Предыдущая публикация
Дуои рӯзи душанбе
دعای روز دوشنبه
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
Ба номи Худованди бахшандаи меҳрубон
به نام خداوند بخشنده مهربان
الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى لَمْ يُشْهِدْ أَحَداً حِينَ فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ وَ لَا اتَّخَذَ مُعِيناً حِينَ بَرَأَ النَّسَمَات لَمْ يُشَارَكْ فِى الْإِلٰهِيَّةِ وَ لَمْ يُظاهَرْ فِى الْوَحْدَانِيَّةِ كَلَّتِ الأَلْسُنُ عَنْ غَايَةِ صِفَتِهِ وَ الْعُقُولُ عَنْ كُنْهِ مَعْرِفَتِهِ وَ تَوَاضَعَتِ الْجَبابِرَةُ لِهَيْبَتِهِ وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِخَشْيَتِهِ وَ انْقَادَ كُلُّ عَظِيمٍ لِعَظَمَتِهِ فَلَكَ الْحَمْدُ مُتَواتِراً مُتَّسِقاً وَ مُتَوالِياً مُسْتَوْسِقاً وَ صَلَوَاتُهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ أَبَداً وَ سَلامُهُ دَائِماً سَرْمَداً
Ситоиш барои Худовандест, ки ҳангоми офариниши осмонҳову замин касеро гувоҳ нагирифт ва ҳангоми эҷоди ҷондорон ёваре интихоб накард; дар маъбуд будан анбозу ҳамтое надорад ва дар яктоияш ниёз ба пуштибонӣ надорад; забонҳо аз баёни ниҳояти васфаш дармонда ва хирадҳо аз жарфои шинохташ вомонда аст ва гарданкашон дар баробари азаматаш фурӯтан ва чеҳраҳо аз бими ӯ дар тангно афтода ва ҳар бузурге дар баробари бузургияш таслим гаштааст. Пас ситоиши паёпай ва пайваста ва дунболадору пойдор фақат махсуси туст ва раҳмати ҳамешагӣ ва дуруди ҷовидон ва бепоёни ӯ бар Расулаш бод.
ستایش برای خداوندی است که هنگام آفرینش آسمانها و زمین کسی را گواه نگرفت و هنگام ایجاد جانداران یاوری انتخاب نکرد؛ در معبود بودن انباز و همتایی ندارد و در یکتاییاش نیاز به پشتیبانی ندارد؛ زبانها از بیان نهایت وصفش درمانده و خردها از ژرفای شناختش وامانده است و گردنکشان در برابر عظمتش فروتن و چهرهها از بیم او در تنگنا افتاده و هر بزرگی در برابر بزرگیش تسلیم گشته است. پس ستایش پیاپی و پیوسته و دنباله دار و پایدار فقط مخصوص تو است و رحمت همیشگی و درود جاویدان و بیپایان او بر رسولش باد.
اللّٰهُمَّ اجْعَلْ أَوَّلَ يَوْمِى هٰذَا صَلاحاً وَ أَوْسَطَهُ فَلاحاً وَ آخِرَهُ نَجَاحاً وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ يَوْمٍ أَوَّلُهُ فَزَعٌ وَ أَوْسَطُهُ جَزَعٌ وَ آخِرُهُ وَجَعٌ
Худоё, ибтидои имрӯзамро хайру салоҳ ва миёнаи имрӯзамро растагорӣ ва поёнашро комёбӣ бигардон ва ба ту паноҳ меоварам аз рӯзе, ки оғозаш шеван ва миёнааш бе тобӣ ва поёнаш дардмандист.
خدایا، ابتدای امروزم را خیر و صلاح و میانة امروزم را رستگاری و پایانش را کامیابی بگردان و به تو پناه میآورم از روزی که آغازش شیون و میانهاش بی تابی و پایانش دردمندی است.
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْتَغْفِرُكَ لِكُلِّ نَذْرٍ نَذَرْتُهُ وَ كُلِّ وَعْدٍ وَعَدْتُهُ وَ كُلِّ عَهْدِ عَاهَدْتُهُ ثُمَّ لَمْ أَفِ بِهِ
Худоё, аз ту омурзиш мехоҳам барои ҳар назре, ки кардам ва ҳар ваъдае, ки додам ва ҳар паймоне, ки бастам, сипас ба он вафо ва амал накардам.
خدایا، از تو آمرزش میخواهم برای هر نذری که کردم و هر وعدهای، که دادم و هر پیمانی، که بستم، سپس به آن وفا و عمل نکردم.
وَ أَسْأَلُكَ فِى مَظَالِمِ عِبَادِكَ عِنْدِى فَأَيُّما عَبْدٍ مِنْ عَبِيدِكَ أَوْ أَمَةٍ مِنْ إِمَائِكَ كَانَتْ لَهُ قِبَلِى مَظْلِمَةٌ ظَلَمْتُهَا إِيَّاهُ فِى نَفْسِهِ أَوْ فِى عِرْضِهِ أَوْ فِى مَالِهِ أَوْ فِى أَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ أَوْ غِيبَةٌ اغْتَبْتُهُ بِهَا أَوْ تَحَامُلٌ عَلَيْهِ بِمَيْلٍ أَوْ هَوَىً أَوْ أَنَفَةٍ أَوْ حَمِيَّةٍ أَوْ رِيَاءٍ أَوْ عَصَبِيَّةٍ غَائِباً كَانَ أَوْ شَاهِداً وَ حَيّاً كَانَ أَوْ مَيِّتاً فَقَصُرَتْ يَدِى وَ ضَاقَ وُسْعِى عَنْ رَدِّهَا إِلَيْهِ وَ التَّحَلُّلِ مِنْهُ
Ва аз ту пардохти ҳуқуқи бандагонатро, ки бар ӯҳда дорам, дархост мекунам. Пас ҳар бандае аз бандагонат ва ҳар канизе аз канизонат, ки ӯро назди ман ҳаққе поймол шуда бошад, ки дар он ба ҷон ё обрӯ ё мол ё хонаводааш ё фарзандаш ситам раво доштаам ё ғайбате аз ӯ кардаам ё бар асари майли худ ё хоҳиши дил ё такаббур ё хашм ё худнамоӣ ё таассуб бар ӯ боре ниҳодаам, ин банда ё канизат ғоиб бошад ё ҳозир, зинда бошад ё мурда ва дастам кӯтоҳ шуда ва тавоноиям ба пардохти он ҳақ намерасад ё талаби ҳалолият аз ӯст.
و از تو پرداخت حقوق بندگانت را که بر عهده دارم، درخواست میکنم. پس هر بندهای از بندگانت و هر کنیزی از کنیزانت که او را نزد من حقی پایمال شده باشد که در آن به جان یا آبرو یا مال یا خانوادهاش یا فرزندش ستم روا داشتهام یا غیبتی از او کردهام یا بر اثر میل خود یا خواهش دل یا تکبّر یا خشم یا خودنمایی یا تعصّب بر او باری نهادهام، این بنده یا کنیزت غایب باشد یا حاضر، زنده باشد یا مُرده و دستم کوتاه شده و توانایام به پرداخت آن حق نمیرسد یا طلب حلالیت از اوست.
فَأَسْأَلُكَ يَا مَنْ يَمْلِكُ الْحَاجَاتِ وَ هِىَ مُسْتَجِيبَةٌ لِمَشِيَّتِهِ وَ مُسْرِعَةٌ إِلَىٰ إِرادَتِهِ أَنْ تُصَلِّىَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُرْضِيَهُ عَنِّى بِمَا شِئْتَ وَ تَهَبَ لِى مِنْ عِنْدِكَ رَحْمَةً إِنَّهُ لَا تَنْقُصُكَ الْمَغْفِرَةُ وَ لَا تَضُرُّكَ الْمَوْهِبَةُ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
Пас аз ту мехоҳам, эй касе, ки рафъи ниёзҳо дар ихтиёри ӯст ва ҳоҷатҳо дар баробари хостаи ӯ иҷобатпазир ва ба сӯи иродааш шитобонанд, ки бар Муҳаммад ва хонадони Муҳаммад дуруд фиристӣ ва он бандаро, ки бар ӯ ситаме кардам ҳаргуна ки хоҳӣ аз ман розӣ гардонӣ ва аз сӯи худ маро раҳмат ато кунӣ, чун омурзидан аз ту кам накунад ва бахшидан ба ту зиён нарасонад. Эй меҳрубонтарини меҳрубонон.
پس از تو میخواهم، ای کسی که رفع نیازها در اختیار اوست و حاجتها در برابر خواستة او اجابتپذیر و به سوی ارادهاش شتابانند که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی و آن بنده را که بر او ستمی کردم هرگونه که خواهی از من راضی گردانی و از سوی خود مرا رحمت عطا کنی، چون آمرزیدن از تو کم نکند و بخشیدن به تو زیان نرساند، ای مهربانترین مهربانان.
اللّٰهُمَّ أَوْلِنِى فِى كُلِّ يَوْمِ اثْنَيْنِ نِعْمَتَيْنِ مِنْكَ ثِنْتَيْنِ سَعادَةً فِى أَوَّلِهِ بِطَاعَت وَ نِعْمَةً فِى آخِرِهِ بِمَغْفِرَتِكَ يَا مَنْ هُوَ الْإِلٰهُ وَ لَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ سِوَاهُ
Худоё, дар ҳар рӯзи душанбе аз сӯи хеш ду неъмат ба ман ато кун: хушбахтӣ ба бандагиятро дар оғозаш ва неъмати омурзишатро дар поёнаш, эй он ки танҳо ӯ шоистаи парастиш аст ва ҷуз ӯ касе гуноҳонро наёмурзад.
خدایا، در هر روز دوشنبه از سوی خویش دو نعمت به من عطا کن: خوشبختی به بندگیّت را در آغازش و نعمت آمرزشت را در پایانش، ای آن که تنها او شایستة پرستش است و جز او کسی گناهان را نیامرزد.Дуои рӯзи душанбе
دعای روز دوشنبه
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
Ба номи Худованди бахшандаи меҳрубон
به نام خداوند بخشنده مهربان
الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى لَمْ يُشْهِدْ أَحَداً حِينَ فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ وَ لَا اتَّخَذَ مُعِيناً حِينَ بَرَأَ النَّسَمَات لَمْ يُشَارَكْ فِى الْإِلٰهِيَّةِ وَ لَمْ يُظاهَرْ فِى الْوَحْدَانِيَّةِ كَلَّتِ الأَلْسُنُ عَنْ غَايَةِ صِفَتِهِ وَ الْعُقُولُ عَنْ كُنْهِ مَعْرِفَتِهِ وَ تَوَاضَعَتِ الْجَبابِرَةُ لِهَيْبَتِهِ وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِخَشْيَتِهِ وَ انْقَادَ كُلُّ عَظِيمٍ لِعَظَمَتِهِ فَلَكَ الْحَمْدُ مُتَواتِراً مُتَّسِقاً وَ مُتَوالِياً مُسْتَوْسِقاً وَ صَلَوَاتُهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ أَبَداً وَ سَلامُهُ دَائِماً سَرْمَداً
Ситоиш барои Худовандест, ки ҳангоми офариниши осмонҳову замин касеро гувоҳ нагирифт ва ҳангоми эҷоди ҷондорон ёваре интихоб накард; дар маъбуд будан анбозу ҳамтое надорад ва дар яктоияш ниёз ба пуштибонӣ надорад; забонҳо аз баёни ниҳояти васфаш дармонда ва хирадҳо аз жарфои шинохташ вомонда аст ва гарданкашон дар баробари азаматаш фурӯтан ва чеҳраҳо аз бими ӯ дар тангно афтода ва ҳар бузурге дар баробари бузургияш таслим гаштааст. Пас ситоиши паёпай ва пайваста ва дунболадору пойдор фақат махсуси туст ва раҳмати ҳамешагӣ ва дуруди ҷовидон ва бепоёни ӯ бар Расулаш бод.
ستایش برای خداوندی است که هنگام آفرینش آسمانها و زمین کسی را گواه نگرفت و هنگام ایجاد جانداران یاوری انتخاب نکرد؛ در معبود بودن انباز و همتایی ندارد و در یکتاییاش نیاز به پشتیبانی ندارد؛ زبانها از بیان نهایت وصفش درمانده و خردها از ژرفای شناختش وامانده است و گردنکشان در برابر عظمتش فروتن و چهرهها از بیم او در تنگنا افتاده و هر بزرگی در برابر بزرگیش تسلیم گشته است. پس ستایش پیاپی و پیوسته و دنباله دار و پایدار فقط مخصوص تو است و رحمت همیشگی و درود جاویدان و بیپایان او بر رسولش باد.
اللّٰهُمَّ اجْعَلْ أَوَّلَ يَوْمِى هٰذَا صَلاحاً وَ أَوْسَطَهُ فَلاحاً وَ آخِرَهُ نَجَاحاً وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ يَوْمٍ أَوَّلُهُ فَزَعٌ وَ أَوْسَطُهُ جَزَعٌ وَ آخِرُهُ وَجَعٌ
Худоё, ибтидои имрӯзамро хайру салоҳ ва миёнаи имрӯзамро растагорӣ ва поёнашро комёбӣ бигардон ва ба ту паноҳ меоварам аз рӯзе, ки оғозаш шеван ва миёнааш бе тобӣ ва поёнаш дардмандист.
خدایا، ابتدای امروزم را خیر و صلاح و میانة امروزم را رستگاری و پایانش را کامیابی بگردان و به تو پناه میآورم از روزی که آغازش شیون و میانهاش بی تابی و پایانش دردمندی است.
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْتَغْفِرُكَ لِكُلِّ نَذْرٍ نَذَرْتُهُ وَ كُلِّ وَعْدٍ وَعَدْتُهُ وَ كُلِّ عَهْدِ عَاهَدْتُهُ ثُمَّ لَمْ أَفِ بِهِ
Худоё, аз ту омурзиш мехоҳам барои ҳар назре, ки кардам ва ҳар ваъдае, ки додам ва ҳар паймоне, ки бастам, сипас ба он вафо ва амал накардам.
خدایا، از تو آمرزش میخواهم برای هر نذری که کردم و هر وعدهای، که دادم و هر پیمانی، که بستم، سپس به آن وفا و عمل نکردم.
وَ أَسْأَلُكَ فِى مَظَالِمِ عِبَادِكَ عِنْدِى فَأَيُّما عَبْدٍ مِنْ عَبِيدِكَ أَوْ أَمَةٍ مِنْ إِمَائِكَ كَانَتْ لَهُ قِبَلِى مَظْلِمَةٌ ظَلَمْتُهَا إِيَّاهُ فِى نَفْسِهِ أَوْ فِى عِرْضِهِ أَوْ فِى مَالِهِ أَوْ فِى أَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ أَوْ غِيبَةٌ اغْتَبْتُهُ بِهَا أَوْ تَحَامُلٌ عَلَيْهِ بِمَيْلٍ أَوْ هَوَىً أَوْ أَنَفَةٍ أَوْ حَمِيَّةٍ أَوْ رِيَاءٍ أَوْ عَصَبِيَّةٍ غَائِباً كَانَ أَوْ شَاهِداً وَ حَيّاً كَانَ أَوْ مَيِّتاً فَقَصُرَتْ يَدِى وَ ضَاقَ وُسْعِى عَنْ رَدِّهَا إِلَيْهِ وَ التَّحَلُّلِ مِنْهُ
Ва аз ту пардохти ҳуқуқи бандагонатро, ки бар ӯҳда дорам, дархост мекунам. Пас ҳар бандае аз бандагонат ва ҳар канизе аз канизонат, ки ӯро назди ман ҳаққе поймол шуда бошад, ки дар он ба ҷон ё обрӯ ё мол ё хонаводааш ё фарзандаш ситам раво доштаам ё ғайбате аз ӯ кардаам ё бар асари майли худ ё хоҳиши дил ё такаббур ё хашм ё худнамоӣ ё таассуб бар ӯ боре ниҳодаам, ин банда ё канизат ғоиб бошад ё ҳозир, зинда бошад ё мурда ва дастам кӯтоҳ шуда ва тавоноиям ба пардохти он ҳақ намерасад ё талаби ҳалолият аз ӯст.
و از تو پرداخت حقوق بندگانت را که بر عهده دارم، درخواست میکنم. پس هر بندهای از بندگانت و هر کنیزی از کنیزانت که او را نزد من حقی پایمال شده باشد که در آن به جان یا آبرو یا مال یا خانوادهاش یا فرزندش ستم روا داشتهام یا غیبتی از او کردهام یا بر اثر میل خود یا خواهش دل یا تکبّر یا خشم یا خودنمایی یا تعصّب بر او باری نهادهام، این بنده یا کنیزت غایب باشد یا حاضر، زنده باشد یا مُرده و دستم کوتاه شده و توانایام به پرداخت آن حق نمیرسد یا طلب حلالیت از اوست.
فَأَسْأَلُكَ يَا مَنْ يَمْلِكُ الْحَاجَاتِ وَ هِىَ مُسْتَجِيبَةٌ لِمَشِيَّتِهِ وَ مُسْرِعَةٌ إِلَىٰ إِرادَتِهِ أَنْ تُصَلِّىَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُرْضِيَهُ عَنِّى بِمَا شِئْتَ وَ تَهَبَ لِى مِنْ عِنْدِكَ رَحْمَةً إِنَّهُ لَا تَنْقُصُكَ الْمَغْفِرَةُ وَ لَا تَضُرُّكَ الْمَوْهِبَةُ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
Пас аз ту мехоҳам, эй касе, ки рафъи ниёзҳо дар ихтиёри ӯст ва ҳоҷатҳо дар баробари хостаи ӯ иҷобатпазир ва ба сӯи иродааш шитобонанд, ки бар Муҳаммад ва хонадони Муҳаммад дуруд фиристӣ ва он бандаро, ки бар ӯ ситаме кардам ҳаргуна ки хоҳӣ аз ман розӣ гардонӣ ва аз сӯи худ маро раҳмат ато кунӣ, чун омурзидан аз ту кам накунад ва бахшидан ба ту зиён нарасонад. Эй меҳрубонтарини меҳрубонон.
پس از تو میخواهم، ای کسی که رفع نیازها در اختیار اوست و حاجتها در برابر خواستة او اجابتپذیر و به سوی ارادهاش شتابانند که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی و آن بنده را که بر او ستمی کردم هرگونه که خواهی از من راضی گردانی و از سوی خود مرا رحمت عطا کنی، چون آمرزیدن از تو کم نکند و بخشیدن به تو زیان نرساند، ای مهربانترین مهربانان.
اللّٰهُمَّ أَوْلِنِى فِى كُلِّ يَوْمِ اثْنَيْنِ نِعْمَتَيْنِ مِنْكَ ثِنْتَيْنِ سَعادَةً فِى أَوَّلِهِ بِطَاعَت وَ نِعْمَةً فِى آخِرِهِ بِمَغْفِرَتِكَ يَا مَنْ هُوَ الْإِلٰهُ وَ لَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ سِوَاهُ
Худоё, дар ҳар рӯзи душанбе аз сӯи хеш ду неъмат ба ман ато кун: хушбахтӣ ба бандагиятро дар оғозаш ва неъмати омурзишатро дар поёнаш, эй он ки танҳо ӯ шоистаи парастиш аст ва ҷуз ӯ касе гуноҳонро наёмурзад.
خدایا، در هر روز دوشنبه از سوی خویش دو نعمت به من عطا کن: خوشبختی به بندگیّت را در آغازش و نعمت آمرزشت را در پایانش، ای آن که تنها او شایستة پرستش است و جز او کسی گناهان را نیامرزد.
Следующая публикация
Нет комментариев