Пра вёску Спорава
У люстэрка возера сонейка глядзіць.
На прыгожым беразе вёсачка стаіць.
Нашай вёсцы Спорава многа -многа год,
А жыве вясёлы тут спораўскі народ.
Можа продкі нашы жылі і небагата,
Але скарбам кожнага былі спараўчаняты,
Не адно, не двое, як цяпер у нас,
Дзеткі з адной хаты хадзілі ў кожны клас.
Іх возера з дзяцінства ў лодках калыхала,
Было малым і нянькай, і сілы гартавала.
Ніхто не меў нястачы, усе з возера жылі,
Тут кожны ўмеў рыбачыць, а рыбу - бераглі.
Праходзяць год за годам,змяняецца й сяло.
Дзяцей цяпер нямнога, не так як раньш было.
Старыя хаткі зніклі, катэджы разрастаюцца,
І Храм Ануфрыю Святому на ўзгорку ўзвышаецца.
Як і раней у Спораве весела спяваюць,
На фестывалях гумару іх жарты не сціхаюць,
Свой спрыт, уменне, сілушку тут ёсць, дзе паказаць:
На сенажацях Спораўскіх косы ў лад звіняць.
І аб загінуўшых у баях тут не забываюць,
Абеліск і помнік добра даглядаюць.
Любяць сваё возера, шануюць родны край.
Калі і ты са Спорава, аб ім не забывай!
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 2