Предыдущая публикация
Соклангыч җан
Кодрәтле Зат - тик бер АЛЛАҺ кына,
Бер калыпка салды колларын.
УЛ язганнан уза алмый һичкем,
Ябып куйды барыр юлларын.
Чыкмый халык чит ил, диңгезгә дә,
Мал да кызыксындырмый алай.
Мәктәп, бакчалар - ябык, урамда
Уйнап йөрми хәтта малай-шалай.
Теләгәнен эшли АЛЛАҺ Раббы,
Тели икән - яулык яптыра.
Тели икән - гомер, ризык бирә,
Тели икән - колак кактыра.
Агы ни дә АҢА, карасы ни,
АНЫҢ өчен - бар да бертигез.
Түрә дими, гади эшче дими,
90 яшьме, әллә унсигез.
Тиң корал юк АЛЛАҺ коралына,
Бер вирусы җитте дөньяга.
Алып батырның да килми хәленнән
Шул вирусны кагып егарга.
"Мин-мин" дигән тәкәббер дә - көчсез,
Курку биләп алган җан-тәнен.
АЛЛАҺ сөеклесе тәсбих әйтә,
Нурга бизи шулай һәр мәлен.
АЛЛАҺЫны мактый, зурлый мөэмин,
АЛЛАҺЫда - шәфкать, көч-куәт.
Яңа көнгә аяк баскан һәркем,
Шөкер итеп, алсын бәрәкәт.
Исән чакның һәр мизгеле матур
Яшь аралаш тәүбә кылганда.
Йөрәк елаганда кылган дога
Җанга бәхет булып урала.
ХАК Тәгалә бүген аваз сала,
Афәт биреп бөтен халыкка:
"Әй бәндәләр! Сез - колларым минем,
Коллык вазифасы - хаклыкта.
Җир - МИНЕКЕ! Ә сез үзегезне
Җир хуҗасы итеп тоясыз.
Күпме бала шунда ач-ялангач,
Күпме кеше канын коясыз.
Туктатыгыз җирдә сугышларны,
Мин-мин диеп, күкрәк какмагыз,
Рәнҗетмәгез хәтта чебенне, дә,
Гаепсезгә яла якмагыз!
Һәр гөнаһка әзерләнгән җәза,
Коръәнемне укып карагыз.
Вирус - сезгә олы бер кисәтү,
Намаз. рузаларны барлагыз.
Шул бер вирустан да куркып калды
Курка белмәгәннәр Раббыдан.
Күпме кеше утлы хәсрәт йота,
Вирус егар, дигән кайгыдан.
Мәңге яшәр өчен килмәдек лә,
Гомер, ризык - бар да санаулы.
Тәүбә-иман, изгелекләр җуя
Җәза булып килгән сынауны.
Бәхет исәпләнми еллар белән,
Булса булсын бәхет - мәңгелек.
Ахирәткә дигән нур орлыклар
Дөньялыкта шытсын иң элек.
Кодрәтле ЗАТ - тик бер АЛЛАҺ кына,
АЛЛАҺЫда - өмет, ышаныч.
Өмет җебен өзми иманлылар.,
Иманлының җаны - соклангыч,
Тик бер АЛЛАҺ - аңа Таяныч.
Следующая публикация
Нет комментариев