Предыдущая публикация
Когда скучает по кому-то человек,
То у него внутри как будто кто-то плачет,
Страдает, ноет, тает, словно снег,
А боль, тоску улыбка грусти прячет.
И нет лекарства, чтоб унять ту боль,
То сАднящее чувство вряд ли
успокоит,
Так и живёт, отыгрывая роль,
А за улыбкой этот кто-то слёзно воет.
İnsan birini özlediğinde sanki içinde biri ağlıyormuş gibi, Acı çekiyor, sızlıyor, kar gibi eriyor, Ve hüznün gülümsemesi acıyı ve melankoliyi gizliyor. Ve bu acıyı hafifletecek bir ilaç yok, Bu ham duygunun sakinleşmesi pek mümkün değil, Bu yüzden yaşıyor, bir rol oynuyor, Ve gülümsemenin arkasında bu biri ağlamaklı bir şekilde uluyor.
Следующая публикация
Комментарии 3