Предыдущая публикация
22:01:23
Սովետական երկնքում
Սովետական երկնքում ծաղիկներ էր միշտ բացվում, ճուտիկ բուլիկ մանուկներ անցնում գնում տարիներ, այն ժամանակ Դսեղում վառվում եր ու փայլում ծաղիկներ մեր սիրուն, հիմա արդեն ես տեսնում արտասվում եմ ու լռում, անսնունդ դաշտերը կորած ծաղիկներ թե ոնց են պահում Դսեղեցուն մեր, չորացավ ծիլ կարտոլ ու ցորեն չի ծնվում մանուկ հարազատ գյուղում, ինչեր ենք տեսել և ոնց ենք ապրել իսկ հիմա արդեն երազ է դառցել, ու ամեն տեղից գալիս հավաքվում ձեռք գցելով թալանում տանում, միքիչ ել քնիր բերանը փակիր ղեկավար չկա գյուղեր դատարկում, թե ինչ խելացի քաղցր խոսքերով խաբելով սիրում գյուղեր դատարկում, անգլիա վաշինգտոն որ մայրը չի ծնել հոգի չի տվել խափում թալանում հավաքած իրենց գյոռ չի մտնում, ինչքան կռիվները կորած ընկերները օջախի լույսերը դուք մեր Զինվորները։
Ամեն պատերազմը պատմություն ունի խափելով մարդկանց գնդակի առաջ որ հետ չի փախչի որ տեղ ել չունի, խոսքերը են տալիս ամբողջ հայության թշնամու առաջ մենք ենք միշտ կանգնած, իսկ նրանք տան աղի պես նստած իրենց որդին կողքներ մնաց։
Ինչքան մանուկներ կոկոմ ծաղիկներ խաբել ով տանում բայց հետ չեն թողնում, ինչու են կրվում արյուն են թափում Ծնողի աչք միշտ թաց է մնում, ահա ձեզ անգլիա ստրուկ է պահում մի ողջ ամերիկա։
Եթե հեռվից մենք տեսնենք սոված գայլին ու հոտին, գայլ հեռվից նկատում վազքով անցնում ու գնում, հոտը նայում հետևից խառնվում է ու գնում, ցրված կորած Դսեղեցուն իսկ ողջ գյուղը դատարկությունն, օջախներ դատարկ Դպրոց անտեր չկան մանուկներ, ու մեկ ծաղիկ գարուն չի բերել, երեկ աշակերտ դպրոց չեն պահի, գյուղեր դատարկում թողնում հեռանում գերեզմաններ նույնիսկ չենք գնում, ու տեսեք դրված ծրագիր քանդված անգլիայի ձեր քով աշխարհ խառնած, ո'չ ինքը է ապրում ոչ էլ ապրողին հանգիստ է թողնում։
Ջանոյի Սոսին
Следующая публикация
Нет комментариев