Cөн буйлары!

Баш очыннан гына ябалак очып үтте. Кем дип уйлады икән ул мине? И рәхмәт, ябалак, ярый уяттың син мине, туңып үлүдән коткардың бит. Куллар, битләр туңа башлаган, тиз-тиз генә уамтегеләрне. Тәндә көч барлыгын сизәм һә...

– Их, – дим мин, – малкай, күрсəт үзеңне. Җирдəн көч алып күктə канат ныгыткан лачын бит син. Бирешмə “зəңгəр кан”га. Буыннарыңда айлы төннəрнең үлəн суты, борыныңда, үпкəлəреңдə иркен кырларның ягымлы җилл...