Muhammad Yusuf ♥ O'zbek ♥ O'ziga ♥ Bek ♥

Мухаммад Юсуф... Она тилим... Гарчи зуғум қилганларни ёқтирмадим, Шеър ёздиму бўлак ишни қотирмадим. Тилим туриб ўз тилимда гапирмадим, Бир эсласам эзилади бағри-дилим, Она тилим, кечир мени, она тилим. Онам «эркам» деб қучганда тунлар ярим, Эрким йўқ деб зирқирарди бир жойларим, Паровозни ҳансиратган буғдойларим, Олтинларим, маъданларим, ипакларим, Она тилим, кечир мени, она тилим. Кимлар учун биз эдик бир бадавийлар, Ўзбекни қон қақшатганни узбек сийлар, Ҳолимизни қон кузатди Яссавийлар, Топганимиз ҳандалакдек тилим-тилим, Она тилим, кечир мени, она тилим. Кимдир майда миллат бўлди, кимдир катта, Катта миллат — Афандиси йўкдир

Мухаммад Юсуф... Чўчқалар... Чўчқа босиб кетди менинг боғимни, Бири-биридан оқ, семиз чўчқалар. Нон сўраб ялайди ҳаммаёғимни, Ҳеч тўйдим демайди бу гўрсўхталар. Ерларга юмалаб чинқирар хуррам, Пайҳонқилиб чаман гулзорларимни. Бузади, тер тукиб мен неки курсам, Кезади муқаддас мозорларимни. Қандай олишайин чўчқалар билан, Уларнинг аждарлар билан эти бир. Уларнинг туси бир бочкалар билан, Уларнинг калласи билан кети бир!.. Чўчка босиб кетди менинг боғимни, Бири-биридан оқсемиз чўчқалар. Кўппаклардай талаб ҳаммаёғимни, Ҳеч тўйдим демайди бу гўрсўхталар. Бечора махлуқдеб раҳмим келганди, Ёмонлик йўқэди асло дилимда. Боғимни-ку вайрон қилганди, аммо Хўриллаб гапир дер

Мухаммад Юсуф... Фарёд... Кўрмай яшаб кетганлар бор бахтиёр, Билмай яшаб кетганлар бор бахтиёр. Биз сен билан қўл ушлашиб юргандик, Айб мендами, айб сендами энди ёр?.. Кўришмасдик худойим тенг кўрмаса, Кўриштириб сўнг наҳот ҳол сўрмаса. Бахт берса-ю, аммо фарзанд бермаса, Айб мендами, айб сендами энди ёр?.. Нетай шундай кенг дунёга сиғмасам, Боламга деб ўйинчоқлар йиғмасам, Тушларимда алла айтиб йиғласам, Айб мендами, айб сендами энди ёр?.. Тун чўкса-ю, кўринмаса тонготар, Қай томонга ёнбошласам тош ботар, Онам олиб қўйган бешик бўш ётар, Айб мендами, айб сендами энди ёр?.. Синовми бу ё синоат, билмадим, Ё кўникдим, ё қаноат қилмадим, Битта йўрг

Видо... Ризқим узилганга ўхшайди, чоғи, Излама, ҳеч қандай ташҳису, малҳам. Тобора авжланар дарднинг ўчоғи, Етолмасам керак Тошкентгача ҳам. Тек қўй, кузатмагин, вужудим оғрир, Элликқалъа деган юртда не гуноҳ Ватаннинг шарқида туғилиб, охир, Ғарбида ўлмоқни битибди, Аллоҳ! Иғво тарқатманглар маза-бемаза, Мабодо, юз берса бирор бир кор-ҳол. Тошкентда очмасин, ҳеч қандай аза, Сим қоққин, Абдулла Орифга дарҳол! Тўхта, айтиб қолай, жон пишмасидан, Ҳаммаси жойида: сейф, стол, палос... Фақат Ёзувчилар уюшмасидан, Бир варақ ариза қарзим бор, холос. Айтганча, столим чап тортмасида, Бир шоир йигитнинг қўлёзмаси бор. Адашмасам, эди юртга қасида, Шуни нашриётга-тақризга юбор. Оғзим қурияпти,

Муҳаммад Юсуф... ЗАЙНАБ ҚЎШИҒИ Тенгим бошқа, деди ёр, Топдим десам тенгимни. Марғилонлик бир дилдор Тортиб олди бегимни. Кулгу кетмай кўзимдан Ёғар бўлди кўзёшим. Кўз-кўз қилиб бахтини Ёқар бўлди кундошим. Нима бўлди, бек йигит, Бекангизга қараш йўқ? Кумушдан минг ўргилиб, Зайнабдан ҳол сўраш йўқ. Тақдир дердим, шум тақдир, Кўнглим кўнса — куймасдим. Бегим, Сизни мен ахир, Кумушдан кам суймасдим... Қолсам — дардим бир дунё, Кетсам — бир уй кўчим бор. Кумушойни келтирган Аравада ўчим бор