Напрыканцы ліпеня сваё 90-годдзе адзначыла Надзея Андрэеўна Гінч з вёскі Грынкі 1.
Яна нарадзілася 28 ліпеня 1934 года дружнай сям'і Трахімікаў. Бацька - Андрэй Мікалаевіч і маці Софья Аляксандраўна - былі людзьмі добра адукаванымі. Таму і Надзея ўжо з пяці гадоў добра чытала і пісала, і зараз памятае свае першыя кніжкі. Андрэй Мікалаевіч быў чалавекам вельмі актыўным і неабыякавым да лёсу беларусаў. У 1921 годзе ў Вільні ствараецца " Таварыства беларускай мовы ". Яго асноўная задача была - распаўсёджанне беларускай мовы сярод насельніцтва. У Грынках стваральнікам такога таварыства і стаў Андрэй Мікалаевіч Трахімік. У складзе таварыства разам з многімі аднавяскоўцамі была і Софья Аляксандраўна . Гурток вёў асветніцкую работу, ставіліся п'есы на беларускай мове - " Паўлінка ", " Прымакі", Раскіданае гняздо ", спявалі беларускія песні.
Амаль перад вайной Андрэя Мікалаевіча запрасілі на працу ў Свіслацкае РайФА. Сям'я жыла на кватэры. А калі пачалася вайна, ён нават не паспеў прысці ў ваенкамат, каб пайсці ў Армію і абараняць сваю краіну : так хутка фашысты з'явіліся ў Свіслачы. З пачаткам вайны сям'я пераехала зноў у Грынкі.
Надзея Андрэеўна добра памятае лютаўскі дзень 1942 года. Немцы зайшлі ў дом, каб арыштаваць бацьку. Ён спакойна пагладзіў Надзею па галаве і ўсміхнууся.
Больш яна яго жывым не бачыла. Бацьку і яшчэ 40 жыхароў розных навакольных вёсак расстралялі за сувязь з партызанамі ва ўрочышчы Вішнявец і закапалі ў яме. І толькі пасля Перамогі па просьбе родзічаў, растраляныя былі перазахаронены на могілках ля старой царквы г. Свіслач.
Апасля вайны маці, Соф'я Аляксандраўна, разам са сваёй гаспадаркай, падалася ў калгас. Тут і працавала, і адна гадавала сваю Надзею, марыла, каб дачушка атрымала добрую адукацыю.
Але Надзея скончыла 7 класаў ў Грынкаў, а вось у Свіслачы, дзе трэба было плаціць за вучобы ды здымаць жаллё, не змагла вучыцца. Маці на той час моцна захварэла. На руках у Надзеі былі два хворых родных чалавека : матуля і бабуля, якім трэба была дапамога. Таму яна пайшла працаваць у швейную арцель.
А ў 1964 годзе яна выйшла замуж за свайго аднавяскоўца Яўгенія Вікенц'евіча Гінч. Прыгожы, стройны - Яўген адслужыў у Арміі і быў завідным жаніхом у Грынках. Першы шафёр у калгасе, старанны, працавіты, сціплы. Ён ужо два годы праважаў з танцаў Надзею. І вось усё ж такі вяселле...
Жылі дружна. Сталі будаваць свой дом, які атрымаўся ўтульным і светлым. Тут нарадзіліся іх дзеці : сынок і дачка. Дзеці даўно ўжо атрымаліі добрую адукацыю, адляцелі, нібыта птушкі, з бацькоўскага гнязда. Дачка Алена зараз разам з сям'ёю жыве ў Мінску. А Надзея Андрэеўна не нарадуецца свайму зяцю, які адносіцца да яе нібыта родны сын. На зімку дачка з зяцем вязуць Надзею Андрэеўну ў Мінск. Ёй тут добра і ўтульна, есць свой светлы пакой. Але Надзея Андрэеўна вельмі сумуе па роднай вёсцы, па сваей хаце, дзе праляцела яе жыццё. Па лаўцы, куды і зараз збіраюцца не шматлікія сталыя жанчыны, каб перакінуцца навінамі.
Сына Мікалая лёс закінуў у Брэсцкую вобласць. Там ён працаваў заатэхнікам. Зараз ужо на пенсіі і цешыцца і дзецьмі, і ўнукамі ! Стараецца як мага часцей прыехаць сям'ёй да матулі. А наогул у юбіляршы 5 унукаў і 12 праўнукаў. Багатая бабуля!
Надзея Андрэеўна амаль усё працоўнае жыцце працавала ў калгасе паляводам. Раней кожныя працавітыя рукі былі ў пашане, бо вельмі шмат было ручной працы. І сеялі, і жалі, і рвалі: ад ранку да позняга вечары. А вечарам трэба было ўвіхацца па гаспадарцы : трымалі і свіней, і кароўку, і гавец. Прала, ткала, абшывала ўсю сям'ю. Сціплая, працалюбівая, адказная , яна заўсёды атрымоўвала за сваю працу граматы і падзякі, і добрыя падарункі. Пайшоўшы на пенсію, яшчэ шмат год " бегала " на дапамогу ў калгас, калі " па зарэз" патрэбны былі ўмелыя рукі.
Даўно няма побач яе другой палавінкі, чалавека , які у любы момант быў апорай і дарадцам для жонкі. Яны заўсёды жылі , разумеючы адзін аднаго. За сваё жыццё Надзея Андрэеўна ні з кім не сварылася, ні пра каго не сказала дрэннага слова, ніколі не займалася плёткамі. Пражыла свае дзевяноста гадоў сціпла і годна ў сваёй любай вёсцы, месцы, дзе кожны дзень быў і будзе напоўнены сонечным святлом і добрымі надзеямі !
У дзень юбілею хата юбіляршы напоўнілася гасцямі. Павіншаваць з нагоды юбілею завіталі старшыня прафсаюзнай арганізацыі мясцовай гаспадаркі Аляксандра Забалоцкая, старшыня ветэранскай арганізацыіі Марыя Самалевіч, работнік Грынкаўскага сектара клубнай і бібліятэчнай работы Святлана Гінч. Пажадалі Надзеі Андрэеўне моцнага здароўя і доўгіх гадоў жыцця. Уручылі ёй падарункі і кветкі.
Мы сардэчна жадаем Надзеі Андрэеўны моцнага здароўя !
Цеплыні ад родных і блізкіх, павагі ад суседзяў, пяшчоты і сонца кожны дзянёк !
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 6