ՏաՎաՐ👌

Մտավ Մաքսը քմծիծաղ տալով։ -Էլի խանգարեցի հա աղունիկներին։ -Լսի արա դու քնցոր ուզում ես լավ ծեծ ուտես հա? -կարաս որ? -Միհատ երկուստել հանգստացեք(Գոռաց Էլենը) -Կարող եք վերջ տալ։Լսի ինչես դու ուզում մեզանից հն? -Ինչ կարամ ուզեմ ես երկու եկոնոմներից շատ շատ ես տամ։ -Արա դու լրջով ծեծես ուտելու։ -Լևոն խնդրում եմ գլուխ մի դիր հետը։ -Ճիշտա ասում ընկերուհիտ վատ կլնի քո համար։ Մաքսը դուրս եկավ դասարանւց։ -Պետքա թողեիր դրա մռութը ջարդեի։ -Պետք չի մի իջի իրա մակարդակին լավ արի գնանք։ -Հա մենակ սպասի ստեղ գրադարանից գիրք կա վերցնելու վերցնեմ գամ գնանք -Լավ Լևոնը գնաց գրադարան որտեղ նաև Սառան էր։ -Իաաա Ես դու գիրք էլ ես կարդում(հեգնական տոնով ասաց Սառան) -Պատկերացրա ես էլ քեզ տենալուց զարմացա։ Բայց ասե

Մաքսն ու Կարենը գրազ են գալիս։ Օրերն անցնում էին ու Էլենի հակակրանքն ավելի էր մեծանում։ Սպորտ դահլիճում Արամն էր զբաղված իր սիրելի նախասիրությամբ երբ եկավ Լիզան։ -Արամ? -ինչ որ բանա պետք? -ուզում եմ խոսենք -չեմ կարծում որ խոսելու բան ունենք։ -սխալ ես կարծում։ -Ետ դեպքում ասա լսում եմ։ -Արամ ուղակի ես վիճակը ինձ դուր չի գալիս։ -Ինչը որ իրար հետ չենք շփվում մենակ նրա համար որ անհանգստանում եմ քո համար։ -Դեեե... -Դու երբ պետքա ուղեղտ մցնես որ ես քեզ սիրում եմ(բարձր տոնով) -Արամ վերջացրու խնդրում եմ։ -Վերջ ես ասեցի։ Հիմա արդեն ամեն ինչ պարզա երկուսիս համար (գնդակը ձեռքից գցելով դուրս եկավ դահլիճից) Էլենն ու Լևոնը դասարանում։ -Լևոն? -Հն? -սոված եմ։ -ինչես առաջարկում? -Գնանք մի բան ուտենք։ -դե արժ

Խոսքը սկսեց Արամը։ -Քեզ դուրա գալիս ես ամեն ինչը? -Ես խոսելու տրամադրություն չունեմ։ -ես ունեմ(գոռալով) -մի գոռա վրաս դու դրա իրավունքը չունես։ -ես ուրիշ տարբերակ էլ չունեմ քո հետ խոսալու։ -Կասես ինչ ես ուզում ինձանից? -ուզում եմ որ ուղեղտ մտնի որ անհանգստանում եմ քո մասին։ -Ես երեխա չեմ որ անհանգստանաս։ -Պարտադիրա երեխա լինելը։ -Արամ ինձ հանգիստ թող։ -Թողում եմ գնա Արամը դուրս եկավ տնից ու հետևից շրխկոցով փակեց դուռը։Լիզան լաց լինելով գնաց սենյակ։ Լևոնն ու Էլենը եկան հյուրասենյակ։ -Ուֆ Լևոն։ Հիմա ինչ պետքա անենք։ -Չգիտեմ Էլեն չգիտեմ։ Լավ դու գնա Լիզաի մոտ ես էլ Արամին գտնեմ։ Էլենը գնաց սենյակ։ -Լիզ։ -Ահա։ -Մի լացի։ -Չեմ լացում ուղակի...(սրբելով արցունքները) -ուղակի հասկացար որ սխալ ես վարվո

Դասամիջոցի զանգը տվեց Մաքսը մոտեցավ Լևոնին։ -գիշերն իրար կտենանք կխոսանք։ -Անպայման։ Դասերից հետո բոլորը գնացին տուն Արամը մոտեցավ Լևոնին։ -Հն ինչ էր ասում։ -Գիշերը կտենանք իրար կխոսանք։ -Ես էլ կգամ։ -Չէ Ար պետք չի։ -Էլ չենք շարունակում։ Արդեն բավականին ուշ էր ու արդեն ժամանակն էր գնալու պայմանավորված վայրը բայց որոշ պատճառներով հանդիպումը հռտաձքվեց ու Արամն ու Լևոնը գնացին ակումբ։ Նրանք ներս մտան ու նստեցին։ -Մաքսից չէր որ չեկան(Արամ) -երևի լուրջ բան կար։ Բայց ես հանդիպումը վաղ թե ուշ պետքա լինի դրանք չպետքա իրանց միշտ ասողի դերում զգան։ -Հաստատ ախպերս։ Հանկարծ լսվեցին բարձր ձայներ։ -Լյով ես Լիզիկի ձենը չի? -հա ոնց որ Նրանք տեսան Լիզաին։ Նրա ձեռքը ինչ որ տղա էր բռնել ու քաշում էր իր կողմը։

-լսի արա դու ոնց որ մոռանում ես հա չափերիտ մասին կարողա միհատ հիշացնեմ։(Լևոն) -դե հլը փորձի։(Մաքս) -Լևոն խնդրում եմ բան մի արա գործ չունես սրա հետ։ -հլը նայ է ոնցա անհանգստանում սրա համար(Մաքս) -Տո դե արի ասեմ ե։ Լևոնը հարվածում է Մաքսին ու նա ընկնում է։ -Մյուս անգամ որ բերանտ բացելու կլնես երկար կմտածես նոր կբացես թե չէ էլ սենց լավ չես պրծնի։(Լևոն) Ներս մտավ ուսուցչուհին ու Մաքսը տեղից վեր կացավ։ -ես արածտ չես մարսելու դասերից հետո կտռնանք իրար։ -Անհամբեր սպասելու եմ... Զանգը տվեց ու բոլորը գնացին իրենց տներով

-Արամ Լիզան միշտա սենց? -Դե ինչ տեղափոխվեցինք քոլեջ ինքը սենցա իրան պահում։ -իսկ ինչ որ պատճառ կա? Չլինի Մաքսն ու Սառան են(Էլեն) -չէէ Լիզան երևի թե միակնա որ ես տարբերակում իրանք են աշխատում հեռու մնան։ Խոհանոց մտավ Լիզան -Էլեն լավ ես -Հա Լիզ ջան մերսի։ -ըհը։ Խնդրեմ։ Լիզան գնաց հյուրասենհակ։ -ախպերս բայց ոնց որ դու անտարբեր չես հա Լիզաի նկատմամբ(Լևոն) -դե դրա մասին անիմաստա խոսալ -չէ մենք լսում ենք դու ասա։ -գիտեք ոնց ինքը շատ լավնա բայց հաստատ չի ուզենա ինչ որ տղու հետ շբվել։ -ետ արդեն ժամանակի հարցա😊(Էլեն) -հա երևի։ -լավ գնանք միհատ կոֆե խմենք ու հասկանանք մեր վաղվա անելիքը։ Նրանք գնացին հյուրասենյակ։ -Էլեն դրանք քեզ սենց հեշտ հանգիստ չեն թողի(Արամ) -մենք էլ արժանի հակահարված կտանք(Լիզա)

Էլէնը լողալ չգիտեր և կխեղտվեր եթե նրան օգնության չհասներ Լևոնը նետվելով լողավազանը նա փրկեց Էլենին բոկորի հայացքները ուղղված էին դեպի նրանց կողմը։Մաքսի ու Սառաի ժպիտը սառեց դեմքներին երբ Լևոնը դուրս հանեց Էլենին։Էլենը վախեցած ու հուզված դուրս փախավ իսկ Լևոնը վազեց նրա ետևից։ -խեղճ երեխա։(հեգնանքով ասաց Սառան) -Այ տես իչքան վատա երբ լողանալ չգիտես(իրենից գոհ ասաց Մաքսը) -ինչ արած պիտի սովորի։ Էլենը ցած եւ լացակումած կանգնել էր դրսում չիմանալով տուն դարձի ճամփան։ -Էլենը սպասի մի հատ հանգստացի ամեն ինչ լավա -Ես ասում էի չէ որ լավ գաղափար չէր ստեղ գալը։ -ես ետ Մաքսին դեռ ցույց կտամ։ -Չէ պետք չի։ Այդ ժամանակ նրանց ետևից հասան Արամն ու Լիզան։ -Էլեն կներես պատահածի համար։ Ես չէի պատկերացնում որ սեն

Հերթական օրն սկսվեց դպրոցականների համար։Դասեից հետո Սառան հայտարարություն արեց։ -Երեխեք եսօր ոչ մի բան չեք պլանավորում որովհետև պետք գնանք Արամի ծնունդին։ Տենց չի Ար ջան։ -Բա ոնց Սառ ջան։ Լսաք երեխեք հանդիպում ենք մեր տանը։ Էլենը ունենալով կոնֆլիկտ դասընկերների հետ բնականաբար մերժեց գնալու առաջարկը խոսելով Արամի հետ։ -Արամ ջան նախ ուզում եմ քեզ շնորհավորեմ ու հետո...մի խոսքով ինձ կներես բայց ես չեմ կարող գալ։ -Չես կարող թե չես ուզում։Չէ մի ասա ես կասեմ դու ուղակի չես ուզում գաս որովհետև պատճառը Սառան ու Մաքսն են։ Հա իրանք մի քիչ երկար լեզու ունեն բայց վատը չեն պետքա ուղակի կարողանաս շբվես իրանց հետ։ -Արամ իրոք չեմ կարա գամ։ -Մերժում չեմ ընդունում կգաս ու վերջ։ Արամը գնաց ու Էլենին մոտռցավ Լև

ErExEq 5-Rd MaS mEkEl 6-@ miacaca-շատ դվարա։ -Դժվարությունները ուժեղ մարդկանց են տրվում։-Ես ուժեղ չեմ։ -Ուրեմն կհանձնվես։ -Ինչ ես առաջարկում? -Ինչ որ ես պարագայում ճիշտա պայքարել։ -Դու տենց կանեիր։ -Ես արդեն տենց եմ անում։ -Հա ճիշտա անցած օրը դու ու Մաքսը։ -Հա ու ուզում էի ետ օրվա համար քեզանից ներեղություն խնդրեի չէի նկատել որ Իրա հետևվում ես։ -Հա ոչինչ բան չկա։ -Արի գնանք դասարան ճիշտա շատ դժվարություններ են դեռ սպասում բայց մենք ուժեղ ենք ու դրանց հախից կգանք։ Էլենն ու Լևոնը գնացին դասարան։ Դասերի ավարտից հետո ամեն մեկն իր տուն։ __________________________ Լևոնի անունից։ Լևոնը տուն գնաց։ Նա ապրում է իր պապու հետ ով ժամանակին եղել է դասախոս իսկ հիմա անցել է թոշակի։Իսկ Լևոնի հայրն ու մայր

Լիզան ուներ շատ խենթ խառնվածք ու ինչպես երևում էր Սառաի հետ այնքան էլ լավ հարաբերությունների մեջ չէր։ Ի դեպ Լիզան դպրոցի տնօրենի միակ դուստրն էր և չունի ոչ մի մտերիմ ընկեր կամ ընկերուհի։ -Բարի լույս դասարան -Բարև հեգնական տոնով ու քթի տակ քմծիծաղ տալով ասաց Սառան։ -Ինչ որ բան կա ծածաղալու Սառչկա -ոտքից գլուխ ծիծաղալու ես Լիզիկ։ -Դուրս արի ասեմ։ -Լավ լավ աղջիկներ միհատ հանգստացեք միջամտեց Արամը։ Լիզան մի թարս հայացք գցեց Սառաի վրա ու գնաց նստեց Էլենի հետևի նստարանին միայնակ։ Տեսնելով Էլենի ճակատի կապտածը Լիզան հարցրեց։ -Բա ես երբ ես հասցրել ճակատտ նաղշել։ -Պատահական ոտքս սահեց ընկա ու գլուխս խփեցի սեղանին։ -Ասում ես պատահական հա? (Նայելով Սառաին) -դե հա։ -Դե զգույշ էլի քուրիկ ջան։ Ես դասարանո