Предыдущая публикация
ՏԱՊԱՆԱԿԻ ՔԱՎՈՒԹՅԱՆ ԱՐՅՈՒՆԸ
Եկեղեցական կյանքի բովանդակությունը Քրիստոսն է, որ լեցուն է այն ամենով, ինչ է Աստված: Նրա վրա Աստծո հայտնությունն է որպես փառք, որը անհնդատ վկայում, քննում ու գտնում մեր թերությունները՝ մեր ներքին վկայության համաձայն: Տապանակի վրա երկու քերովբե կան, որը քննում են՝ տապանակի մեջ եղած վկայության (օրենքի) համաձայն: Երբ մենք գալիս ենք Տիրոջ հետ հաղորդակցվելու, այս երկու քերովբեն նայում և ըստ տաս պատվիրանի քննում են մեզ: Այդ քնությունն անհապաղ ցույց է տալիս, որ մենք թերի ենք: Մենք անկարող ենք երկու քերովբեի քննող հայացքի ներքո կանգնել տասը պատվիրանի առջև: Բայց գոհությո՜ւն Տիրոջը: Քավության վրա գտնվող քերովբեների քննող հայացքի ներքո արյան սրսկումն է: Այրան այս սրսկումը բավարարում է տասը պատվիրանին: Երբ մենք խնդրում ենք արյունը, այն խոսում է ի պաշտպանություն մեզ:
Մենք պետք է հասկանանք, որ եկեղեցական կյանքում մարդու բարոյականությունը չի կարող չափանիշ լինել: Մարդկային առաքինությունը, վարքը կամ վարվելակերպը երբեք չեն կարող չափանիշ լինել. միակ չափանիշը Աստծո փառքն է: Որքան էլ մենք առաքինի լինենք, մեր առաքինությունը չի կարող համեմատվել Աստծո փառքի հետ: Սա նշանակում է, որ պետք է լիովին ու վերջնականապես հրաժարվենք նրանից, ինչ ներկայացնում ենք: Մենք երբեք չենք կարող ինքներս մեզանով պարծենալ: Անգամ մեր սերը թերի է՝ Աստծո փառքի համեմատությամբ:
Եկեղացական կյանքի բովանդակությունը չի համապատասխանում մարդկային վարքի չափանիշներին. այն բացառապես համապատասխանում է Աստծո փառքին: Մարդկային ոչ մի էակ չի կարող կանգնել քավության առջև՝ եթե ոչ արյան միջոցով: Արյան վրա քերովբեների քննող հայացքն է, իսկ այրան ներքո՝ Աստծու վկայությունը (օրենքը): Աստծո վկայության առջև և Նրա փառքի քերովբեների քննող հայացքի առջև կանգնելու միակ ճանապարհը թանկագին արյունն է:
Следующая публикация
Нет комментариев