Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
,,ვერასოდეს ვიტანდი ჩაკეტილ სივრცეს... არასოდეს მყოფნის ოთახის ჰაერი... არ მიყვარს ღრუბლიანი დღე, რადგან არ მომწონს, როცა მზეს მიმალავენ... მეშინია სიმაღლის და მაინც უსაშველოდ მიყვარს მთები... რადგან მუდამ მგონია, რომ მთის ბილიკებს მივყავარ ღმერთთან......
მერე რა მოხდა თუ დაგვათოვა,ჩვენი გული ხომ სიბერეს არ სცნობს,მაისის ვარდი სურნელს არ კარგავს,მაშინაც,როცა ფანტელი ათოვს...
გზაგასაყართან იმედი ჩნდება,რომელიც წლებთან ისევ კამათობს და შემოდგომას,როგორც ყოველთვის,გული აპრილთან,კვლავაც ღალატობს...
რა დრო...