Ышаныч

– Балам, Хәят... – Авыр сынау кичереп, ерак аралардан өенә кайтып кергән Нәфисәнең иреннәреннән калтыранып чыккан беренче сүзләр шушы булды. – Зинһар, кичер мине... Мин сине беренче булып сөя алмадым. Күк...

– На, малкай!.. – Гомердә булмаганча, юлчы карт үзе дә җенне хәтерләткән алалы-колалы атын куалый башлады. – На! На!..

Ташның бер башына ай уелган иде, шуннан кабер ташы икәнне белделәр дә инде. Хәлим табылдык ташны торгызырга уйлады, әмма, күпме генә көчәнсә дә, аны урыныннан да кузгата алмады.