Предыдущая публикация
Участники
მიჰქონდათ კუბო – ეტლი ჩემი უკანასკნელი,
რეკავდნენ ზარებს, ხარხარებდა არარაობა,
ვიღაცა ხსნიდა დაჟანგებულ აკლდამის კარებს
და ქარი – ჩემი ადვოკატი ღმერთთან დაობდა.
შავი სიკვდილი ცივ ტუჩებში ვნებით მკოცნიდა
და მიხუტებდა,როგორც სატრფოს, ხვევნა-სიცილით,
თმებ...
загрузка
Показать ещёЛевая колонка