ისევ ამერია გზები...
უკვე მერამდენედ მტოვებ...
უკვე მერამდენედ ვკვდები....
ისევ უშენობა მტკივა..
ისევ უარყოფას ვუხმობ...
ტკივილი დგეს მე მეტად შემშლის...
ყინვას ცივ გულს ვეგარ ვუთბობ....
ისევ უშენობა მგუპავს...
ცაზე ვარსკვლავები წყდება...
ისევ უსივრცობა მხუთავს....
გული ისევ ისე მწყდება....
ისევ დავითვერი...მგონი....
ისევ ამერია ფეხი...
სიცოცხლე ჩემში აღარ ფასობს...
მინდა უმეტესზე მეტი.....
ისევ უცნაურად ვარ და...
სამყაროს ეფინება ობი...
რაღაც არაამქვეყნიურს ველი...
ჩემს ყოფას ავუტეხე ომი....
ისევ ვეღარავინ მიგებს...
ვიღაც გრძნობებს საზღვარს ადებს..
გულში მეღიმება ჩუმად...
უკვე არ ვიგონებ ზღაპრებს..
მინდა დასასრული ვნახო..
წამი გაუდიდდეს ამ დროს...
ისევ უშენობას ვტირი...
ვიცი, გულს რომ აღარ მანდობ.....
ისევ არარსებულს ვთხზავ და...
ისევ არარსებულს ველი.....
ანასტასია ტასო 29.07.2014
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев