Դարբինյանների Տոհմը 1720թ Darbinyanneri Tohm

Դարբին Ռաֆիկ

Դարբինյան Ռաֆիկը իր ժառանգների հետ Дарбинян Рафик со своими потомкам

Ազգի մեծերը

Ալաշկերտ Յոնջալու, գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Բիթլիսի վիլայեթի Բուլանըխի գավառակում։ Գտնվում էր Կոփ գյուղաքաղաքից 8 կմ հյուսիս-արևմուտք՝ Արածանիի ձախակողմյան վտակ Կոփի արգավանդ հովտում։ Պատմություն Յոնջալուն հանդիսացել է գավառակի նշանավոր գյուղերից։ Գյուղում հայտնաբերվել է մ.թ.ա. 1114 թ.-ի Ասորեստանի Թգլաթապասար թագավորի սեպագիր արձանագրություն, որտեղ ասվում է, որ վերջինս գրավել է Նաիրի աշխարհը։ 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ գյուղը ավերվել է, իսկ բնակիչները կողոպտվել են կամ տարագրվել։ Բնակչություն XX դարի սկզբին ուներ 300 տուն բնակիչ, որից 263-ը՝ հայեր էին։ Տնտեսություն Բնակչության հիմնական զբաղմունքը անասնապահությունն ու երկրագործությունն էր։ Պատմամշակութային կառույցներ Յոնջալուն ու

Ալաշկերտի տեսարան Կոորդինատներ: 39°47′53″ հս․ լ. 42°40′28″ ավ. ե. Երկիր- Թուրքիա Թուրքիա Քաղաքապետ- Մեհմեդ Նուրի Չելիկ Այլ անվանումներ- Ալաշգերտ, Էլիշկերտ, Թոփրագգալե, Թոփրագդալա, Թոփրախկալա, Թոփրակկալա, Թոփրաղկալա, Թոփրաքկալե, Թոփրաքքալե, Վալաշակերտ, Վաղարշակերտ, Վաղարշկերա Մակերես- 1545.18 կմ² ԲԾՄ- 1700 մ Կլիմայի տեսակ- զով Պաշտոնական լեզու- թուրքերեն,քրդերեն Բնակչություն- 11247 մարդ (2012) Խտություն- 25 մարդ/կմ² Ազգային կազմ- Թուրքեր,քրդեր Կրոնական կազմ- Շիա մուսուլման Տեղաբնականուն- ալաշկերտցի Ժամային գոտի- UTC+2

Բնակչություն Միջնադարում Ալաշկերտը, մյուս գյուղաքաղաքների նման ունեցել է մինչև 10.000 բնակիչ։ Ըստ հիշատակությունների՝ 18-րդ դարի վերջերին Ալաշկերտն ունեցել է 1300 տուն կամ 6500-7000 բնակիչ։ 1877-1878 թվականներին նա ուներ 1869 բնակիչ, որի մոտավորապես կեսը հայեր էին, իսկ մյուս կեսը՝ քրդեր ու թուրքեր: 20-րդ դարի սկզբին նրա բնակչության թիվը շուրջ երկու հազար մարդու էր հասնում, իսկ 20-րդ դարի 60-ական թվականներին մոտ 4000 մարդու, գրեթե բացառապես քրդեր ու թուրքեր։ Ալաշկերտում այժմ հայեր չկան։ Թուրք և քուրդ կեղեքիչների կողմից գործադրվող հարստահարության պատճառով հայերի մի մասը 1828 թվականին և 1878 թվականին գաղթել է և տեղավորվել հիմնականում ներկայիս Մարտունու և Հոկտեմբերյանի շրջաններում; Նրանց բնակե

Ալաշկերտի Պատմությունը Ալաշկերտը Հայաստանի հնագույն բնակավայրերից է։ Այն գոյություն ունի դեռևս ուրարտական ժամանակներից՝ մ.թ.ա. 8-րդ դարից։ Ըստ հայկական աղբյուրների՝ Ալաշկերտը հիմնադրվել է մ.թ. 2-րդ դարի վերջում Վաղարշ Ա թագավորի ձեռքով և նրա անունով էլ կոչվել է Վաղարշակերտ։ Համանուն շրջանի հետ միասին Վաղարշակերտ-Ալաշկերտը մինչև 439 թվականը պատկանում էր Լուսավորչի տան կաթողիկոսներին, որոնց վերջին ներկայացուցիչ Սահակ Պարթևի մահից հետո, նրանց պատկանող մյուս տիրույթների հետ միասին, Վաղարշակերտը նույնպես անցնում է Մամիկոնյանների ձեռքը։ 7-րդ դարում այն գրավում են արաբները։ 10-րդ դարի սկզբին Ալաշկերտ դիմադրեց երկիր ներխուժած արաբներին և նրանց հետ դաշնակցած Գագիկ Արծրունու զորքերին։ Հովհաննես Դրասխա

Դարբինյան ազգանունը տարբեր լեզուներով Հայերեն                    Դարբինյան Русской                     Кузнецов Aнглийском               Blacksmiths Азербайджанский     dəmirçiləri Украинский               Kовалів

Դարբինյան մեդալներ

Դարբինյաների հայտնաբերված ճյուղերը նոր արմատներ են ձգտել ու նոր ճյուղեր տարածել Շամշադինի, Մարտունու, Անիի, Հոկտեմբերյանի և Հայաստանի այլ շրջաններում, ինչպես նաև Վրաստանում, իսկ շատերն անհետացել են աշխարհի << Հայկական քարտեզի >> միջօրեականներում, տարրալուծվելով ով գիտե որ ազգի տոհմածառի սաղարթների մեջ: Սակայն գնանք մեկ ճյուղով ու հասնենք Մեծ Շահրիար-Նալբանդյան: Տոնախմբություն է Արաքսի ձախ ափին, Հոկտեմբերյանի շրջանի նախկին Մեծ Շահրիար, ներկայիս բարեշեն ու բերքառատ Նալբանդյան գյուղում: Մեծ Շահրիար…. Այդպես է կոչվել փոքրից տարբերվելու համար: Սակայն իրականում երկուսն էլ փոքր են եղել: Ալեհեր Մասիսների հայացքի ներքո դրանք դարեր շարունակ լցվել են գաղթականներով ու դատարկվել` տրորվելով օտար նվաճողներ