Предыдущая публикация
Участники
როდესაც საშინელ სიმარტოვეს ვგრძნობ
და გარეთ შემცივნებული შემოდგომა დაძრწის.
ვხვდები რომ ვერაფერთან ვამყარებ კავშირს.
თითქოს მთელ სამყაროზე ამიცრუვდა გული.
აღარც სიზმრები მაწუხებენ, აღარც იმედები,
მოტივაციაც მოკვდა და მიჭირს გავიგო რისთვის ღირს ცხოვრება...
თურმე არასდროს დამვიწყებიხარ...როცა წარსულზე მოვლენ ფიქრები,დაუკითხავად ისევ მოდიხარ,როგორც მოდიან მარტში იები...მოხვალ, მოგყვება სურნელი ნუშის,გულგადახსნილი კვირტების გრძნობა...ხმაური ჩვენი პატარა ქუჩისდა მოპარული პირველი კოცნა.დაგხატავს ფიქრი მაღალს ...
загрузка
Показать ещёЛевая колонка