизларми?!»
дедилар.
Сўнгра ҳалиги одам орқасига
қараб кетди. қавмдан бири уни
қатл қилишга изн сўради.
Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу
алайҳи ва саллам: «Мана
шунинг жинсидан бўлган бир
қавмлар чиқади. Улар
Аллоҳнинг китобини кўп
тиловат қиладилар. Аммо у
уларнинг бўғизларидан нарига
ўтмайди. Улар аҳли Исломни
қатл қиладилар ва аҳли
бутларни тарк қиладилар. Улар
Исломдан худди ўқ камондан
чиққандек чиқадилар. Агар
уларни топсам, албатта, Од
қавмидек қатл қилардим»,
дедилар».
[Бухорий, Муслим ва Термизий
ривоят қилишган].
Имом Бухорий, Муслим ва
Термизий ривоят қилишган
бошқа хадисда, келажакда уни
жинсидан хаворижлар чиқиши
айтилган бу одамнинг исми
Зул-хувайсира эканлиги ва у
Нажднинг Бану Тамим
қабиласидан эканлиги
айтилган.
ривоят қилинади: «Али Яманда
турганида ёмби тиллони
тупроғи билан Расулуллоҳ
соллаллоҳу алайҳи ва салламга
юборди. Бас, у зот уни тўрт
киши; Уяйна, ал-Ақраъ, Зайд ал-
Хойл ва алқамалар орасида
тақсим қилдилар. Бунда
қурайшликлар ғазабландилар
ва: «Нажднинг катталарига
бериб бизни тарк қиладими?!»
дейишди.
Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу
алайҳи ва саллам: «Албатта,
мени буни уларни улфат қилиш
учун қилдим», дедилар.
Кейин бир серсоқол, икки
ёноғи бўртиб чиққан, кўзлари
ичига кирган, пешонаси дўнг ва
сочи қирилган киши келиб:
«Аллоҳдан қўрқ! Эй Муҳаммад!»
деди.
«Агар мен осийлик қилсам,
Аллоҳга ким итоат қилади?! У
зот мени ер аҳлига ишонадию,
сизлар менга
ишонмайсизларми?!»
дедилар.
Сўнгра ҳалиги одам орқасига
қараб кетди. қавмдан бири уни
қатл қилишга изн сўради.
Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу
алайҳи ва саллам: «Мана
шунинг жинсидан бўлган бир
қавмлар чиқади. Улар
Аллоҳнинг китобини кўп
тиловат қиладилар. Аммо у
уларнинг бўғиз...ЕщёАбу Саъид розияллоҳу анҳудан
ривоят қилинади: «Али Яманда
турганида ёмби тиллони
тупроғи билан Расулуллоҳ
соллаллоҳу алайҳи ва салламга
юборди. Бас, у зот уни тўрт
киши; Уяйна, ал-Ақраъ, Зайд ал-
Хойл ва алқамалар орасида
тақсим қилдилар. Бунда
қурайшликлар ғазабландилар
ва: «Нажднинг катталарига
бериб бизни тарк қиладими?!»
дейишди.
Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу
алайҳи ва саллам: «Албатта,
мени буни уларни улфат қилиш
учун қилдим», дедилар.
Кейин бир серсоқол, икки
ёноғи бўртиб чиққан, кўзлари
ичига кирган, пешонаси дўнг ва
сочи қирилган киши келиб:
«Аллоҳдан қўрқ! Эй Муҳаммад!»
деди.
«Агар мен осийлик қилсам,
Аллоҳга ким итоат қилади?! У
зот мени ер аҳлига ишонадию,
сизлар менга
ишонмайсизларми?!»
дедилар.
Сўнгра ҳалиги одам орқасига
қараб кетди. қавмдан бири уни
қатл қилишга изн сўради.
Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу
алайҳи ва саллам: «Мана
шунинг жинсидан бўлган бир
қавмлар чиқади. Улар
Аллоҳнинг китобини кўп
тиловат қиладилар. Аммо у
уларнинг бўғизларидан нарига
ўтмайди. Улар аҳли Исломни
қатл қиладилар ва аҳли
бутларни тарк қиладилар. Улар
Исломдан худди ўқ камондан
чиққандек чиқадилар. Агар
уларни топсам, албатта, Од
қавмидек қатл қилардим»,
дедилар».
[Бухорий, Муслим ва Термизий
ривоят қилишган].
Имом Бухорий, Муслим ва
Термизий ривоят қилишган
бошқа хадисда, келажакда уни
жинсидан хаворижлар чиқиши
айтилган бу одамнинг исми
Зул-хувайсира эканлиги ва у
Нажднинг Бану Тамим
қабиласидан эканлиги
айтилган.
ривоят қилинади: “Расулуллоҳ
соллаллоҳу алайҳи ва саллам:
“Эй Аллоҳим! Шомимизга
барака бергин! Эй Аллоҳим!
Яманимизга барака бергин!”
дедилар.
“Наждимизга ҳамми?”
дейишди.
“Эй Аллоҳим! Шомимизга
барака бергин! Эй Аллоҳим!
Яманимизга барака бергин!”
дедилар.
“Наждимизга ҳамми?”
дейишди.
“У ерда зилзила ва фитна бор.
Унда (ёки ундан) шайтоннинг
шохи чиқадир”, дедилар.
[Бухорий ва Термизий ривоят
қилишган]
Бухорийнинг лафзида:
“Учинчи мартада “У ерда
зилзила ва фитна бор. Ундан
шайтоннинг шохи чиқадир”,
дедилар.
ﻳَﺨْﺮُﺝُ ﻗَﻮْﻡٌ ﻓِﻲ ﺁﺧِﺮِ ﺍﻟﺰَّﻣَﺎﻥِ، ﺃَﻭْ ﻓِﻲ ﻫَﺬِﻩِ
ﺍﻟْﺄُﻣَّﺔِ، ﻳَﻘْﺮَﺀُﻭﻥَ ﺍﻟْﻘُﺮْﺁﻥَ ﻟَﺎ ﻳُﺠَﺎﻭِﺯُ ﺗَﺮَﺍﻗِﻴَﻬُﻢْ،
ﺃَﻭْ ﺣُﻠُﻮﻗَﻬُﻢْ، ﺳِﻴﻤَﺎﻫُﻢُ ﺍﻟﺘَّﺤْﻠِﻴﻖُ، ﺇِﺫَﺍ
ﺭَﺃَﻳْﺘُﻤُﻮﻫُﻢْ، ﺃَﻭْ ﺇِﺫَﺍ ﻟَﻘِﻴﺘُﻤُﻮﻫُﻢْ ﻓَﺎﻗْﺘُﻠُﻮﻫُﻢْ
“Охир замонда бу умматдан
бир қавм чиқади. Улар Қуръон
қироат қиладилар, аммо у
халқумларидан нари ўтмайди.
Уларнинг белгиси - сочни
қирдиришдир. Агар уларни
кўрсангиз ёки уларга
йўлиқсан...ЕщёИбн Умар розияллоҳу анхудан
ривоят қилинади: “Расулуллоҳ
соллаллоҳу алайҳи ва саллам:
“Эй Аллоҳим! Шомимизга
барака бергин! Эй Аллоҳим!
Яманимизга барака бергин!”
дедилар.
“Наждимизга ҳамми?”
дейишди.
“Эй Аллоҳим! Шомимизга
барака бергин! Эй Аллоҳим!
Яманимизга барака бергин!”
дедилар.
“Наждимизга ҳамми?”
дейишди.
“У ерда зилзила ва фитна бор.
Унда (ёки ундан) шайтоннинг
шохи чиқадир”, дедилар.
[Бухорий ва Термизий ривоят
қилишган]
Бухорийнинг лафзида:
“Учинчи мартада “У ерда
зилзила ва фитна бор. Ундан
шайтоннинг шохи чиқадир”,
дедилар.
ﻳَﺨْﺮُﺝُ ﻗَﻮْﻡٌ ﻓِﻲ ﺁﺧِﺮِ ﺍﻟﺰَّﻣَﺎﻥِ، ﺃَﻭْ ﻓِﻲ ﻫَﺬِﻩِ
ﺍﻟْﺄُﻣَّﺔِ، ﻳَﻘْﺮَﺀُﻭﻥَ ﺍﻟْﻘُﺮْﺁﻥَ ﻟَﺎ ﻳُﺠَﺎﻭِﺯُ ﺗَﺮَﺍﻗِﻴَﻬُﻢْ،
ﺃَﻭْ ﺣُﻠُﻮﻗَﻬُﻢْ، ﺳِﻴﻤَﺎﻫُﻢُ ﺍﻟﺘَّﺤْﻠِﻴﻖُ، ﺇِﺫَﺍ
ﺭَﺃَﻳْﺘُﻤُﻮﻫُﻢْ، ﺃَﻭْ ﺇِﺫَﺍ ﻟَﻘِﻴﺘُﻤُﻮﻫُﻢْ ﻓَﺎﻗْﺘُﻠُﻮﻫُﻢْ
“Охир замонда бу умматдан
бир қавм чиқади. Улар Қуръон
қироат қиладилар, аммо у
халқумларидан нари ўтмайди.
Уларнинг белгиси - сочни
қирдиришдир. Агар уларни
кўрсангиз ёки уларга
йўлиқсангиз, уларни ўлдиринг”.
[Ибн Можа "Сунан"да ривоят
қилган, 175]
Абдул Ваҳҳоб Нажднинг айнан
Бану Тамим қабиласидан эди
(шунинг учун, ҳозирда ўзини
“ваҳҳобий”лигидан уяладиган
айрим уни издошлари уни
Муҳаммад Тамимий деб
кўрсатишади) ва хадисда
айтилганидек, ўз фирқасига
кирадиганларни сочларини
қирдирар эди. Бу билан уларни
фирқасига киргунча
“кофир”ликда ўсган сочларни
олдириб (улар ўзларига
эргашмаган ҳаммани кофир
деб ҳисоблардилар)
“покланиш”ни назарда
тутардилар ва сочни қирдириб
юришни ўзларини
бошқалардан ажратиб турувчи
восита деб билардилар.
Тарихда рўй берган бу воқеа
ўша даврларда Макка
муфтийси бўлган Ахмад бин
Зайни Дахланнинг (1231-1304
х/1816-1886 м) «Дурару ссания
фи радди алал ваххабия»
китобида қўйидагича
келтирилган:
«ﻭﻓﻲ ﻗﻮﻟﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺳﻠﻢ
»ﺳﻴﻤﺎﻫﻢ ﺍﻟﺘﺤﻠﻴﻖ«ﺗﻨﺼﻴﺺ ﻋﻠﻰ
ﻫﺆﻻﺀ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﺍﻟﺨﺎﺭﺟﻴﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺸﺮﻕ
ﺍﻟﺘﺎﺑﻌﻴﻦ ﻟﻤﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﻓﻴﻤﺎ
ﺍﺑﺘﺪﻋﻪ؛ ﻷﻧﻬﻢ ﻛﺎﻥ ﻳﺄﻣﺮﻭﻥ ﻣﻦ ﺍﺗﺒﻌﻬﻢ
ﺃﻥ ﻳﺤﻠﻖ ﺭﺃﺳﻪ ﻻ ﻳﺘﺮﻛﻮﻧﻪ ﻳﻔﺎﺭﻕ
ﻣﺠﻠﺴﻬﻢ ﺇﺫﺍ ﺗﺒﻌﻬﻢ ﺣﺘﻰ ﻳﺤﻠﻘﻮﺍ ﺭﺃﺳﻪ
ﻭﻟﻢ ﻳﻘﻊ ﻣﺜﻞ ﺫﻟﻚ ﻗﻂ ﻣﻦ ﺃﺣﺪ ﻣﻦ
ﺍﻟﻔﺮ...ЕщёЮқорида айтганимиздек, Ибн
Абдул Ваҳҳоб Нажднинг айнан
Бану Тамим қабиласидан эди
(шунинг учун, ҳозирда ўзини
“ваҳҳобий”лигидан уяладиган
айрим уни издошлари уни
Муҳаммад Тамимий деб
кўрсатишади) ва хадисда
айтилганидек, ўз фирқасига
кирадиганларни сочларини
қирдирар эди. Бу билан уларни
фирқасига киргунча
“кофир”ликда ўсган сочларни
олдириб (улар ўзларига
эргашмаган ҳаммани кофир
деб ҳисоблардилар)
“покланиш”ни назарда
тутардилар ва сочни қирдириб
юришни ўзларини
бошқалардан ажратиб турувчи
восита деб билардилар.
Тарихда рўй берган бу воқеа
ўша даврларда Макка
муфтийси бўлган Ахмад бин
Зайни Дахланнинг (1231-1304
х/1816-1886 м) «Дурару ссания
фи радди алал ваххабия»
китобида қўйидагича
келтирилган:
«ﻭﻓﻲ ﻗﻮﻟﻪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺳﻠﻢ
»ﺳﻴﻤﺎﻫﻢ ﺍﻟﺘﺤﻠﻴﻖ«ﺗﻨﺼﻴﺺ ﻋﻠﻰ
ﻫﺆﻻﺀ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﺍﻟﺨﺎﺭﺟﻴﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺸﺮﻕ
ﺍﻟﺘﺎﺑﻌﻴﻦ ﻟﻤﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﻓﻴﻤﺎ
ﺍﺑﺘﺪﻋﻪ؛ ﻷﻧﻬﻢ ﻛﺎﻥ ﻳﺄﻣﺮﻭﻥ ﻣﻦ ﺍﺗﺒﻌﻬﻢ
ﺃﻥ ﻳﺤﻠﻖ ﺭﺃﺳﻪ ﻻ ﻳﺘﺮﻛﻮﻧﻪ ﻳﻔﺎﺭﻕ
ﻣﺠﻠﺴﻬﻢ ﺇﺫﺍ ﺗﺒﻌﻬﻢ ﺣﺘﻰ ﻳﺤﻠﻘﻮﺍ ﺭﺃﺳﻪ
ﻭﻟﻢ ﻳﻘﻊ ﻣﺜﻞ ﺫﻟﻚ ﻗﻂ ﻣﻦ ﺃﺣﺪ ﻣﻦ
ﺍﻟﻔﺮﻕ ﺍﻟﻀﺎﻟﺔ ﺍﻟﺘﻲ ﻣﻀﺖ ﻗﺒﻠﻬﻢ ﺃﻥ
ﻳﻠﺘﺰﻣﻮﺍ ﻣﺜﻞ ﺫﻟﻚ ﻓﺎﻟﺤﺪﻳﺚ ﺻﺮﻳﺢ ﻓﻴﻬﻢ
“Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи
ва салламнинг “уларнинг
белгиси - сочни қирдиришдир”
деган сўзларида машриқдан
чиқиб, Муҳаммад ибн Абдул
Ваҳҳобга, унинг бидъатларида
эргашган ана шу қавм
тўғрисида аниқ кўрсатма
бордир. Чунки улар ўзларига
эргашганларга бошини
қирдиришни буюрардилар.
Қачонки, кимдир уларга тобеъ
бўлса, бошидаги сочини
қирдирмагунча мажлисларини
тарк этишга рухсат
бермасдилар”.
ﻭﻛﺎﻥ ﺍﻟﺴﻴﺪ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺍﻻﻫﺪﻝ ﻣﻔﺘﻲ
ﺯﺑﻴﺪ ﻳﻘﻮﻝ ﻻ ﻳﺤﺘﺎﺝ ﺍﻥ ﻳﺆﻟﻒ ﺍﺣﺪ ﺗﺎﻟﻴﻔﺎ
ﻟﻠﺮﺩّ ﻋﻠﻰ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺑﻞ ﻳﻜﻔﻲ ﻓﻲ
ﺍﻟﺮﺩ ﻋﻠﻴﻪ ﻗﻮﻟﻪ ﺻّﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺳّﻠﻢ
)ﺳﻴﻤﺎﻫﻢ ﺍﻟﺘﺤﻠﻴﻖ(ﻓﺎﻧﻪ ﻟﻢ ﻳﻔﻌﻠﻪ ﺍﺣﺪ
ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺒﺘﺪﻋﺔ ﻏﻴﺮﻫﻢ
"Зобид шаҳрининг муфтийси
Саййид Абдуррахман ал-Ахдал
айтадилар: “Ибн Абдул-
Ваҳҳобга раддия сифатида бир
дона ҳам китоб ёзишга эҳтиёж
йўқ. Унинг адашувига раддия
сифатида Пайғамбар
соллаллоҳу алайҳи ва
салламнинг “уларнинг белгиси -
сочни қирдиришдир” деган
сўзларининг ўзигина кифоя
қилади. Батаҳқиқ, булардан
бошқа бирор-бир бидъатчи бу
ишни қилмагандир”.
[Ахмад бин Зайни Дахлан
«Дурару ссания фи радди алал
ваххабия»]
ҳурматли муфтийси Шайх
Дахланни ваҳҳобийлар
ёлғончига чиқармоқчи бўлиб,
унга жуда кўп туҳматлар
ёғдирганлар.
Бироқ, Ибн Абдул-Ваҳҳобни
тарафдорларининг сочларини
қирдириш одати бўлганлигини
тасдиқлаб, Ибн Абдул-
Ваҳҳобнинг набираси Абдул-
Азиз бин Хамд қуйидагиларни
ёзган:
“Бошини қирдирмаган одамни
жазолаш ва мол-мулкини
мусодара қилишга келсак,
бунга руҳсат йўқ ва буни
қиладиган одамга ман
қилинади. Чунки сочни
қирдирмаслик таъқиқланган
эмас. Ҳукумат вакили буни
(сочни қирдирмасликни)
таъқиқлайди, чунки сочни
қирдириш бизнинг
одатимиздир ва уни
аҳмоқлардан бошқа хеч ким
тарк этмайди. Бу таъқиқ танзих
бўлган таъқиқдир, ҳаромни
йўлини тўсувчи қатъий таҳрим
эмас. Шунингдек, кофирлар
бизни замонда сочларини
қирдирмайдилар, сочни
қирдирмаслик эса уларга
ўхшашлик бўлади”.
(Ушбу сўзлар Наждликларни
ўтмишдаги етакчиларини
хатлари тўпланган “ар-Расаилу
вал-масаилу Наждия” номи
билан Саудияда яқинда чоп
этилган китобнинг "...ЕщёАлбатта, Макканинг ушбу
ҳурматли муфтийси Шайх
Дахланни ваҳҳобийлар
ёлғончига чиқармоқчи бўлиб,
унга жуда кўп туҳматлар
ёғдирганлар.
Бироқ, Ибн Абдул-Ваҳҳобни
тарафдорларининг сочларини
қирдириш одати бўлганлигини
тасдиқлаб, Ибн Абдул-
Ваҳҳобнинг набираси Абдул-
Азиз бин Хамд қуйидагиларни
ёзган:
“Бошини қирдирмаган одамни
жазолаш ва мол-мулкини
мусодара қилишга келсак,
бунга руҳсат йўқ ва буни
қиладиган одамга ман
қилинади. Чунки сочни
қирдирмаслик таъқиқланган
эмас. Ҳукумат вакили буни
(сочни қирдирмасликни)
таъқиқлайди, чунки сочни
қирдириш бизнинг
одатимиздир ва уни
аҳмоқлардан бошқа хеч ким
тарк этмайди. Бу таъқиқ танзих
бўлган таъқиқдир, ҳаромни
йўлини тўсувчи қатъий таҳрим
эмас. Шунингдек, кофирлар
бизни замонда сочларини
қирдирмайдилар, сочни
қирдирмаслик эса уларга
ўхшашлик бўлади”.
(Ушбу сўзлар Наждликларни
ўтмишдаги етакчиларини
хатлари тўпланган “ар-Расаилу
вал-масаилу Наждия” номи
билан Саудияда яқинда чоп
этилган китобнинг "Китабул
жавахирил мудийя" деб
номланган 4-чи жилдида
келтирилган, қуйида шу
сахифани "скан"и келтирилади)
Ўша даврларда яшаган, Ахли
суннанинг ханафий мазҳаби
муҳаққиқ олими Ибн Обидин
раҳимаҳуллоҳ (1198-1252
х/1784-1836 м), “Раддул
Мухтор” китобларининг “Ибн
Абдул Ваҳҳобнинг издошлари
бўлган замонамизнинг
хаворижлари тўғрисида”
бобида қуйидагиларни
айтадилар:
ﻭﺍﻻ ﻓﻴﻜﻔﻲ ﻓﻴﻬﻢ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻫﻢ ﻛﻔﺮ ﻣﻦ
ﺧﺮﺟﻮﺍ ﻋﻠﻴﻪ، ﻛﻤﺎ ﻭﻗﻊ ﻓﻲ ﺯﻣﺎﻧﻨﺎ ﻓﻲ
ﺃﺗﺒﺎﻉ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺍﻟﺬﻳﻦ
ﺧﺮﺟﻮﺍ ﻣﻦ ﻧﺠﺪ ﻭﺗﻐﻠّﺒﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺤﺮﻣﻴﻦ،
ﻭﻛﺎﻧﻮﺍ ﻳﻨﺘﺤﻠﻮﻥ ﻣﺬﻫﺐ ﺍﻟﺤﻨﺎﺑﻠﺔ، ﻟﻜﻨﻬﻢ
ﺍﻋﺘﻘﺪﻭﺍ ﺃﻧﻬﻢ ﻫﻢ ﺍﻟﻤﺴﻠﻤﻮﻥ ﻭﺃﻥ ﻣﻦ
ﺧﺎﻟﻒ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻫﻢ ﻣﺸﺮﻛﻮﻥ، ﻭﺍﺳﺘﺒﺎﺣﻮﺍ
ﺑﺬﻟﻚ ﻗﺘﻞ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﺴﻨّﺔ ﻗﺘﻞ ﻋﻠﻤﺎﺋﻬﻢ ﺣﺘﻰ
ﻛﺴﺮ ﺍﻟﻠﻪ ﺷﻮﻛﺘﻬﻢ ﻭﺧﺮﺏ ﺑﻼﺩﻫﻢ ﻭﻇﻔﺮ
ﺑﻬﻢ ﻋﺴﺎﻛﺮ ﺍﻟﻤﺴﻠﻤﻴﻦ ﻋﺎﻡ ﺛﻼﺙ ﻭﺛﻼﺛﻴﻦ
ﻭﻣﺎﺋﺘﻴﻦ ﻭﺃﻟﻒ
“Хавориж деб аташ учун ўзлари
қарши чиққанларни кофир деб
эътиқод қилишлари кифоя
қилади, ҳудди замонамизда
воқеъ бўлгани каби, ибн Абдул
Ваҳҳобнинг издошлари
Нажддан чиқиб ва икки
Ҳарамни эгаллашди. Улар
ўзларини ханбалий мазҳабида
деб билиб, бироқ фақат
ўзларинигина мусулмон деб
ҳисоблаб, уларга хилоф бўлган
барчани мушрик деб эътиқод
қилишди. Шундай қилиб, Ахли
суннадагиларни ўлдириш ва
уларнинг олимларини
ўлдиришни ўзларига ҳалол
ҳисобладилар, токи Аллоҳ
таъоло уларни шавкати ва
мулкидан маҳрум қилиб,
шаҳарларини вайрон
қилгунига ва мусулмонлар
қўшини уларни устидан 1233
йилда зафар қозонгунига
қадар”.
[Раддул Мухтор алад Дуррил
Мухтор», 4 ж., 262 с.]
Хаммага керакли нарсани йозибсизлар ALLOH Рози булсин
Хизбит тахрир хакида йозилар илтимос.Улар хамма жойга йозиб одамларни давлатга Карши чикишга дават килишобди динга йанги кирганлар адашиб колмасин