Предыдущая публикация
Ўзига ишонган чумоли.
Одамлар йўлда кетаётса, бир чумоли қаршисида турган тоғнинг тошларини елкасига ортиб, четга чиқараётган экан.
Ундан нега бундай қилаётганини сўрашибди...
- Тоғнинг нариги томонида онам бор. Онамнинг олдига бориб-келишим учун тоғнинг ўртасини ёриб, ўзимга йўл қиляпман, - деб жавоб берибди.
Одамлар:
- Бу сенинг қўлингдан келмайдику,- дейишибди.
Шунда чумоли:
- Қўлимдан келмаслик баҳона бўлолмайди, - деган экан...
Хулоса:
Мақсадлар сари дадил қадам босмас эканмиз, ҳар қандай оддий нарсалар ҳам қўлдан келмайди.
Истаса ва изланса, ҳар қандай мақсадга йўл бор, дангаса инсонларгина баҳоналар туфайли ўзларини тўхтатишади.
Менимча:
— Қобилиятсиз инсон бўлмайди. Шунчаки, ўз қобилиятларини намоён қила олмайдиганлар бўлади...
— Омадсиз инсон бўлмайди.
Шунчаки, ўзини «ОМАДСИЗ» деб ҳисоблайдиганлар бўлади...
— Бахтсиз инсон бўлмайди.
Шунчаки, БАХТни ҳис қила олмайдиганлар бўлади...
— Ҳамма ҳам ОРЗУ қила олади.
Лекин, ҳамма ҳам уни МАҚСАДга айлантира олмайди...
Ҳамма қандай яшаш кераклигини билади, лекин ҳамма ҳам НИМА УЧУН яшаётганлигини билмайди.
Қадрлиларим, сизнинг хулосангизни кутаман...
Следующая публикация
Нет комментариев