Предыдущая публикация
Мегуянд, як обиде (шайх) дар бани Исроил ибодат
мекард.
Ҳафтод (70)-сол аз ҷойнамоз берун намешуд.
Ҳеҷгоҳ забонаш аз зикри Парвардигор хушк набуд,
забонаш ҳамеша бо зикри Парвардигор тар буд.
Аллоҳ фариштаеро равон мекунаду мегуяд:
«Бирав бар фалон бандаи Ман бигуй, ки дигар
машаққат накашад.
Агар ҳафтод 70-соли дигар ибодат кунад, бошишгоҳи
у дузах аст, Ҷаннат барои у ҳаром аст».
Фаришта омада ин хитоби Парвадигорро ба ин шайх
хабар дод.
Ки Аллоҳ мегуяд: "агар 70 соли дигар ҳам ибодат
кунӣ, аз ин дида зеботар кунӣ, Аллоҳ туро дузах
мебарад, аз Ҷаннат туро маҳрум мекардааст!"
Шайх гуфт:
Ай малойк, алҳол назди Аллоҳ бирав, назди
Парвардигори ман бирав ва бигуй!
«Наҳнул холақналил ъибада».
Парвардигор гуфтааст:
Ва ма холақтул ҷинса ва инса иллал яъбудун».
Мо олами инсу ҷинро ба хотире офаридем, ки Маро
ибодат бикунад.
Шайх гуфт:
Ман ҳам яке аз ин бандагони Аллоҳ ҳастам, ман ба
Ҷаннату дузах коре надорам, вазифаи ман доим
ибодат аст, агарчи Аллоҳ маро аз.Ҷаннаташ маҳрум
гардонида бошад.
То замоне, ки ҷон дар бадан дорам, аз ибодати
Парвардигорам руй намегардонам.
Вақте ин сухани шайхро малоик бурд, гуфт:
"Эй Парвардигор, Зоти Ту шунаво аст, ки ин шайх
бар ман чи гуфт, Ту медонӣ".
Худованд гуфт:
«Ҳамагон шоҳид бошед, ки ин шайхро Ман бахшидам
ва вориди Ҷаннат мегардонам.
Зеро, ки ин бандаи Ман бандаи ноумед нест, ин
банда умед дорад, такя дорад».
Бо мо бошед
Следующая публикация
Нет комментариев